Διωγμοὶ ἑλληνικῶν πληθυσμῶν στὴν Ἀν. Ρωμυλία, τὸ 1906… (ἀναδημοσίευσις)

Στενήμαχος 1900

Στενήμαχος 1900

Μετ τν προσάρτηση τς πὸ ὀθωμανικὸ ἔλεγχο ατόνομης παρχίας τς νατολικς Ρωμυλίας στὴν βουλγαρικὴ ἠγεμονία (1885,) πιδιώχθηκε π βουλγαρικς πλευρς κατάργηση τς λληνικς κπαιδεύσεως. Ταυτόχρονα ο βουλγαρικς ρχς ρνονταν νὰ ἀναγνωρίσουν τς λληνικς ρθόδοξες κοινότητες ς νομικ πρόσωπα, μ συνέπεια τ δήμευση κοινοτικν περιουσιν κα τν ρπαγ πατριαρχικν κκλησιῶν. Ατ θ εχε ς ποτέλεσμα τν φομοίωση τοῦ ἑλληνικο στοιχείου τς περιοχς.

Ὅλες αὐτὲς οἱ ἐνέργειες σὲ συνδυασμό μὲ τὴν αὔξηση τοῦ βουλγαρικοῦ ἐθνικισμοῦ, καὶ τὴν ἐπιτυχὴ δράση τῶν τῶν ἑλληνικῶν ἀνταρτικῶν σωμάτων στὴν Μακεδονία, ποὺ ἀνέτρεπε τὰ κατακτητικὰ σχέδια τῶν Βουλγάρων, ὁδήγησαν στὴν ἐκδήλωση τῆς ἀνθελληνικῆς ἐκστρατείας ποὺ ἄρχισε νὰ ἐκδηλώνεται στὶς ἀρχὲς τοῦ καλοκαιριοῦ τοῦ 1906, στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία.

Καλμπουρτζῆς Στυλιανός…

Καλμπουρτζῆς Στυλιανός...23 Ἰουλίου 1974
Ἀκόμη ἕνα μεγάλο ἔγκλημα πολέμου διαπράττει ἡ Τουρκία.
Σὲ περίοδο ἀνακωχῆς, ἡ 181 ΜΠΠ προσεβλήθη  ἀπὸ τὰ τουρκικὰ τμήματα στὴν περιοχὴ τοῦ Συγχαρί, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀκινητοποιηθῇ καὶ νὰ καταστραφῇ, καὶ μεγάλος ἀριθμὸς ἀξιωματικῶν καὶ στρατιωτῶν νὰ σφαγιασθούν. Συνέχεια

Λιαντίνης Δημήτρης.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 – 1998) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 1998, οπότε και η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά η σορός του βρέθηκε το 2005 σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου… Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου του 1942.
Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας….. Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας.
Συνέχεια

Ἕνας αἰχμάλωτος τοῦ ’74 θυμᾶται.

 

Οι πιο αισχροί βασανιστές ήσαν πρώτα οι τούρκοι της Κύπρου και μετά οι τούρκοι της τουρκίας.

Θύμησες

(αποσπάσματα από το ημερολόγιο μου μετά τις αποκαλύψεις του Ολκάτς

24 Ιουλίου 1974

Ο αδελφός μου Αντρέας 10 χρονών ήταν εγκλωβισμένος στην Κερύνεια με την μητέρα μας,την θεία Μαρούλα Κυπριανού ( η τελευταία ηρωϊκή εγκλωβισμένη της Κερύνειας ) ζωηρός όπως ήταν ξέφυγε της μητέρας μας και βγήκε στην ερειπωμένη Κερύνεια για να μαζέψει κάλυκες. Έφθασε μέχρι και στο Δημαρχείο της Κερύνειας, περίπου πέντε λεπτά δρόμο από το σπίτι μας και στα ανατολικά του Δημαρχείου πρόσεξε ένα νεκρό δίπλα από το περιτείχισμα του τουρκικού νεκροταφείου της Κερύνειας κοντά στην αγγλικανική εκκλησία. Αμέσως έτρεξε πίσω στο σπίτι και είπε στην μητέρα μας « μάμμα κοντά στο Δημαρχείο έχει ένα νεκρό και μοιάζει του Κωστάκη» Δηλαδή ο νεκρός έμοιαζε με εμένα.

Αμέσως η μητέρα μας παρακάλεσε τον Σούλο – Χαράλαμπο, τουρκοκύπριο βαφτισμένο χριστιανό παντρεμένο με Ελληνίδα την Στέλλα από το 1945 να πάει να δεί.

Συνέχεια

Οἱ περιπέτειες τῶν Δωδεκανήσων. (1821-1948)

Οὐδέποτε μᾶς ἠρώτησαν.
Οὐδέποτε μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ ἀντιμετωπίσουμε μόνοι μας, δίχως τρικλοποδιές, δίχως παρεμβάσεις καὶ δίχως δόλους τὸν κάθε ἐχθρό.
Οὐδέποτε μας ὑπελόγισαν…
Ἡ Ὕβρις ἐξεχείλισε…
Συνέχεια

Ἀνδροῦτσος ἤ Κολανδροῦτσος Γεώργιος. Ὁ Ναύαρχος τῶν Σπετσῶν.

Γεώργιος Ἀνδροῦτσος

Ανδρούτσος ή Κολανδρούτσος Γεώργιος (1782; -1849): ο ναύαρχος των Σπετσών Μία από τις σημαντικότερες μορφές του ναυτικού Αγώνα του 1821, ο Γεώργιος Ανδρούτσος, γνωστότερος σαν Κολανδρούτσος, γεννήθηκε στις Σπέτσες γύρω στα 1782. Ιδιοκτήτης του βρικιού «Παγκρατίων», που ναυπήγησε στις Σπέτσες το 1813, ασχολήθηκε δραστήρια με το ναυτεμπόριο της εποχής αποκτώντας παράλληλα την απαραίτητη για τον κατοπινό αγώνα εξαιρετική ναυτική εμπειρία.

Στις 3 Απριλίου 1821, αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης στις Σπέτσες, ο Κολανδρούτσος γίνεται μέλος της Επιτροπής η οποία διοίκησε στη διάρκεια του Αγώνα το νησί και διηύθυνε τις πολεμικές επιχειρήσεις του. Ο «Παγκρατίων» τον συνόδευσε σχεδόν σε όλες τις ναυτικές αποστολές του. Στις επιχειρήσεις του τρινήσιου ελληνικού στόλου στον Αργολικό, το Σεπτέμβριο του 1822, ηγήθηκε της ναυτικής μοίρας του νησιού του ως ναύαρχος, ενώ στα 1823 και 1824 εκλέχθηκε και επανεκλέχθηκε ναύαρχος των Σπετσών, διατηρώντας το αξίωμα αυτό μέχρι το τέλος του Αγώνα.

Παρά τους όχι και τόσο κολακευτικούς χαρακτηρισμούς των τοπικών ιστοριογράφων, του Αν. Ορλάνδου, ο οποίος περιγράφει τον Κολανδρούτσο ως «άνδρα γενναίον μεν, τίμιον και σοβαρόν, αλλ’ ουχί ι­κανότητος αναλόγου προς την ναυαρχικήν θέσιν…», και του Αν. Χατζη-Αναργύρου, ο οποίος τον χαρακτηρίζει Συνέχεια