Ὅταν ἐφηρμόζοντο οἱ Νόμοι τῶν Ἑλλήνων

Ἕνας Ἀθηναῖος βουλευτής, ὁ Λυκίδης, ποὺ εἴτε ἐπειδὴ τὸ ἐπίστευε ὡς σωστό, εἴτε διότι ἐδωροδοκήθη, προέτεινε στοὺς Ἀθηναίους νὰ δεχθοῦν τὶς περσικὲς προτάσεις καὶ νὰ προσχωρήσουν στὸ στρατόπεδο τῶν Περσῶν.

Οἱ Ἀθηναῖοι καθῄρεσαν τὸν Λυκίδη ἀπὸ βουλευτὴ καὶ τὸν ἐθανάτωσαν μὲ λιθοβολισμὸ καθὼς καὶ ὅλη τὴν οἰκογένειά του… Συνέχεια

Δύσμοιρη Πατρίδα…

Ἄχθος Ἀρουρης…

Ὁ Μπάμπης Ἄννινος, στὰ «Ἱστορικὰ Σημειώματα», Ἀθῆναι, 1925, γράφει σχετικὰ μὲ τὴν σύλληψη τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρίτσου:

«Καθ’ ἧν ἐποχὴν διεφυλάττετο δέσμιος ὁ Ὀδυσσεὺς εἰς τὴν μονὴν Δόμπου, οἱ ἐν Πελοποννήσῳ εὑρισκόμενοι ὀπλαρχηγοὶ Ῥουμελιῶται καὶ Σουλιῶται ἀπεφάσισαν νὰ τρέξουν εἰς βοήθείαν αὐτοῦ.
Συνέχεια

Λιαντίνης Δημήτρης.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 – 1998) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 1998, οπότε και η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά η σορός του βρέθηκε το 2005 σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου… Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου του 1942.
Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας….. Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας.
Συνέχεια

Λάμπρος Κατσώνης καὶ Γεώργιος Ἀνδρίτσος.

Το επαναστατικό κίνημα του 1790

Στὰ 1787 κηρύχτηκε νέος πόλεμος τῆς Ρωσσίας ἐναντίον τῆς Τουρκίας. ῾Η Αἰκατερίνη ἔστειλε νέους πράκτορες στὴν ῾Ελλάδα γιὰ νὰ ξεσηκώσουν τοὺς Ἕλληνες σὲ ἐπανάσταση. Πάλι ἄρχισαν νὰ κτυποῦν οἱ καρδιὲς τῶν ῾Ελλήνων, ἀλλὰ ἡ συμφορὰ τοῦ 1770 ἦταν ἀκόμα νωπὴ καὶ δὲν τοὺς ἄφησε νὰ κινηθοῦν.
 
Τὸν ἄλλο χρόνο ὅμως ὁ Λάμπρος Κατσώνης, ῞Ἕλληνας ἀπὸ τὴ Βοιωτία, λοχαγὸς τοῦ ρωσσικοῦ στρατοῦ ἐστάλη ἀπὸ τὴν Αἰκατερίνη στὴν ῾Ελλάδα γιὰ νὰ προκαλέση ἐξέγερση τῶν ῾Ελλήνων.
Οἱ Ἕλληνες τῆς Τεργέστης τὸν βοήθησαν νὰ ἐξοπλίση 3 μικρὰ πλοῖα καὶ νὰ κατέβη στὸ Αἰγαῖο πέλαγος. Σὲ λίγο ὁ Κατσώνης αὔξησε τὰ πλοῖα του σὲ 16 μὲ ἐκεῖνα ποὺ ἔπαιρνε ἀπὀ τοὺς Τούρκους. Μὲ τὴ μικρὴ αὐτὴ ναυτικὴ δύναμη πολλὲς φορὲς ἐνίκησε τουρκικές ναυτικὲς δυνάμεις καὶ ἔγινε τὸ φόβητρο τῶν Τούρκων στὴ Μεσόγειο.

Ἀλάριχος καὶ καλόγεροι στὴν ἐπιδρομὴ κατὰ τῶν Ἑλλήνων.

Χάρτης της επιδρομής του Αλαρίχου στην Ελλάδα το 395. (Πηγή: Περιοδικό Ιστορικά θέματα, τεύχος 44, σελίδα 56). ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Βιβλίον όγδοον, σελ.274, εκδόσεις ΓΑΛΑΞΙΑ-ΕΡΜΕΙΑ.

Ἡ ἱστορία πάντα γράφεται ἀπὸ τοὺς νικητές. Πάντα!

