Ἄλλο Ἱστορία κι ἂλλο προπαγάνδα…

Σὰν σήμερα…

Τὴν ἡμέρα ποὺ τὰ Γερμανικὰ στρατεύματα ἀποχωροῦσαν ἀπ’τὴν Ἀθήνα, ἀφοῦ ὑπέστειλαν τὴν σημαία τους καὶ κατέθεσαν στέφανο στὸν Ἀγνωστο Στρατιώτη (κάτι ποὺ δὲν ἔκαναν οἱ κ.κ. Λαβρῶφ καὶ Ὀμπάμα…), ὁ Στρατηγὸς Φέλμυ, Στρατιωτικὸς Διοικητὴς Ἀθηνῶν, ἐστράφη στοὺς συγκεντρωμένους Ἕλληνες καὶ τοὺς εἶπε κυττάζοντας τὸν ἀρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό:

«Ἕλληνες μὴ βιασθεῖτε νὰ πανυγηρίσετε… Τώρα ἀρχίζουν τὰ δεινά σας»…

Σὲ λιγώτερο ἀπὸ ἕναν μῆνα μετά, στὶς 3 Δεκεμβρίου 1944, ξέσπασε τὸ κομμουνιστικὸ κίνημα στὴν Ἀττική, ὀργανωμένο ἀπ’ τὸν Τσώρτσιλ καὶ τὸν Ἦντεν καὶ συνεπικουρούμενο ἀπ’ τὴν Σοβιετικὴ ἀποστολὴ Ποπῶφ-Τσερνίτσεφ… Τὰ λεγώμενα «Δεκεμβριανά»…

Οἱ κομμουνιστικὲς συμμορίες, μὲ διαταγὲς τοῦ Σιάντου καὶ τοῦ Πυριόχου, ἐπετέθησαν, ἔκαψαν ἀστυνομικὰ τμήματα καὶ ἔσφαξαν χωροφύλακες καὶ πολίτες…
Ὑπῆρξαν χιλιάδες θύματα… Οἱ κομμουνιστὲς ᾠργάνωναν σὲ καθημερινὴ βάση, «παλλαϊκὰ συλλαλητήρια καὶ κηδεῖες»…
Στὶς κηδείες αὐτὲς τῶν «ἡρωικῶν ἀγωνιστῶν, δολοφονημένων ἄνανδρα ἀπ’ τοὺς μοναρχοφασίστες», προηγοῦντο οἱ μαυροφορεμένες κοπέλλες τῆς «ἐθνικῆς ἀλληλεγγύης», αὐτὲς ποὺ λίγες ἡμέρες πρὶν διεδήλωναν μὲ σύνθημα «κάτω ἡ παρθενία»…
Ἀκολουθοῦσαν τὰ φέρετρα μὲ τὶς κόκκινες σημαῖες καὶ πίσω οἱ βαρυπενθοῦσες χῆρες, τὰ ὀρφανά, οἱ ἀδελφὲς καὶ ὁ κόσμος…

Σὲ μίαν τέτοια κηδεία, ἡ πομπὴ ἀνέβηκε στὸ Σύνταγμα, ἔγινε ἡ ἀπαραίτητος στάσις στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη, ἐδόθησαν οἱ ἀπαραίτητες κατάρες κατὰ τῶν «δολοφόνων» καὶ ἡ πομπὴ κατέληξε στὴν Μητρόπολη, ὅπου κάποιος εἶχε τὴν ἀτυχὴ ἔμπνευσι, νὰ ζητήσῃ νὰ ξεσκεπάστουν τὰ φέρετρα, γιὰ νὰ «προσκυνήσῃ» ὁ λαὸς τὰ θύματα τῶν μοναρχοφασιστῶν…
Ὅταν ὅμως ἐξεσκεπάσθησαν τὰ φέρετρα ἀπεκαλύφθη ὅτι σὲ κάποια φέρετρα ὑπῆρχαν πέτρες καὶ σὲ ἀλλὰ οἱ νεκροὶ ἦσαν χωροφύλακες, σφαγμένοι ἀπ’ τὴν ΟΠΛΑ…
Ὅπως ἦταν ἐπόμενον, οἱ μαυροφόρες κοπέλλες, οἱ «βαρυπενθοῦσες χῆρες» καὶ «τὰ ὀρφανά» ἐξηφαντίσθησαν ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ.

Κόης Ὀδυσσεὺς