Ἡ Ἔνωσις τῆς Δωδεκανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα τιμᾶται στὶς 17 Μαρτίου ἑκάστου ἔτους.
Σήμερα ὅμως, 13 Σεπτεμβρίου, τιμᾶται ἡ ἔνωσις τῆς Μεγίστης (Καστελλόριζον) μὲ τὴν Ἑλλάδα! Τιμᾶται δῆλα δὴ ἡ ἔπαρσις τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὴν Μεγίστη, στὶς 13 Σεπτεμβρίου 1943, ἀπὸ τὸν Μπαλτατζή, πλοίαρχο τοῦ ἀντιτορπιλικοῦ μας «Κουντουριώτης».
69 χρόνια δῆλα δή ἀπὸ τὴν πρώτη ἔπαρσιν τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὰ Δωδεκάνησα!
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1908
Ἐγκύκλειος Διαταγὴ Ἑλληνομακεδονικῆς Ἀμύνης. Ἴων Δραγούμης
Ὁ Ἴων Δραγούμης τὸ 1902 μπῆκε στὸ διπλωματικὸ κλάδο, καὶ ὑπηρέτησε ὡς ὑποπρόξενος, κατόπιν ἀπαιτήσεώς του, στὸ Μοναστήρι· ἐν συνεχεῖᾳ ὑπηρέτησε στὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία, στὸ Προξενεῖο Σερρῶν, στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία στὸ Προξενεῖο τοῦ Πύργου καὶ στὸ Προξενεῖο Φιλιππουπόλεως, ὡς τὸ 1907. Σὲ συνεργασία μὲ τὸν γαμπρό του Παῦλο Μελᾶ, ποὺ ἦταν σύζυγος τῆς ἀδερφῆς του, ὀργάνωσε τὶς ὀρθόδοξες κοινότητες ἐναντίον τῶν βουλγαρικῶν κομιτάτων, κινητοποίησε τὶς Ἑλληνικὲς Δυνάμεις καὶ ἀνεδείχθη ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τῆς μακεδονικῆς συγκρούσεως. Ἀνάλογες προσπάθειες κατέβαλε κατὰ τὴν διετία 1907 – 1909 στὴν Κωνσταντινούπολη, ὑπηρετῶντας στὴν ἐκεῖ ἑλληνικὴ πρεσβεῖα.
Ὁ Μακεδονομάχος Γρηγόριος Μπάκαρης
Ὁλόσωμη ἀναμνηστικὴ φωτογραφία τοῦ Γρηγορίου Μπάκαρη, ἀπὸ τὴν Καστοριά, ὁ ὁποῖος ἔδρασε μὲ τὸ σῶμα τοῦ Γεωργίου Τσόντου (Βάρδα).
Ἡ φωτογραφία ἔχει τραβηχτεῖ σὲ ἐξωτερικὸ χῶρο καὶ ὁ Μπάκαρης βρίσκεται σὲ θέση «ἐπὶ σκοπόν».
Δεξιά του διακρίνεται σὲ πρῶτο πλάνο ἕνα κριάρι, σύμβολο καλοτυχίας γιὰ τοὺς ἀγωνιστές.
Συνέχεια
Ἡ Ἑλλάδα «τρώει» τά παιδιά της. Ἕνα ἀπό αὐτά: Κωνσταντῖνος Καραθεοδωρῆς.
Ἡ Λουΐζα Ῥιανκοῦρ.
Οἱ φιλέλληνες, ὅταν ἦσαν πραγματικοὶ φιλέλληνες, μόνον καλὸ ἔκαναν στὸν τόπο.
Ἐπισήμως πάντα, μία ἀπὸ αὐτοὺς ἡ κόμισσα Λουΐζα Ῥιανκοῦρ ποὺ οὐσιαστικῶς ἔζησε στὴν χώρα μας, ἀφιερώνοντάς της, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη της κι ἕνα σημαντικὸ τμῆμα τῆς περιουσίας της, σὲ δωρεές.
Πρὸς τιμήν της ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας δρόμος σήμερα ποὺ φέρει τὸ ὄνομά της.
Οἱ μηχανισμοὶ ποὺ δρομολόγησαν τὰ Σεπτεμβριανά.
ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 6 – 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955, ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Η εξιστόρηση των γεγονότων που συνέβησαν την νύκτα της 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη, που είχαν σκοπό τον αφανισμό του Ελληνισμού της Πόλης, έχει γίνει από πολλούς συγγραφείς, με την πλέον δε λεπτομερή ανάλυση από τον ιστορικό καθηγητή Σπύρο Βρυώνη στο μνημειώδες του έργο «Ο Μηχανισμός της Καταστροφής»[i].
Η ανάλυση των μηχανισμών που κατέστρωσαν και εκτέλεσαν την μαζική επίθεση κατά του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης έγινε στο ευρύτερο πλαίσιο του σύγχρονου Τουρκικού εθνικισμού από την ιστορικό Ντιλέκ Γκιουβέν[ii].