Ὅταν ἐφηρμόζοντο οἱ Νόμοι τῶν Ἑλλήνων

Ἕνας Ἀθηναῖος βουλευτής, ὁ Λυκίδης, ποὺ εἴτε ἐπειδὴ τὸ ἐπίστευε ὡς σωστό, εἴτε διότι ἐδωροδοκήθη, προέτεινε στοὺς Ἀθηναίους νὰ δεχθοῦν τὶς περσικὲς προτάσεις καὶ νὰ προσχωρήσουν στὸ στρατόπεδο τῶν Περσῶν.

Οἱ Ἀθηναῖοι καθῄρεσαν τὸν Λυκίδη ἀπὸ βουλευτὴ καὶ τὸν ἐθανάτωσαν μὲ λιθοβολισμὸ καθὼς καὶ ὅλη τὴν οἰκογένειά του… Συνέχεια

Φυσικὲς καταστροφὲς καὶ φυσικὲς ἀποκαταστάσεις

Οἱ εἰκόνες εἶναι ἀποκαλυπτικές, μὰ καὶ διδακτικές…
Παρατηροῦμε, συνειδητοποιοῦμε, μαθαίνουμε…!!!

Ἡ πολὺ σοβαρὴ οἰκολογικὴ καταστροφὴ ποὺ συνέβη πρὸ ἡμέρῶν, ἐπ’ ἀφορμῆς τῆς βυθίσεως τοῦ σκάφους στὴν Σαλαμίνα, δὲν εἶναι κάτι ποὺ μποροῦμε νὰ κρίνουμε τὸ ἀκριβές του μέγεθος, ἐφ΄ ὅσον ἐξ ἀρχῆς ὑπεισῆλθαν πολλὲς προσπάθειες παραπληροφορήσεως τῆς κοινῆς γνώμης καὶ ἀκόμη περισσότερες ὑπερβολές. Ἡ πραγματικότης ἐν τούτοις εἶναι μία. Ὑπάρχει ῥύπανσις, ἀνεξαρτήτως τοῦ μεγέθους της καὶ αὐτὴ συνιστᾶ πρόβλημα. Μεγάλο πρόβλημα. Γιὰ ὅλους μας πρόβλημα. Συνέχεια

Χάνοντας τὸ στοίχημα καὶ μὲ τὸ περιβάλλον

Ἕνα «μαῦρο πέπλο», καλύπτει πλέον τις ἀθηναϊκὲς ἀκτές, ἀπὸ τὴν Σαλαμῖνα μέχρι τὴν Γλυφάδα καὶ τὶς ἀκτὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ.

Αἰτία ἡ βύθισις ἑνὸς δεξαμενοπλοίου στὴν Σαλαμῖνα. Συνέχεια

Θεμιστοκλῆς. Ἡ ναυμαχία τῆς Σαλαμίνος.

Ἡ Ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος διεξήχθη εἰς τάς 22 Σεπτεμβρίου τοῦ 480 π.χ., εἰς τὰ Στενά τῆς Σαλαμῖνος μεταξὺ τῆς συμμαχίας τῶν ἑλληνικῶν πόλεων καὶ τῆς Περσικῆς Αὐτοκρατορίας.
Ὁ ΜΕΓΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ἔπεισεν τοὺς συμπατριώτας του νὰ κατασκευάσουν πλοὶα (200 τριήρεις) μὲ τὸ ἀσήμι τοῦ Λαυρίου καὶ ἐπέμεινε Συνέχεια

Ὁ ἐπικήδειος ποὺ ἐκφωνήθηκε στὴν κηδεία τοῦ Καραϊσκάκη.

Γεώργιος Αἰνιάν – Λόγος στὴν Κηδεία τοῦ Γ. Καραϊσκάκη

Ἀπό: Ἑκατονταετηρὶς τοῦ στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνστ. Ράδου (ἐπιμ.), Ἐκδ. Γρυπαετός, Ἀθῆναι 1927.

