Δὲν ἀστειεύται μὲ τὶς ἀπειλές του ὁ Ἐρντογὰν

Μετὰ τὸν πρώην πρωθυπουργὸ Κωνσταντῖνο Σημίτη, τὸν πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιᾶ, μὲ πρόσφατο ἄρθρο του καὶ ὁ Μίκης Θεοδωράκης περιγράφει γιατί ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Κύπρος πρέπει νὰ δεχτοῦν τοὺς ἐκβιασμοὺς τῆς Τουρκίας γιὰ συνδιαχείρηση τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου σὲ Αἰγαῖο καὶ Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, ἔτσι ὥστε νὰ ἀποφύγουμε τὸν πόλεμο. Τὴν ἰδίαν μὲ ἐκείνους ἄποψη ἔχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι Ἕλληνες πολιτικοὶ ἀλλὰ καὶ πολῖτες.

Ξεκάθαρα, μονάχα ἕνας παράφρων ἐπιθυμεῖ ἕναν πόλεμο, ἀλλὰ καὶ ἕνας ἀφελὴς πιστεύει ὅτι θὰ τὸν ἀποφύγη δωρίζοντας στοὺς Τούρκους καὶ τὸ μισὸ σπίτι του.
Συνέχεια

Ὅταν ὁ Λόυντ Τζὼρτζ ἔλεγε «Θέλω τὴν Μοσούλη»

Ὅταν ὁ Λόυντ Τζὼρτζ ἔλεγε «Θέλω τὴν Μοσούλη»Του Henry Laurens*

Το 1916, εν μέσω του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, το Λονδίνο και το Παρίσι διαπραγματεύονταν τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ένα πρώτο προσχέδιο εγκρίθηκε από τους διπλωμάτες Μαρκ Σάικς και Φρανσουά Ζωρζ-Πικό. Τελικά, τα σύνορα της Μέσης Ανατολής που χαράχτηκαν από τους νικητές μετά το τέλος της συρράξεως ήταν διαφορετικά. Όμως αυτή η μοιρασιά θα παραμείνει γνωστή με το όνομα «συμφωνίες Σάικς-Πικό». Συνέχεια

Ἡ Ἑλλὰς μετὰ ἀπὸ τὴν συνθήκη τοῦ Λονδίνου

Αφίσα εποχής

«…Το όραμα της Μεγάλης Βουλγαρίας πήρε σάρκα και οστά το 1878, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μετά την λήξη του ρωσσοτουρκικού Πολέμου. Με βάση την Συνθήκη αυτή, η Βουλγαρία πήρε όλη την Μακεδονία, πλην της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής, και τμήμα της Ανατολικής Θράκης. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε στην Ρωσσία το κίνημα του Πανσλαυισμού, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσσία έπρεπε να είναι η προστάτιδα χώρα όλων των σλαυοφώνων πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…» Συνέχεια

Κώστας Μπαλάφας, ὁ Ἠπειρώτης φωτογράφος

Κώστας Μπαλάφας, ὁ Ἠπειρώτης φωτογράφος 1 Κυριακὴ 9 Ὀκτώβρη 2011, ἒφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ ὁ μεγάλος δάσκαλος τῆς Ἑλληνικῆς φωτογραφίας, ὁ Κώστας Μπαλάφας. Ὁ φωτογράφος τοῦ κοινωνικοῦ προβληματισμοῦ, ὁ ἂνθρωπος ποὺ ἀγάπησε τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ὑπηρέτησε μὲ καλλιτεχνικὴ συνέπεια χωρὶς συμβιβασμοὺς καὶ σκοπιμότητες. Συνέχεια

Ἐλπὶς Καλογεροπούλου, ἡ Speranza Calo τῶν Παρισίων…

Ἡ Ἐλπὶς Καλογεροπούλου γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, στὶς 17 Μαΐου 1885 ὅπου καὶ πέρασε τὴν παιδική της ἡλικία. Ὡς κόρη ζωγράφου, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε στὶς προσωπογραφίες καὶ στὶς ἁγιογραφίες, ἡ Ἐλπὶς εἶχε μεγάλη καλλιτεχνικὴ εὐαισθησία ποὺ τὴν ἄφησε νὰ ἐκδηλωθῇ μὲ τὴν ὑπέροχη φωνή της ποὺ ἐκτεινόταν μεταξὺ κοντράλτο καὶ ὑψιφώνου (μεσόφωνος ἢ mezzo-soprano). Ὑπῆρξε μαθήτρια καθηγητῶν τῆς Μεγάλης Σχολῆς τοῦ Γένους καὶ ἡ φωνή της τράβηξε τὴν προσοχὴ τοῦ μουσικοδιδασκάλου Παχτίκου. Συνέχεια

Μὲ …«ἀρχαῖα» ἀγκίστρια «ψάρευαν» οἱ Ἄγγλοι τὶς ἀρχαιότητές μας!

Μία ἀκόμη καταγγελία ἀπὸ τὸν Γεώργιο Λεκάκη, ποὺ ὅπως πάντα καὶ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ καὶ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τὰ ὅσα καταγγέλλει.
Καὶ φυσικὰ ΟΥΔΕ ΜΙΑ «ἀρχή» ἤ δημοσία ὑπηρεσία ἠσχολήθη μὲ τὸ ζήτημα. Ὅλα εἶχαν κι ἔχουν καλῶς…
Καί γιατί νά μήν ἔχουν;
Ἐδῶ ὁ πολὺς …«ἐθνάρχης» Βενιζέλος μᾶς ἔβαλε σὲ ἕναν πόλεμο γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ τὰ ἀφεντικά του… Συνέχεια