Ἕνας Ἀθηναῖος βουλευτής, ὁ Λυκίδης, ποὺ εἴτε ἐπειδὴ τὸ ἐπίστευε ὡς σωστό, εἴτε διότι ἐδωροδοκήθη, προέτεινε στοὺς Ἀθηναίους νὰ δεχθοῦν τὶς περσικὲς προτάσεις καὶ νὰ προσχωρήσουν στὸ στρατόπεδο τῶν Περσῶν.

Οἱ Ἀθηναῖοι καθῄρεσαν τὸν Λυκίδη ἀπὸ βουλευτὴ καὶ τὸν ἐθανάτωσαν μὲ λιθοβολισμὸ καθὼς καὶ ὅλη τὴν οἰκογένειά του…

Μετὰ τὴν ἥττα τῶν Περσῶν στὴν Σαλαμίνα ἔμεινε πίσω ὁ στρατηγός τους Μαρδόνιος μὲ 300.000 στρατό. Ὁ Μαρδόνιος πρὶν εἰσβάλῃ νότια ἐπεχείρησε νὰ ἀποσπάσῃ τοὺς Ἀθηναίους ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ συμμαχία στέλνοντας σὰν πρέσβυ τὸν βασιλέα τῆς Μακεδονίας Ἀλέξανδρο ὁ ὁποῖος ὑπεσχέθη νὰ ἀποζημιώῃ γιὰ τὶς ζημίες καὶ νὰ προσφέρῃ ὁποιανδήποτε βοήθεια ἐὰν συμμαχοῦσαν μὲ τοὺς Πέρσες. Ὅταν ἔμαθαν οἱ Σπαρτιάτες γιὰ τὴν πρεσβεία αὐτὴν ἐφοβήθησαν γιατί ἤξεραν ὅτι ἡ Ἀττικὴ εἶχε ἐρημωθῆ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀντιμετώπιζαν τὸ φάσμα τῆς πείνης ἐνᾦ ἐπίσης ἦσαν δυσαρεστημένοι γιατί οἱ Πελοποννήσιοι δὲν εἶχαν στείλη στρατὸ ἔγκαιρα στὴν Βοιωτία ὅπως εἶχαν ὑποσχεθῆ, ὥστε νὰ προστατεύσουν τὴν πόλη τους. Γι’ αὐτὸ ἐβιάσθησαν νὰ στείλουν πρέσβεις ὥστε νὰ προλάβουν τὴν συνθηκολόγηση ὑποσχόμενοι ὅτι αὐτοὶ καὶ οἱ ὑπόλοιποι σύμμαχοι θὰ ἀνελάμβαναν νὰ θρέψουν τὶς οἰκογένειες τῶν Ἀθηναίων.

Οἱ Ἀθηναῖοι περίμεναν καὶ τοὺς πρέσβεις τῆς Σπάρτης ὥστε νὰ ἀπαντήσουν ἐμπρός τους στὸν ἀπεσταλμένο τοῦ Μαρδονίου καὶ ἀφοῦ ἤκουσαν τὰ λόγια καὶ τῶν δύο ἀπήντησαν στὸν Μαρδόνιο μέσῳ τοῦ Ἀριστείδου: «ὅτι ὅσο ὁ ἥλιος δὲν ἀλλάζει πορεία δὲν πρόκειται νὰ συνθηκολογήσουν μὲ τὸν Ξέρξη ἀλλὰ μένοντας πιστοὶ στοὺς θεοὺς καὶ τοὺς ἥρωες ποὺ ἐκεῖνος ἔκαψε τοὺς ναούς τους καὶ τὰ ἀγάλματα θὰ ἐπιμείνουν νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐλευθερία τους».
Στοὺς Σπαρτιάτες εἶπαν πὼς τοὺς εὐχαριστοῦν γιὰ τὴν πρόταση ἀλλὰ θὰ τὰ καταφέρουν μόνοι τους καὶ τὸ μόνο ποὺ τοὺς παρακαλοῦν εἶναι νὰ στείλουν τὸ ταχύτερο στρατὸ στὴν Βοιωτία ὥστε νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸν Ἀθηναϊκὸ γιὰ νὰ πολεμήσῃ.

Οἱ Σπαρτιάτες ὅμως γιὰ μίαν ἀκόμη φορᾶ ἀθέτησαν τὸν λόγο τους μὴ στέλλοντας στρατὸ στὴν Βοιωτία παρὰ μένοντας στὴν πατρίδα τοὺς ἑόρταζαν τὰ Ὑακίνθια. Ἀποτέλεσμα ἦταν ὁ Μαρδόνιος νὰ περάσῃ ἀπὸ τὴν Θεσσαλία στὴν Ἀττικὴ ἀνεμπόδιστος ἔχοντας μαζύ του ὡς συμμάχους ὅλα τὰ ἔθνη τῆς ἀνατολικῆς Ἑλλάδος ἀναγκάζοντας τοὺς Ἀθηναίους γιὰ δευτέρα φορά, μὴ μπορῶντας νὰ ἀντιμετωπίσουν τόσο πολυάριθμο στρατό, νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν πόλη τους καὶ νὰ μεταβοῦν στὴν Σαλαμίνα.

Ἐκεῖ ὁ Μαρδόνιος ἔστειλε δευτέρα πρεσβεία στοὺς Ἀθηναίους νὰ ἐπαναλάβῃ τὶς προηγούμενες προτάσεις. Ἡ νέα ἀπιστία τῶν Σπαρτιατῶν εἶχε ὀξύνη τὰ πνεύματα.

Γίνεται συμβούλιο στὴν Σαλαμίνα καὶ ἕνας Ἀθηναῖος βουλευτής, ὁ Λυκίδης, ποὺ εἴτε ἐπειδὴ τὸ ἐπίστευε ὡς σωστό, εἴτε διότι ἐδωροδοκήθη, προέτεινε στοὺς Ἀθηναίους νὰ δεχθοῦν τὶς Περσικὲς προτάσεις. Οἱ Ἀθηναῖοι καθῄρεσαν τὸν Λυκίδη ἀπὸ βουλευτὴ καὶ ἐθανάτωσαν μὲ λιθοβολισμὸ τὸν βουλευτὴ καὶ τὴν οἰκογένειά του.

Οἱ Ἀθηναῖοι ἔστειλαν πρέσβεις στὴν Σπάρτη μαζὺ μὲ τοὺς Μεγαρεῖς καὶ τοὺς Πλαταιεῖς γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ τὴν νέα αὐτὴν ἀθέτηση καὶ νὰ ἀπαιτήσουν τὴν ἄμεσο ἀποστολὴ στρατοῦ, ἐὰν ὄχι στὴν Βοιωτία ποὺ εἶχε καταληφθῆ ἀπὸ τὸν ἐχθρό, στὸ Θριάσιο πεδίο.

Ἀθηναίων Πολιτεία

Κοροπούλης Ἀντώνιος