Τὶς πρῶτες ἡμέρες τοῦ 1941, ὁ Σμηναγὸς Δημήτριος Παληατσέας («Δερβίσης») ἀνέλαβε νὰ συνοδεύσῃ μίαν ὁμάδα Ἑλλήνων καὶ ξένων ἀνταποκριτῶν στὴν Κορυτσά, ποὺ ἐκάλυπταν τὸν πόλεμο ἀπὸ τὶς ἑλληνικὲς γραμμές. Δὲν ὑπῆρξε τυχαία ἡ ἐπιλογή του ἀφοῦ ἦταν ἤδη γνωστὸς ἀπὸ δημοσιεύματα τῶν ἑλληνικῶν ἐφημερίδων. Εἶναι ἐπίσης πιθανὸ νὰ ἐγνώριζε ἀγγλικὰ καὶ ἔτσι μποροῦσε νὰ συνεννοηθῇ μὲ τοὺς ξένους δημοσιογράφους, ποὺ ἦσαν κυρίως Ἀγγλοσάξωνες.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Κορυτσᾶ
22 Νοεμβρίου 1940. Ἐλεύθερη ἡ Κορυτσά!
Κάτι γιὰ νὰ θυμόμαστε…
Διότι αὐτὰ εἶναι σημαντικότερα ἀπὸ τὰ ἄλλα ποὺ ζοῦμε.
Δὲν εἶναι μόνον γιὰ νὰ τιμήσουμε.
Εἶναι γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ποιοί πράγματι εἴμαστε.
Ἡ ἐαρινὴ ἐπίθεσις.
Κάποτε αὐτὸς ὁ τόπος, πρὶν καταλήξῃ νὰ λέγεται Ἑλλαδοκαφριστάν, διατηροῦσε ὑψηλὴ συνειδητότητα τῆς εὐθύνης του. Ἄνθρωποι, σὲ κάθε βαθμίδα τῆς διοικήσεως, ἀπὸ τὴν ἁπλὸ στρατιώτη ἔως τὸν ἀρχιστράτηγο, πολεμοῦσαν καὶ νικοῦσαν στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Ἀλβανίας τὸν φασίστα δικτάτορα καὶ τὶς ὀρδές του.
Μαζὺ μὲ αὐτὸν πολεμοῦσαν τὸν Ἀλβανό, ποὺ ἀνεθάρρησε μὲ τὸν ὄγκο τῶν στρατευμάτων τῆς Ἰταλίας καὶ προετοιμαζόταν νὰ πολεμήσῃ τὴν ἄλλην πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ναζί.
Συνέχεια
28η Ὀκτωβρίου 1940: Ἡ ἡμέρα ποὺ νικήθηκε ὁ ζόφος.
Του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου
Την 28η Οκτωβρίου 1940, η προοπτική της Ιστορίας ήταν όσο ποτέ ζοφερή. Οι λαοί της Ευρώπης είχαν υποδουλωθεί ή φαίνονταν έτοιμοι να υποκύψουν στην φυλετική αλαζονεία του προβαλλόμενου ως «λαού των κυρίων». Η Γερμανία σάρωνε τα σύνορα των ηπειρωτικών επικρατειών, απειλούσε την υπόσταση της θαλασσοκράτειρας, προχωρούσε ακάθεκτη προς την κοσμοκρατορία.
Ὅταν ἀγαπᾷς τὴν Πατρίδα σου, ἐνοχλεῖς!
Εὑρέθη ἕνας ἄνθρωπος ποὺ λέει τὴν ἀλήθεια καὶ ἔπεσαν ἐπάνω του νὰ τὸν φᾷν…
Μήν καὶ μιλήσουμε γιὰ ἐθνικά θέματα… Καταρρίπτεται τό προσωπεῖον τοῦ κοινωνικοῦ τους κράτους καὶ τοῦ καθωσπρεπισμοῦ;
Ἀλήθεια, ὅπως πολύ σωστὰ ἐρωτᾶ ὁ κύριος Οἰκονόμου, γιατὶ ὁ τοῦρκος πρόξενος στὴν Κομοτηνή ὀμιλεῖ γιὰ ἐθνικὰ ΤΟΥ θέματα καὶ στὴν Βόρειο Ἤπειρο κάτι τέτοιο ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ;
Ἔως πότε λοιπόν στῆς Ἑλλάδος τὸν κόρφο θὰ φωλιάζουν ἡγέτες προδότες;
Ἔως πότε δουλικά καὶ ἀνεύθυνοι;
Πῶς θὰ στηριχθῇ τό Ἑλληνικό στοιχεῖο στὴν Βόρειο Ἤπειρο; Ἤ δὲν τούς ἐνδιαφέρει διόλου; Ἐπιθυμοῦν βαθύτατα μέσα τους νὰ χαθῇ; Γιὰ νὰ ἡσυχάσουν κι ἀπό τὶς γκρίνιες τῶν ἀλβανοτσάμηδων; Μὰ καλά, πόσο μικρή τὴν θέλουν τὴν Ἑλλάδα; Μήπως ἔως ἀνύπαρκτο;