Αὐτὸ σημαίνει πὼς ὅταν θὰ συνταχθῇ, σαφῶς τὰ σημεῖα ποὺ θίγουν τὸν νικητή, θὰ ἐξαφανισθοῦν.
Αὐτὸ ὅμως μᾶς καθιστᾷ διπλὰ ὑπευθύνους ὅσον ἀφορᾷ στὸν τομέα τῆς μελέτης της.
Ὀφείλουμε ὄχι μόνον νὰ τὴν μελετοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ διαδίδουμε τὶς ὅποιες πληροφορίες ἀνασύρουμε μὲ τὸ σταγονόμετρο.

Συνέχεια

Σιωνισμὸς ἐναντίον Ἑλληνισμοῦ! (ἀνανέωσις)

Σιωνισμὸς ἐναντίον Ἑλληνικότητος… (Α)
Ἡ Ἀρχέγονος ἀντίθεσις

Ἱστορικὰ γνωστό, ἀλλὰ ἄγνωστο στοὺς Ἑλληνες ποὺ διδάσκονται διαστρεβλωμένη καὶ ἐλλειπὴ Ἱστορία, ὅτι οἱ Φιλισταῖοι ἦσαν Κρῆτες, διωγμένοι ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τοῦ Μινωικοῦ πολιτισμοῦ τὸν 6ο π.χ. αἰῶνα. 

Ἐγκατεστημένοι στὴν Παλαιστίνη, εὑρέθησαν σὲ λίγο, ἀντιμέτωποι μὲ τοὺς ἐρχομένους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο Ἑβραίους.
Οἱ ἀγῶνες τῶν Ἑβραίων κατὰ τῶν Φιλισταίων, τοὺς ὁποίους χαζοειδῶς καὶ ἐγκληματικῶς θαυμάζουν οἱ περισσότεροι στὸ δημοτικὸ σχολεῖο μὲ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, εἶναι οἱ πρῶτοι ἀγῶνες τοῦ Σιωνισμοῦ ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ (Ἀρθρουρ Τόϋνμπυ «ἡ περιπέτεια τῆς ἀνθρωπότητος»). 
Ἡ ἐξόντωσις τῶν Φιλισταίων εἶναι καὶ ἡ ἐξαφάνισις τοῦ πρώτου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ποὺ μετελαμπαδεύθη  στὴν Ἀσία !

Ὁ μῦθος τοῦ Δαβὶδ ἐναντίον τοῦ Φιλισταίου Γολιάθ, χρησιμεύει σὰν μυθικὴ ἀλληγορία τοῦ Σιωνισμοῦ στὸν ἀγῶνα ἐξοντώσεως ποὺ ἐπεχείρησε πάντα ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Τὸ ὅτι ἡ διαμάχη αὐτὴ ἦταν θέμα ζωῆς ἢ θανάτου γιὰ αὐτοὺς τοὺς δύο λαούς, δὲν ἀποτελεῖ τὴν πρώτη ἀπὸ μιὰ ὁλόκληρο σειρὰ «συμπτώσεων» στὴν ὁποία, κάθε φορὰ ποὺ ὁ Ἑλληνισμὸς ἐκτυπήθη καθ’ οἰονδήποτε τρόπο, πάντα τὸ «ὀπλο» ἢ τὸ «χέρι ποὺ ὑποκινοῦσε τὸ ὅπλο» περιεῖχε καὶ κάτι Σιωνιστικό!

Θεωρεῖται βέβαιον ὅτι οἱ Φιλισταῖοι πρῶτοι ἐδίδαξαν τοὺς Ἑβραίους σὺν ἄλλοις, καὶ τὴν χρῆσιν τοῦ σιδήρου καὶ χάλυβος καὶ νὰ ὀχυρώνουν τὶς πόλεις. 
Γιὰ τὰ ἀνωτέρω ἱστορικὰ στοιχεῖα ὁμοφωνοῦν ὅλοι οἱ ἀρχιοδίφες ποὺ ἀσχολῶνται μὲ τὸν χῶρο τῆς Παλαιστίνης. 

*~*~*~*~*~*~*

Σιωνισμὸς ἐναντίον Ἑλληνικότητος… (Β)

(Κάποια στοιχεῖα ποὺ ἴσως ἀγνοοῦν οἱ περισσότεροι..)

Εἶναι λογικό, ὅτι ἡ προετοιμασία αὐτὴ τῆς ἀκμῆς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, οὔτε εὐχάριστος οὔτε ἀπαρατήρητος πρέπει νὰ ἦταν γιὰ τὸν Σιωνισμό, ὁ ὁποῖος εἶχε ἤδη παροικίες «Γεφυραίων» ὀπως ὀνομάζοντο τότε οἱ Ἑβραῖοι, λόγῳ τῆς διαβάσεως τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης, ἀναποδείκτου ἀκόμη..

