14 Σεπτεμβρίου 1814 ἱδρύεται στήν Ὀδησσό ἡ Φιλική Ἑταιρεία

Γράφει ο Νικόλαος Φωτιάδης*

Πολλές προσπάθειες έκαναν οι ραγιάδες κατά τη διάρκεια της Τουρκικής τυραννίας για να αποτινάξουν το βάρβαρο ζυγό.
Προ της ιδρύσεως της «Φιλικής Εταιρείας» ιδρύθηκαν οι απελευθερωτικές οργανώσεις «Εταιρεία των καλών εξαδέλφων» από τον εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή, «Εταιρεία των Φιλομούσων» η οποία με την υποστήριξη του Ι. Καποδίστρια ίδρυσε στην Αθήνα ανώτερο εκπαιδευτήριο και το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον» στο Παρίσι το 1809.
ΙΔΡΥΣΗ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Οι ένθερμοι πατριώτες Συνέχεια

Λάμπρος Κατσώνης καὶ Γεώργιος Ἀνδρίτσος.

Το επαναστατικό κίνημα του 1790

Στὰ 1787 κηρύχτηκε νέος πόλεμος τῆς Ρωσσίας ἐναντίον τῆς Τουρκίας. ῾Η Αἰκατερίνη ἔστειλε νέους πράκτορες στὴν ῾Ελλάδα γιὰ νὰ ξεσηκώσουν τοὺς Ἕλληνες σὲ ἐπανάσταση. Πάλι ἄρχισαν νὰ κτυποῦν οἱ καρδιὲς τῶν ῾Ελλήνων, ἀλλὰ ἡ συμφορὰ τοῦ 1770 ἦταν ἀκόμα νωπὴ καὶ δὲν τοὺς ἄφησε νὰ κινηθοῦν.
 
Τὸν ἄλλο χρόνο ὅμως ὁ Λάμπρος Κατσώνης, ῞Ἕλληνας ἀπὸ τὴ Βοιωτία, λοχαγὸς τοῦ ρωσσικοῦ στρατοῦ ἐστάλη ἀπὸ τὴν Αἰκατερίνη στὴν ῾Ελλάδα γιὰ νὰ προκαλέση ἐξέγερση τῶν ῾Ελλήνων.
Οἱ Ἕλληνες τῆς Τεργέστης τὸν βοήθησαν νὰ ἐξοπλίση 3 μικρὰ πλοῖα καὶ νὰ κατέβη στὸ Αἰγαῖο πέλαγος. Σὲ λίγο ὁ Κατσώνης αὔξησε τὰ πλοῖα του σὲ 16 μὲ ἐκεῖνα ποὺ ἔπαιρνε ἀπὀ τοὺς Τούρκους. Μὲ τὴ μικρὴ αὐτὴ ναυτικὴ δύναμη πολλὲς φορὲς ἐνίκησε τουρκικές ναυτικὲς δυνάμεις καὶ ἔγινε τὸ φόβητρο τῶν Τούρκων στὴ Μεσόγειο.

Παπακώστας Τζαμάλας.

Ὁ ἐν λόγῳ πρωταγωνιστὴς τῆς ἐπαναστάσεως ἦταν κι ὀλίγον …καθαρματάκι. Ἦταν αὐτὸς ποὺ συνήργησε στὴν δολοφονία τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου, κάτι γιὰ τὸ ὁποῖον οὐδέποτε ἐτιμωρήθη. Παρὰ ταὔτα ὅμως ὀφείλουμε νὰ ἀναγνωρίσουμε πὼς μετεῖχε καὶ στὶς πολεμικὲς πράξεις, ἀλλὰ καὶ γενικότερα στοὺς ἀγῶνες ἀπελευθερώσεως ἀπὸ τὴν τουρκοκρατία. Ἂλλως τὲ ἦταν μέσα στοὺς συντρόφους τοῦ Ὀδυσσέως στὴν Γραβιά. (Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ λεπτομέρεια μεγαλώνει τὸ μέγεθος τοῦ ἐγκλήματός του! Ἂλλως τὲ μαζὺ μὲ τὸν Γκούρα συνήργησε γιὰ τὸ μέγιστον αὐτὸ ἔγκλημα!!!)
Κρατᾶμε λοιπὸν μικρὸ καλαθάκι γιὰ τὸ ἦθος του, ἀλλὰ ὀφείλουμε ἐπίσης νὰ τὸν ἀναφέρουμε, ὅπως κι ὅλουτ τοὺς ἄλλους, καλοὺς ἢ κακούς.

