Ἕνα κείμενο σὲ ἐξαιρετικὴ ἑλληνικὴ γλῶσσα, γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Παπαφλέσσα, κατὰ τὴν Μάχη στὸ Μανιάκι, στὶς 20 Μαΐου 1825.
Ἐλευθερία
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Παπαφλέσσας (Γρηγόριος Δικαῖος Φλέσσας)
Μὲ μῖσος καὶ διχόνοια…
Έτη 1812-15-16.
Από την μία είναι η φατρία του Σωτηράκη Λόντου (Αχαϊκό κόμμα), προεστού της Βοστίτσας. Κοντά του είναι ο Ζαΐμης από τα Καλάβρυτα, ο Σισίνης από την Γαστούνη, ο Παπαφωτόπουλος από την Αρκαδία, ο Κοπανίτσας από τον Μυστρά και ο Καραμάνος από τον Πραστό Κυνουρίας.
Από την μία είναι η φατρία του Σωτηράκη Λόντου (Αχαϊκό κόμμα), προεστού της Βοστίτσας. Κοντά του είναι ο Ζαΐμης από τα Καλάβρυτα, ο Σισίνης από την Γαστούνη, ο Παπαφωτόπουλος από την Αρκαδία, ο Κοπανίτσας από τον Μυστρά και ο Καραμάνος από τον Πραστό Κυνουρίας.
Βοστίτσα, 1821!
Ὁ Παπαφλέσσας ἀνακοινώνει στοὺς προκρίτους, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις θὰ ἀρχίσῃ τὴν 25η Μαρτίου.
Ἡ ἀνακοίνωσις ἀκούστηκε σὰν κεραυνός. Μερικοὶ ζήτησαν ἀναβολή.
Πρότειναν τὴν 23η Ἀπριλίου, ποὺ εἶναι τοῦ ἅη Γιώργη ἤ τὴν 21η Μαΐου, ποὺ εἶναι Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Συνέχεια
Προσκλητήριον Πολεμιστῶν!
Σήμερα, λόγῳ τῆς ἡμέρας… θὰ ἀσχοληθῶ ΜΟΝΟΝ μὲ τοὺς μεγάλους μας Πολεμιστές, ποὺ σὲ ἐκείνην τὴν μεγίστη πορεία, τὴν Ἑλληνικὴ ἐπανάστασιν, βγῆκαν ἐμπρός, μὴ φοβούμενοι καὶ μὴ ἀντέχοντας τὴν μαύρη ζωὴ τῆς σκλαβιᾶς… κι ἀντιμετώπισαν πολὺ πιὸ πεπαιδευμένους ἐχθροὺς καὶ σαφὼς πολὺ καλλίτερα ἐξοπλισμένους…
Ἄνθρωποι ἀγνοὶ οἱ περισσότεροι, τρυφεροί, συνεσταλμένοι ποὺ ὅμως ἡ Ἀνάγκη τοὺς μετεμόρφωσε σὲ σὲ στρατιωτικούς ἀρχικῶς ἀλλά, σταδιακῶς Γίγαντες καὶ Ὑπερανθρώπους καὶ Ἥρωες…
14 Σεπτεμβρίου 1814 ἱδρύεται στήν Ὀδησσό ἡ Φιλική Ἑταιρεία
Γράφει ο Νικόλαος Φωτιάδης*
Πολλές προσπάθειες έκαναν οι ραγιάδες κατά τη διάρκεια της Τουρκικής τυραννίας για να αποτινάξουν το βάρβαρο ζυγό.
Προ της ιδρύσεως της «Φιλικής Εταιρείας» ιδρύθηκαν οι απελευθερωτικές οργανώσεις «Εταιρεία των καλών εξαδέλφων» από τον εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή, «Εταιρεία των Φιλομούσων» η οποία με την υποστήριξη του Ι. Καποδίστρια ίδρυσε στην Αθήνα ανώτερο εκπαιδευτήριο και το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον» στο Παρίσι το 1809.
ΙΔΡΥΣΗ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Οι ένθερμοι πατριώτες Συνέχεια
Ὁ Κολοκοτρώνης ἦταν ἤ ἔγινε Κολοκοτρώνης;
Σχέδιον τοῦ Γάλλου συνταγματάρχου Voulier. Ἴσως τὸ πλέον ἀξιόπιστον καὶ πιστὸν πορτρέτον τοῦ Γέρου μας.
«Προσκυνῶ τὴν Ἑλλάδα. Φιλῶ τὸ χέρι τῆς λευτεριᾶς».
Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια χαιρέτιζε ὁ ποιητής μας Ἀντώνης Μαρτελᾶος τὸν Κολοκοτρώνη, κάθε ποὺ τὸν συναντοῦσε στὴν Ζάκυνθο.
Στὴν Ζάκυνθο ὁ Κολοκοτρώνης μορφώθηκε.
Ὅσο τοὐλάχιστον μποροῦσε νὰ μορφωθῇ κάποιος ἐκεῖνα τὰ σκοτεινὰ χρόνια.
Κατὰ πῶς λέει κι ὁ ἴδιος, μόνον τὸ ὄνομά τους, κάποιοι παλαιοὶ κοτζαμπάσηδες, ἤξεραν νὰ γράφουν. Οἱ παπᾶδες μόνον «κατὰ πράξιν» ἤξεραν τὰ ἐκκλησιαστικά.
Ἀμόρφωτος, συνειδητὰ κρατημένος στὸ σκότος ὁ λαός.
Στὶς 6 Ἰανουαρίου 1821 πάτησε τὰ πόδια του στὸν Μοριά. Οὔτε κἄν ἐγνώριζε ἀκόμη τότε πὼς ἦταν ὁ ἡγέτης αὐτοῦ τοῦ τόπου. Νὰ ἀγωνισθῇ ἐγύρευε. Εἶχε μπεῖ στὸ μυστικὸ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἀπὸ τὸ 1818. Νὰ παλέψῃ, νὰ πολεμήσῃ, νὰ σκοτωθῇ γιὰ τὴν λευτεριὰ τοῦ τόπου μας.
Ὁ Κολοκοτρώνης ποὺ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ἀκόμη δὲν εἶχε γεννηθῇ. Ἐκκολάπτετο. Ὄχι διότι δὲν εἶχε τὴν Φύσιν. Ἐὰν δὲν τὴν εἶχε δὲν θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε. Σαφῶς καὶ εἶχε τὴν Φύσιν. Δὲν εἶχε ὅμως δύο πολὺ σοβαρὰ στοιχεῖα. Δὲν εἶχε τὴν παιδεία καὶ τὴν συνειδητότητα. Δῆλα δὴ δὲν εἶχε προλάβῃ νὰ κάνῃ τὰ ἀπαραίτητα βήματα γιὰ νὰ γίνῃ ὁ γνωστὸς καὶ πολυαγαπημένος μας Γέρος. Ἀκόμη…