Στὸ ὄνομα τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ τῶν Χριστουγέννων, σὲ ἕνα βῆμα πρὶν τὴν ἰσλαμοποίηση ὁ Φιλίππου, δήμαρχος Καλυβίων σπατάλησε χρήματα τῶν δημοτῶν γιὰ τὴν τοποθέτηση ἑνὸς ἐκτρώματος στὸ Λαγονήσι στὴν εἴσοδο τῆς Λ. Καλυβίων.
Ἕνα κόκκινο χριστουγεννιάτικο δένδρο.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἀθῆναι
Ὅταν ἐφηρμόζοντο οἱ Νόμοι τῶν Ἑλλήνων
Ἕνας Ἀθηναῖος βουλευτής, ὁ Λυκίδης, ποὺ εἴτε ἐπειδὴ τὸ ἐπίστευε ὡς σωστό, εἴτε διότι ἐδωροδοκήθη, προέτεινε στοὺς Ἀθηναίους νὰ δεχθοῦν τὶς περσικὲς προτάσεις καὶ νὰ προσχωρήσουν στὸ στρατόπεδο τῶν Περσῶν.
Οἱ Ἀθηναῖοι καθῄρεσαν τὸν Λυκίδη ἀπὸ βουλευτὴ καὶ τὸν ἐθανάτωσαν μὲ λιθοβολισμὸ καθὼς καὶ ὅλη τὴν οἰκογένειά του… Συνέχεια
Χῆρες κι ὀρφανὰ …λίθων καὶ ξένων νεκρῶν!!!
Ἄλλο Ἱστορία κι ἂλλο προπαγάνδα…
Σὰν σήμερα…
Τὴν ἡμέρα ποὺ τὰ Γερμανικὰ στρατεύματα ἀποχωροῦσαν ἀπ’τὴν Ἀθήνα, ἀφοῦ ὑπέστειλαν τὴν σημαία τους καὶ κατέθεσαν στέφανο στὸν Ἀγνωστο Στρατιώτη (κάτι ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ κ.κ. Λαβρῶφ καὶ Ὀμπάμα…), ὁ Στρατηγὸς Φέλμυ, Στρατιωτικὸς Διοικητὴς Ἀθηνῶν, ἐστράφη στοὺς συγκεντρωμένους Ἕλληνες καὶ τοὺς εἶπε κυττάζοντας τὸν ἀρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό: Συνέχεια
Δύσμοιρη Πατρίδα…
Ἄχθος Ἀρουρης…
Ὁ Μπάμπης Ἄννινος, στὰ «Ἱστορικὰ Σημειώματα», Ἀθῆναι, 1925, γράφει σχετικὰ μὲ τὴν σύλληψη τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρίτσου:
«Καθ’ ἧν ἐποχὴν διεφυλάττετο δέσμιος ὁ Ὀδυσσεὺς εἰς τὴν μονὴν Δόμπου, οἱ ἐν Πελοποννήσῳ εὑρισκόμενοι ὀπλαρχηγοὶ Ῥουμελιῶται καὶ Σουλιῶται ἀπεφάσισαν νὰ τρέξουν εἰς βοήθείαν αὐτοῦ.
Συνέχεια
Ὥρα νά ἐκμεταλλευθοῦμε τόν Παρθενώνα;
Βλέπω ὅτι εἶστε πολλοὶ ποὺ συζητᾶτε σοβαρὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ γίνῃ ἡ Ἀκρόπολις πασαρέλλα. (Γιὰ τοὺς Τούρκους στὴν Ἁγια-Σοφιὰ ποὺ ἔκαναν τὸ ἴδιο, καὶ τοὺς Ἄγγλους ποὺ ἔκαναν τσιμπούσια στὴν αἴθουσα τῶν κλοπιμαίων, φωνάζαμε, ἔτσι;)
Τί νά πῶ!
Ἄντε, καὶ τὴν Τσικνοπέμπτη, σήμερα, στὴν Ἀκρόπολι ῥὲ παιδιά! Ἄλλωστε τὸ ἔχουμε ξανακάνει. Γιὰ νὰ «διαφημισθοῦμε» στοὺς ξένους πάντοτε. Παρθενῶνα ἔχουμε νὰ πουλήσουμε· τί ἄλλο ἔχουμε;… Συνέχεια
Ἰταλικὲς φυλακὲς Λαρίσης 1941-1943. Τόπος Μαρτυρίου!!!
Ἡ ἐγκληματικὴ καὶ ἀπάνθρωπη συμπεριφορὰ τῶν Γερμανῶν στὴν Ἑλλάδα, κατὰ τὴν περίοδο τῆς Κατοχῆς, φαίνεται ὅτι ἔθεσε ἐν πολλοῖς στὸ ἀπυρόβλητο τῆς Ἱστορίας τοὺς Ἰταλούς, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑστέρησαν σὲ βία, ἁρπαγὲς ἐθνικοῦ πλούτου καὶ μαζικὲς σφαγὲς ἀντιποίνων (π.χ. στὸ Δομένικο καὶ τὴν Τσαριτσάνη, στὸν νομὸ Λαρίσης). Συνέχεια