Αφίσα εποχής
«…Το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας πήρε σάρκα και οστά το 1878, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μετά την λήξη του ρωσσοτουρκικού Πολέμου. Με βάση την Συνθήκη αυτή, η Βουλγαρία πήρε όλη την Μακεδονία, πλην της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, και τμήμα της Ανατολικής Θράκης. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε στην Ρωσσία το κίνημα του Πανσλαυισμού, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσσία έπρεπε να είναι η προστάτιδα χώρα όλων των σλαυοφώνων πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…» Συνέχεια
Οἱ Ἀλβανοὶ πάντα ὀνειρεύονταν Κέρκυρα καὶ Ἤπειρο…
Οἱ Σκοπιανοὶ πάντα ὀνειρεύονταν Κεντρικὴ καὶ Δυτικὴ Μακεδονία…
Οἱ Βούλγαροι Δράμα καὶ Καβάλα…
Οἱ Τοῦρκοι Θρᾴκη καὶ κάποσα νησιά μας… Συνέχεια
Τό 1878, ὁ ρωσσικὸς στρατὸς νικῶντας τοὺς Τούρκους, δίνει στὴν Ρωσσία τὸ δικαίωμα νὰ θέσῃ τοὺς ὄρους της στὴν ἡττημένη ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία. Τότε, μὲ τὴν ἔπαρση τοῦ νικητοῦ, στὸν Ἅγιον Στέφανον -προάστιο τῆς Κωνσταντινουπόλεως- ἡ Ρωσσία ἐπιβάλλει τὴν δημιουργία τῆς μεγάλης Βουλγαρίας. Ἡ συνθήκη τοῦ Βερολίνου ὅμως ποὺ ἀκολούθησε στὴν συνέχεια καὶ ἀντικατόπτριζε τὴν διαφωνία τῶν εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων στοὺς ὄρους τῆς Συνθήκης τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, ἀκυρώνει τὴν προϋπάρχουσα συνθήκη, ἐπιβάλλει τὴν δημιουργία ἑνὸς μικρότερου, πριγκιπάτου τῆς Βουλγαρίας, ἐνῷ ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμυλία ἐπιστρέφει στὴν ὀθωμανικὴ «ἀγκαλιὰ», ἔχοντας ὡς πρωτεύουσα τὴν Φιλιππούπολη. Συνέχεια
Ἡ Μακεδονία, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἐστάθη πόλος ἕλξεως πολλῶν κατακτητῶν.
Οἱ περισσότεροι ὅμως ἐξ αὐτῶν, καὶ τῶν Σλαύων συμπεριλαμβανομένων, συμπεριεφέρθησαν τόσο βιαίως στοὺς κατοίκους πού, τελικῶς, κατέληξαν στὰ ὅρια τῆς γενοκτονίας οἱ διώξεις.
Ἀποκορύφωμα βέβαια ἐστάθη ἡ παρουσία τῶν Βουλγάρων ποὺ ὀρέγοντο μίαν Μακεδονία δική τους, ἀπὸ ἀρχῆς τῶν Βαλκανικῶν πολέμων. Ὅταν διεπίστωσαν πὼς κάτι τέτοιο δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπέτρεπαν οἱ Ἑληνικοὶ πληθυσμοί, διότι οὐδέποτε ἐπεζήτησαν τὴν ἐλευθερία τους γιὰ νὰ χάσουν τὴν ταὐτότητά τους, τότε ἐξεκίνησαν οἱ Συνέχεια
