Γιατὶ μέσα σὲ ἐμᾶς μόνον μιλοῦν οἱ Ἥρωες!!

Ἀγαπητοὶ ὁμοεθνεῖς και Συνέλληνες, σήμερα ἐμεῖς, οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, τιμοῦμε ὅπως δυνάμεθα τοὺς ἥρωες ποὺ ἠγωνίσθησαν καὶ ἔπεσαν γιὰ τὴν ἐλευθερία μας στὴν ἐθνεγερσία τοῦ 1821.
Συνέχεια

Ξεκινᾶμε μὲ τὸ αὐτονόητον…

Ἀνεβάζουμε ὑψηλά, πολὺ ὑψηλά, τὴν σημαία μας σήμερα.
Πιὸ ὑψηλὰ ἀπὸ κάθε ἄλλην φορά…
…γιὰ νὰ ἀποδείξουμε πὼς ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ἀπὸ ὅλους καὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους, ὀφείλουμε νὰ θέτουμε, νὰ προβάλουμε καὶ  νὰ ὑπερασπιζόμεθα τὰ σύμβολά μας!
Αὐτὰ τὰ σύμβολα ποὺ μᾶς ἑνώνουν καὶ μᾶς κάνουν νὰ αἰσθανόμεθα μέλος συνόλου ἱκανοῦ νὰ ἀντιμετωπίσῃ κάθε ἐχθρό.

Συνέχεια

25η Μαρτίου

Φοβισμένες ψυχὲς θά ξεπροβάλετε καμμιά φορά;
Ὡραῖες καὶ εὐχάριστες, σὲ ἕνα λυτρωτικὸ βίωμα, στὴν ἕνωση μὲ κάποιον ἀγαπημένο, σὲ πάλη γιὰ μιὰ πίστη σὲ μιὰ πράξη διψασμένης καρδιᾶς.

Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ τὸ καινούργιο δὲν εἶναι ἀρκετὰ ξεκάθαρο, οἱ ἀνθρώπινοι δεσμοὶ διαταράσσονται καὶ ἡ ἀπελπησία κραυγάζει. Κι πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ εἶναι ἡ ψυχὴ ποὺ φωνάζει.
Θά διασώσουμε τίς ψυχές μας σέ αὐτόν τόν κόσμο; Συνέχεια

Σὲ ἐκείνους ποὺ σήκωσαν τὴν Πατρίδα στὰ χέρια τους!

Ἀφιέρωμα στὴν 17η Μαρτίου τοῦ 1821 καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ  ἐμπρὸς στὸ εἶναι τους καὶ στὸ ἔχει τους ξαφνιάστηκε ἡ φύσις…
Σὲ ἐκείνους ποὺ σήκωσαν τὴν Πατρίδα στὰ χέρια τους…

Ἀδέρφια, ἐτούτη τὴν ἡμέρα οἱ πρόγονοί μας, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ἔκαναν τὸ ἀδύνατο δυνατό. Ἄλλάξαν τὸ ἄδικο σὲ δίκαιο καὶ κυρίως  μετέτρεψαν τὸ παράλογο σὲ ὑπέρλογο. Συνέχεια

Βοστίτσα, 1821!

Ὁ Παπαφλέσσας ἀνακοινώνει στοὺς προκρίτους, ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις θὰ ἀρχίσῃ τὴν 25η Μαρτίου.
Ἡ ἀνακοίνωσις ἀκούστηκε σὰν κεραυνός. Μερικοὶ ζήτησαν ἀναβολή.
Πρότειναν τὴν 23η Ἀπριλίου, ποὺ εἶναι τοῦ ἅη Γιώργη ἤ τὴν 21η Μαΐου, ποὺ εἶναι Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης. Συνέχεια

Καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης θῦμα πολιτικῆς καὶ ἀστυνομικῆς μικρονοίας.

Μπορεί η κρατική (και πολιτική) μικρόνοια να σταθεί εμπόδιο, να τιμηθεί από ιδιώτες ένας διακεκριμένος πολίτης, ένας μοναδικός ήρωας, ένας ανιοδοτελής πολιτικός οικουμενικής αποδοχής;
Ένα τέτοιο άγνωστο περιστατικό του 1861- 62, με κεντρική προσωπικότητα τον Κωνσταντίνο Κανάρη, θα αφηγηθούμε σήμερα.
Περί τα μέσα του Δεκεμβρίου του 1861 κάποιοι διακεκριμένοι Αθηναίοι, συνέτρωγαν στο «Ξενοδοχείο του Στέμματος».

Συνέχεια