25 Ἰουλίου 1943. Τὸ ὁλοκαύτωμα τῆς Μουσιωτίτσας.

ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΩΤΙΤΣΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΜΟΥΣΙΩΤΙΤΣΑ ΗΠΕΙΡΟΥ [25 Ἰουλίου 1943] ΜΙΑ ΣΦΑΓΗ ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ


Το δράμα της Μουσιωτίτσας Κάτω Λάκκας Σουλίου

Ιούλιος 1943. Δυσοίωνα νέα έφταναν για το χωριό μας σύμφωνα με τα οποία οι Γερμανοί, υπό τον τότε Διοικητή του Γερμανικού σώματος Στρατού Λάντς, από τα Γιάννενα περνώντας τα Δωδωνοχώρια, είχαν φτάσει στη Ζόριστα (Πεντόλακκο), την οποία βρήκαν έρημη από τους κατοίκους που πρόλαβαν και κρύφτηκαν. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, σειρά είχε το χωριό μας. Φοβισμένοι οι κάτοικοι του Μαχαλά έσπευσαν να αναζητήσουν καταφύγιο στη θέση «Σπιθάρι», τον τόπο όπου και παλιότερα, επί τουρκοκρατίας, έβρισκαν ασφαλή για να γιορτάσουν την Ανάσταση, χωρίς οι Τούρκοι να τους αντιληφθούν.
Την 24η Ιουλίου 1943 ανηφόρισαν από τον δρόμο Άρτας-Ιωαννίνων περί τα 30-50 στρατιωτικά Γερμανικά αυτοκίνητα. Την ίδια ημέρα γερμανικό αεροπλάνο, εκτελώντας χαμηλή πτήση πάνω από το χωριό, πετούσε προκηρύξεις, γραμμένες στα ελληνικά, που καλούσαν τους κατοίκους του χωριού μας για να μη φύγουν από τα σπίτια τους. Περνώντας πάνω από τη θέση «Σπιθάρι» άφησε μαύρους καπνούς, άγνωστο για πιο λόγο, πιθανό για να προσδιορίσει τη θέση των κρυμμένων συγχωριανών μας. Συνέχεια

Ἕνας αἰχμάλωτος τοῦ ’74 θυμᾶται.

 

Οι πιο αισχροί βασανιστές ήσαν πρώτα οι τούρκοι της Κύπρου και μετά οι τούρκοι της τουρκίας.

Θύμησες

(αποσπάσματα από το ημερολόγιο μου μετά τις αποκαλύψεις του Ολκάτς

24 Ιουλίου 1974

Ο αδελφός μου Αντρέας 10 χρονών ήταν εγκλωβισμένος στην Κερύνεια με την μητέρα μας,την θεία Μαρούλα Κυπριανού ( η τελευταία ηρωϊκή εγκλωβισμένη της Κερύνειας ) ζωηρός όπως ήταν ξέφυγε της μητέρας μας και βγήκε στην ερειπωμένη Κερύνεια για να μαζέψει κάλυκες. Έφθασε μέχρι και στο Δημαρχείο της Κερύνειας, περίπου πέντε λεπτά δρόμο από το σπίτι μας και στα ανατολικά του Δημαρχείου πρόσεξε ένα νεκρό δίπλα από το περιτείχισμα του τουρκικού νεκροταφείου της Κερύνειας κοντά στην αγγλικανική εκκλησία. Αμέσως έτρεξε πίσω στο σπίτι και είπε στην μητέρα μας « μάμμα κοντά στο Δημαρχείο έχει ένα νεκρό και μοιάζει του Κωστάκη» Δηλαδή ο νεκρός έμοιαζε με εμένα.

Αμέσως η μητέρα μας παρακάλεσε τον Σούλο – Χαράλαμπο, τουρκοκύπριο βαφτισμένο χριστιανό παντρεμένο με Ελληνίδα την Στέλλα από το 1945 να πάει να δεί.

Συνέχεια

Ἡ μάχη στὰ Δερβενάκια.

Μάχη στα στενά των Δερβενακίων (πίνακας του Θ. Βρυζάκη)

Σὰν σήμερα….

Ὁ μεγάλος μας Θοδωράκης Κολοκοτρώνης τότε κατάφερε οὐσιαστικῶς νὰ ἀποδείξῃ σὲ ὅλους τοὺς ὁπλαρχηγούς, τὴν στρατιωτική του ἰδιοφυΐα.
Ἀπὸ τότε καὶ μετὰ μόνον νίκες καὶ …πίκρες…
Συνέχεια

Ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος τοῦ Νικηταρᾶ;

 

Ὁ Νικήτας ἦταν πάντα ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους μου ἥρωες. Ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ πάντα ἐθαύμαζα γιὰ τὴν ἀκεραιότητα, τὸν ἄδολον πατριωτισμό τους καὶ τὸἦθος τους. 

Γνωρίζουμε φυσικὰ πὼς πέθανε πάμπτωχος. Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουμε εἶναι τὸ ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος του.
Ἦταν  λοιπόν τόσο ἀσήμαντος ὥςτε νά μήν ἐνδιαφερθῇ κανεῖς πρό κειμένου νά βάλῃ ἕνα σημάδι; Τί στό καλό; Γιὰ τὸν Νικηταρᾶ μιλᾶμε. 

Ἀναζητῶντας λοιπὸν κάποιο στοιχεῖο γιὰ τὸν τάφο τοῦ Νικήτα ἔπεσα στὸ παρακάτω ἄρθρον τοῦ Ἀγγέλου Συνέχεια