Ἡ πραγματικὴ εἰσβολή των Γεφυραίων ἄρχισε τὸ 350 π.Χ., ἀλλὰ ὑπῆρχαν παροικίες στὴν Ἀττική, στὴν Βοιωτία καὶ στὴν Μακεδονία, στὴν Κρήτη, στὴν Κύπρο…. (μ’ αὐτὸ τὸ διακιολογητικὸ ὁ Σιωνισμὸς ἔμελλε νὰ ἐπιχειρήσῃ πολλὰ ἐναντίον τῶν τριῶν αὐτῶν τελευταίων ἑλληνικῶν ἐδαφῶν !).. Καὶ εἶναι λογικό, γιατί ὁ Σιωνισμὸς εἶχε εὑρεθεῖ ἤδη ἀντιμέτωπος μὲ τὸν Ἑλληνισμό, μὲ τοὺς Φιλισταίους, ἀλλὰ ἰδίως μὲ τὴν πολύχρονο διαμάχη μεταξὺ Φοινίκων καὶ Ἑλλήνων (Σημιτῶν καὶ Ἑλλήνων) γιὰ τὴν οἰκονομικὴ καὶ ἀποικιακὴ κυριαρχία τοῦ τότε κόσμου τῆς Μεσογείου… καὶ ἡ ὁποία εὑρίσκετο ἤδη σὲ πλήρη ἔξαρσι. 
Κάθε τί ποὺ θὰ ἐνδυνάμωνε τὸν Ἑλληνισμό, θὰ ἦταν συνεπῶς, ἀντίθετο μὲ τὰ συμφέροντα τοῦ Σιωνισμοῦ καὶ τῶν φοικινικῶν παραφυάδων του…

Ἡ ἐξόντωσις τῶν Πεισιστρατιδῶν ἔχει πολλὰ ἰδιαίτερα στοιχεία γιὰ νὰ θεωρηθῇ «συμπτωματικὴ» ἢ «ἀπελευθερωτική»..

Εἶναι γνωστό, πὼς ἡ συμμετοχὴ γυναικῶν στὴν Ἱερᾶ Πομπὴ τῶν Παναθηναίων ἦταν ὑψίστη τιμή! Κατὰ τὴν ἑορτὴ ποὺ ἔγινε ἡ δολοφονία τοῦ Ἰππάρχου, εἶχε ἀπαγορευθεῖ στὴν ἀδελφὴ ἑνὸς Γεφυραίου, τοῦ Ἁρμοδίου, νὰ λάβῃ μέρος. Ἠταν ἡ ἀφορμὴ ποὺ ἐξώθησε τὸν «προσβεβλημένο ἀδελφὸ» σὲ συνεργασία μὲ τὸν φίλο του Ἀριστογείτονα νὰ γίνῃ «τυραννοκτόνος»…

Τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι, οἱ νόμοι των Πεισιστρατιδῶν ὡς πρὸς τοὺς ξένους καὶ εἰδικά τους Γεφυραίους, ἦταν τέτοιοι, ὥστε νὰ γίνεται πιστευτὸ πὼς εἶχαν κάποια ἐπίγνωσι ἤδη τοῦ ἐλοχεύοντος σιωνιστικοῦ κινδύνου, ἐνῶ αἰτιολογοῦν ἀπόλυτα τὴν ἔκτοτε πολλὲς φορὲς ἐπαναληφθεῖσα βιαία ἀντίδρασι τοῦ σιωνισμοῦ.

Ἡ «σύμπτωσις» αὐτὴ τῆς δολοφονίας δηλαδὴ τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς Ἑλληνικῆς ἀκμῆς, ἀπὸ ἕνα Γεφυραῖο, ὑπό το φῶς τῶν γενικοτέρων ἱστορικῶν δεδομένων τῆς ἐποχῆς, εἶναι τοὐλάχιστον χαρακτηριστική..
Ἀκόμη πιὸ χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ ὅτι ἡ ἠρωοποίησις τοῦ δολοφόνου ἔγινε συστηματικὴ πολὺ ἀργότερα, ὅταν οἱ σιωνιστικές – μασονικὲς ἰδέες ἐπεκράτησαν στὰ βιβλία καὶ τὴν ἐκπαίδευσι..!

Σημείωσις… Ὁ Γάλλος συγγραφεὺς Ροζὲ Περφίτ, στὸ βιβλίο του «Οἱ κατακτήσεις τοῦ Ἀλεξάνδρου» σέλ.293 ἀναφέρει ὅτι καὶ οἱ δύο «τυραννοκτόνοι» ἦσαν «Φοινικικὴς» καταγωγῆς..