Ἡ κηδεία τοῦ Καραϊσκάκη

Ὁ Καραϊσκάκης ἐκηδεύθη τὴν ἑπομένην τοῦ θανάτου του ἐν Σαλαμῖνι, κατὰ ῥητὴν παραγγελίαν του. Ἡ κηδεία του ὑπῆρξε πάνδημος, ἐτελέθη δὲ ἐν βαθυτάτῃ συγκινήσει. Λόγον ἐπικήδειον ἐξεφώνησεν ὁ Γεώργιος Αἰνιάν, ἀδελφὸς τοῦ Δ. Αἰνιᾶνος, γραμματέως καὶ βιογράφου τοῦ Καραϊσκάκη. Ὁ λόγος οὗτος εὑρίσκεται ἐν τῷ ἀρχείῳ τῶν χειρογράφων τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης ὅθεν καὶ παρελάβομεν αὐτόν.

«Φωνὴ ἐν Ραμὰ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς, Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς καὶ οὐκ ἤθελε παραμυθῆναι».

Ἕλληνες!

Τί εἶναι αὐτὴ ἡ σκυθρωπότης ὅπου εἶναι ἐζωγραφισμένη εἰς τὰ πρόσωπά σας; τί σημαίνουν αὐτοὶ οἱ διακεκομμένοι ἦχοι τῆς βαρυφθόγγου καμπάνας καὶ αὐταὶ αἱ μελαναὶ καὶ πένθιμοι στολαὶ εἰς τοὺς δρόμους; τί τρέχουν τεθορυβημένοι ἄνδρες, γυναῖκες καὶ μικρὰ παιδιά; Ὁ Καραϊσκάκης ἀπέθανε. Τοῦτο ἦταν ἡ θλίψις τῶν ἀνδρῶν, τοῦτο ὁ ὀδυρμὸς τῶν γυναικῶν, τοῦτο ὁ στεναγμὸς τῶν μικρῶν παιδίων, τοῦτο τὸ κοινὸν πένθος τῶν Ἑλλήνων.

Δίκαιον ἔχει ὁ λαὸς νὰ κάμῃ νὰ ἀντηχῇ εἰς τὴν πόλιν τῆς Σαλαμῖνος θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· δίκαιον εἶναι νὰ κλαίῃ ἡ Ἑλλὰς ὡς ἄλλη Ῥαχὴλ τὸ τέκνον της, τὸν γνήσιον υἱόν της, ἐπειδή, δὲν ἔχει πολλοὺς τούτους κάρρονας.

Ὁ ἀξιοθαύμαστος οὗτος ἀνὴρ—ἀποσιωπῶμεν τὰς πρὸ τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος ἐπισήμους ἀνδραγαθίας του—, μόλις εἶδεν ἠνεωγμένον τῆς ἑλληνικῆς ἐλευθερίας τὸ στάδιον, καὶ ἰδοὺ παρουσιάζεται ὡς Συνέχεια

Μάχη τῶν Θερμοπυλῶν. Ὅταν οἱ λίγοι ἀντιμετώπισαν τούς πολλούς

Η χορδή του τόξου τεντώθηκε. Ο Πέρσης είχε όλο τον χρόνο να σημαδέψει και να αφήσει με ηρεμία την σαΐτα του. Βρισκόταν σε απόσταση ασφαλείας και παρά τον ήρεμο επαγγελματικό τρόπο του, τα πόδια του έτρεμαν ακόμη από τον φόβο που βίωσε τις 2 προηγούμενες ημέρες.
Το βέλος έφυγε, διέγραψε με ασύλληπτη ταχύτητα την απόσταση αφήνοντας το δολοφονικό του σφύριγμα στον αέρα, και καρφώθηκε από τα πλάγια, στη βάση του λαιμού του μοναδικού ζωντανού πολεμιστή…
Τα μάτια του Σπαρτιάτη είχαν πάρει το χρώμα του αίματος. Κατακκόκινα και δακρυσμένα. Συνέχεια