« Εἰς τοὺς ὡραίους ἐκείνους ἀγῶνας τῆς πληρώσεως τῶν Ἐθνικῶν Ἰδεῶν, ἡ Αἰγιάλεια δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ ὑστερήσῃ…
Διότι, ἡ ἰδιαιτέρα ἡμῶν πατρίς, τὸ Αἴγιον, ἦτο ἡ πόλις εἰς τὴν ὁποίαν τελικῶς ἀπεφασίσθη ἡ ἔναρξις τῶν ἀπελευθερωτικῶν ἀγώνων τοῦ 1821, κατά τινα νυκτερινὴν μυστικὴ συνέλευσιν…»
Ὁ Παπαφλέσσας ἀνακοινώνει στοὺς προκρίτους, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις θὰ ἀρχίσῃ τὴν 25η Μαρτίου.
Ἡ ἀνακοίνωσις ἀκούστηκε σὰν κεραυνός. Μερικοὶ ζήτησαν ἀναβολή.
Πρότειναν τὴν 23η Ἀπριλίου, ποὺ εἶναι τοῦ ἅη Γιώργη ἤ τὴν 21η Μαΐου, ποὺ εἶναι Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Συνέχεια
«…Οι ελληνικές μονάδες υπεχώρησαν με υποδειγματική τάξη και παρετάχθησαν στην δυτική όχθη του ποταμού Δνείστερου, για να υπερασπίσουν την περιοχή της Βεσσαραβίας (σημερινή Μολδαβία) από τις επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού. Στην περιοχή της Κριμαίας παρέμεινε έως τις 14 Απριλίου 1919 το 2ο Σύνταγμα Πεζικού, όπου αντιμετώπισε αλλεπάλληλες επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού και κατέστειλε την εξέγερση των εργατών της Σεβαστουπόλεως, ενισχυμένους με Γάλλους ναύτες, οι οποίοι είχαν στασιάσει. Τον Ιούνιο του 1919 το Α’ Σώμα Στρατού προωθήθηκε στην Σμύρνη, όπου ο ελληνικός στρατός επιχειρούσε από τον Μάιο. Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην μεσημβρινή Ρωσσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες. Συνέχεια