Γιὰ ὅσους ἴσως ἀμφιβάλουν, ἀπόδειξις τῆς «ἀλλοφύλου» καταγωγῆς τῆς ἀδελφῆς του «τυραννοκτόνου» εἶναι ἡ ἰδία ἡ νομοθεσία τῶν Παναθηναίων, ὅπου μόνον οἱ Ἀθηναῖες ἢ Ἑλληνίδες ἀτόφιες μποροῦσαν νὰ λάβουν μέρος στὴν πομπή. 
Ἡ ἐπιμονή του «τυραννοκτόνου» γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῆς ἀδελφῆς του στὴν πομπή, μπορεῖ νὰ ἐξηγηθῇ εὔκολα ὑπό το φῶς τῶν μεταγενεστέρων γεγονότων..

Πράγματι, ἀποτελεῖ παγία τακτικὴ τοῦ σιωνισμοῦ ἡ διείσδυσις, ἡ ἀλλοίωσις, ἡ ἰδιοποίησις καὶ τελικῶς ἡ καταστροφὴ τῶν παραδόσεων, τῶν λατρευτικῶν τελετῶν καὶ γενικὰ ὁποιουδήποτε στοιχείου ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ διατηρήσῃ τὶς συνεκτικὲς ἁλυσίδες τῶν Λαῶν καὶ τῶν Ἐθνῶν μὲ τὸ Παρελθὸν καὶ τὸ Μέλλον τους. Ἐτσι θὰ ἐγίνοντο πιὸ εὔκολα θύματά του. 

Τὰ σημερινὰ ἄφθονα φαινόμενα τῆς «πολιτιστικῆς τυραννίας» καὶ τῆς κυριεύσεως ὅλων τῶν μέσων ἐκφράσεως καὶ ἐνημερώσεως, ἀποτελοῦν ἀδιαμφισβήτητο ἀπόδειξι τοῦ γεγονότος. 

Ὀσο γιὰ τοὺς Πεισιστρατίδες, ὁλόκληρος ἡ θεσμικὴ βάσις τῆς ἀναπτύξεως τῶν Ἀθηνῶν, ὡς πολιτιστικοῦ κέντρου τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, εἶναι ἔργο τους.

Εἶναι χαρακτηριστικὸ τῆς ἐπιηροῆς τῆς σήμερα «κυριαρχούσης ἰδεολογίας» (οἰκονομισμός, ὑλισμός, μοναδοποίησις καὶ ἐξατομισμός τους ἀνθρώπου, πνευματικὴ τρομοκρατία καὶ ὁλοκληρωτισμός της), τὸ ὅτι οὔτε κἂν ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν Πεισιστρατιδῶν «ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ» .. νὰ μαθαίνουμε τὴν Ἱστορία μας!!

*~*~*~*~*~*~*

Σιωνισμὸς ἐναντίον Ἑλληνικότητος… (Γ)

Ὁ Πλάτων τὸ ἀναφέρει:ὁ ἴδιος ὁ Σωκράτης δείχνοντας μιὰν ἡμέρα στοὺς μαθητάς του ἕνα πλοῖο, ποὺ ἔφθανε στὸν Πειραιᾶ ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη μὲ Ἑβραίους ἐμπόρους, εἶπε :

«Ἰδοῦ ὁ κίνδυνος» … χωρὶς ὅμως νὰ συνεχίσῃτὴν ἀνάπτυξι τῆς σκέψεώς του, πρὸς μεγάλη ἀπορία τοῦ Πλάτωνος (ὅπως ὁμολογεῖ).

Εἶναι πιθανόν, ὅπως ἀπεδείχθη ἐκ τῶν ὑστέρων, νὰ εἶχε ἀντιληφθεῖ ὁ Σωκράτης τὴν ἀλλοίωσι τῶν ἐννοιῶν τῆς ἐλευθερίας ποὺ εἶχε ἐπιβάλει ἡ λεγομένη «δημοκρατία» καὶ τὴν «πηγὴ» τῶν ἀλλοιώσεων αὐτῶν. Ἰσως νὰ εἶναι αὐτὸς ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ κατεδικάσθη νὰ πιὴ τὸ «κώνειο», σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἄτενγκτο κριτική του ἐναντίον τῆς ὑποχρεωτικῆς καὶ θεσμοποιημένης μετριότητος τοῦ συστήματος διακυβερνήσεως τῶν Ἀθηνῶν…

Στὴν περίφημο «Ἀπολογία» του διαβάζουμε τὴν αὐστηροτέρα καὶ τὴν πιὸ θεμελιωμένη κριτικὴ τῆς λεγομένης «δημοκρατίας» τῶν Ἀθηνῶν ! Ἀλλὰ ἡ «Ἀπολογία» του δὲν διδάσκεται πουθενὰ στὰ σχολεῖα τῶν Ἑλλήνων ὁλόκληρος…
Σύμπτωσις..;;;;

Φυλλίτσα Ἀθηναΐς Ἀναπνιώτου

φωτογραφία