Ἕνας αἰχμάλωτος τοῦ ’74 θυμᾶται.

 

Οι πιο αισχροί βασανιστές ήσαν πρώτα οι τούρκοι της Κύπρου και μετά οι τούρκοι της τουρκίας.

Θύμησες

(αποσπάσματα από το ημερολόγιο μου μετά τις αποκαλύψεις του Ολκάτς

24 Ιουλίου 1974

Ο αδελφός μου Αντρέας 10 χρονών ήταν εγκλωβισμένος στην Κερύνεια με την μητέρα μας,την θεία Μαρούλα Κυπριανού ( η τελευταία ηρωϊκή εγκλωβισμένη της Κερύνειας ) ζωηρός όπως ήταν ξέφυγε της μητέρας μας και βγήκε στην ερειπωμένη Κερύνεια για να μαζέψει κάλυκες. Έφθασε μέχρι και στο Δημαρχείο της Κερύνειας, περίπου πέντε λεπτά δρόμο από το σπίτι μας και στα ανατολικά του Δημαρχείου πρόσεξε ένα νεκρό δίπλα από το περιτείχισμα του τουρκικού νεκροταφείου της Κερύνειας κοντά στην αγγλικανική εκκλησία. Αμέσως έτρεξε πίσω στο σπίτι και είπε στην μητέρα μας « μάμμα κοντά στο Δημαρχείο έχει ένα νεκρό και μοιάζει του Κωστάκη» Δηλαδή ο νεκρός έμοιαζε με εμένα.

Αμέσως η μητέρα μας παρακάλεσε τον Σούλο – Χαράλαμπο, τουρκοκύπριο βαφτισμένο χριστιανό παντρεμένο με Ελληνίδα την Στέλλα από το 1945 να πάει να δεί.

Συνέχεια

Τὸ ἄγνωστο Ζάλογγο τοῦ Πόντου.

Κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ γράφουμε τὰ ἄγνωστα Ζάλογγα τοῦ Πόντου. Διότι δὲν εἶναι ἕνα. Εἶναι πολλά. Ἁπλῶς σήμερα θὰ ἀναφερθοῦμε σὲ ἕνα ἀπὸ αὐτά. Σὲ ἐκεῖνο ποὺ κάποιες κοπέλλες ἠρνήθησαν νὰ πέσουν στὰ χέρια τῶν τούρκων καὶ ἐπήδηξαν στὸ κενό.
Πρωτοφανές;
Διόλου… Τέτοια εἶναι ἡ φάρα μας… Τέτοια.. Νὰ φτιάχνουμε Ζάλογγα.
Συνέχεια

Μία μαύρη, ξεχασμένη ἐπέτειος.

Ἡ 28η Ὀκτωβρίου 1974 ἦταν ἡ τελευταῖα ἡμέρα ἀνταλλαγῆς αἰχμαλώτων, μετὰ ἀπὸ τὴν εἰσβολὴ τῶν μογγόλων στὴν Κύπρο. (Θὰ ἔπρεπε πάντα νὰ συμπληρώνουμε δίπλα στὴν εἰσβολὴ καὶ τὰ ὅσα τὴν ἀφοροῦν,  τὶς μεθοδεύσεις τοῦ ΝΑΤΟ, Συνέχεια

Ποδοσφαιρικὴ ὁμὰς «Πόντος»!

Ποδοσφαιρική ομάδα «Πόντος»

Απαγχονίστηκαν, για να τιμήσουν τη φανέλα τους

Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάννας τρελλής στους έρημους δρόμους(1) και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα(2). Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν ποτέ σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις). Συνέχεια