1916: Ἄγγλοι ἀρχαιοκάπηλοι στὴν Ἀμφίπολη
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1916
Ὅταν ὁ Λόυντ Τζὼρτζ ἔλεγε «Θέλω τὴν Μοσούλη»
Του Henry Laurens*
Το 1916, εν μέσω του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, το Λονδίνο και το Παρίσι διαπραγματεύονταν τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ένα πρώτο προσχέδιο εγκρίθηκε από τους διπλωμάτες Μαρκ Σάικς και Φρανσουά Ζωρζ-Πικό. Τελικά, τα σύνορα της Μέσης Ανατολής που χαράχτηκαν από τους νικητές μετά το τέλος της συρράξεως ήταν διαφορετικά. Όμως αυτή η μοιρασιά θα παραμείνει γνωστή με το όνομα «συμφωνίες Σάικς-Πικό». Συνέχεια
Τὸ μυστικὸ δάνειον τῆς κυβερνήσεως Σκουλούδη.
Το μυστικο δάνειο της κυβερνήσεως Σκουλούδη από την Γερμανία κατά τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και οι πολιτικές του επιπτώσεις (1915-1917)
19η Μαΐου. Ἡμέρα μνήμης τῆς γενοκτονίας τῶν Ποντίων.
Ξηρανθήτω ημίν ο λάρυγξ εάν επιλαθώμεθά σου ω Πάτριος Ποντία γη. (Λεωνίδας Ιασονίδης)
Να ξεραίνεται η γούλα μ’ αν ανασπάλλω την πατρίδα μ’, τον Πόντον (Κώστας Π. Μαυρόπουλος)
Γενοκτονία των Ποντίων
Η γενοκτονία ως όρος καθιερώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, όταν καταδικάστηκε η ναζιστική ηγεσία για τα εγκλήματα πολέμου κατά των Εβραίων.Ως νομική έννοια διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών και καθιερώθηκε στις 9/12/1948, με τη σύμβαση της Ρώμης για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τρεις γενοκτονίες συντελέστηκαν τον 20ο αιώνα, των Αρμενίων, των Ελλήνων του Πόντου και των Εβραίων. Εξ’ αυτών οι δύο αναγνωρίστηκαν παγκοσμίως, άμεσα των Εβραίων και έμμεσα των Αρμενίων. Συνέχεια
Οἱ πρῶτοι νεκροί.
Βασίλειος Τσιαβαλιάρης: Ο πρώτος νεκρός Έλληνας στρατιώτης
Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: Ο στρατιώτης Βασίλειος Τσιαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών του Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Πίσω από τά σκόπευτρα μέ τό δάκτυλο στήν σκανδάλη οι φρουροί τών προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν νά διαπεράσουν τό σκοτάδι. Απέναντι σέ απόστασι λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει τήν επίθεσί του. Προτού ακόμη εκπνεύσει τό τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τίς ταξιαρχίες τους καί οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν τήν νυκτερινή σιωπή πάνω στά βουνά τής Ηπείρου. Εκεί, στήν γραμμή τών συνόρων σέ ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης. Ένας φαντάρος πού έτυχε νά κάνη τήν πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ νά γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ νά βγή από τήν ανωνυμία. Σύμφωνα μέ μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τί θ’ απογίνουν τά παιδιά μου;».
Ἡ Ἑλληνική «Χιροσίμα» τοῦ Αὐγούστου
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
Ιστορικού – ερευνητή
booksonthesites.blogspot.com
«Αυτοί που πρέπει
θα καθίσουν στο δείπνο.
Μόνον αυτοί και όχι οι άλλοι,
της συνομοταξίας του κτήνους.
Αυτοί που λιμοκτόνησαν
χωρίς να μάθουν ποτέ την αιτία.
Αυτοί που σφαγιάστηκαν
και Συνέχεια