Φιλονόη

1790-1862

Γεννήθηκε στη Δρέμισσα το 1790. Μέχρι την Επανάσταση ήταν Ιερέας στην Δρέμισσα. Τότε εγκατέλειψε τα ιερατικά του άμφια και ζώστηκε τα άρματα, για να πολεμήσει τον κατακτητή.
Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες κυρίως με την συνεργασία των Κοντογιανναίων, όπως στη Γραβιά, Προφήτη Ηλία Άμφισσας, Αετό Υπάτης, Δίστομο, Αράχωβα, Σκαρμίτα, Δομοκό, Νεβρόπολη, Βελεστίνο, Πέτρα, Πλάτανο, Αλμυρό κλπ. Επίσης μεγάλη ήταν και η συμβολή του στην επιτυχή άμυνα της Ακροπόλεως των Αθηνών, όταν Φρούραρχος ήταν ο Γκούρας.

Μετά την απελευθέρωση της χώρας ήταν από τους λιγοστούς Δρεμισσιώτες αγωνιστές που δέχτηκε να πάρει ως αμοιβή των αγώνων του, μεγάλη κτηματική έκταση στη θέση Ποταμάκια της Λαμίας.
Επί  Όθωνα έγινε αντισυνταγματάρχης, αργότερα όμως περιέπεσε σε δυσμένεια. Κατά τα λεγόμενα Μουσουριανά. Συνέπεια τούτου, το 1847, κατα τη στάση του συνταγματάρχη Φαρμάκη στη Ναυπακτία στασιάζει και αυτός στη Φθιώτιδα. Τα κυβερνητικά στρατιωτικά αποσπάσματα τον κατεδίωξαν με μανία και αναγκάστηκε να καταφύγει στην τουρκοκρατούμενη ακόμα τότε Θεσσαλία.

Το 1848 δεν δέχτηκε την αμνηστία που του έδωσε η κυβέρνηση Κουντουριώτη. Ο λόγος ήταν ότι δεν αμνηστεύτηκαν και άλλοι όμοιοι του. Αργότερα μαζί με τους άλλους φυγάδες αξιωματικούς και με την βοήθεια πολλών τουρκαλβανών εισέβαλαν από την Θεσσαλία στη Φθιώτιδα και σκόρπισαν τον τρόμο στις παραμεθόριες επαρχίες. Τους υποχρέωσαν όμως να καταθέσουν τα όπλα οι οπλαρχηγοί Μαμούρης, Παπακώστας, Γρίβας Γαρδικιώτης.
Κατά την επανάσταση της Θεσσαλίας το 1854, τον βρίσκουμε να πολεμά τους τούρκους σαν αρχηγός του τμήματος Δυτικού Παγασητικού. Συνεργαζόμενος με τους Πανουργιά, Δυοβουνιώτη και Φαρμάκη οδηγεί το Πήλιο σε επανάσταση.
Πέθανε στη Λαμία το 1862.

πηγή

φωτογραφία

Ἀποστόλης Νικολῆς. Ὁ ναύαρχος τῶν Ψαρῶν.

«Χρηστός και ήσυχος πολίτης, τίμιος άνθρωπος και φιλόπατρις εις το άκρον», ανέφερε στη νεκρολογία του Νικολή Αποστόλη η «Γενική Εφημερίς» στις 23 Απριλίου 1827. Ο χαρακτηρισμός αυτός ανταποκρίνεται απόλυτα στον αρχηγό της ναυτικής μοίρας του ηρωικού νησιού των Ψαρών, του οποίου ο βίος και η όλη δράση διακρίνονται για τη γενναιότητα και μεγαλοψυχία του, τη φιλοπατρία και ανιδιοτέλειά του.

Ο Νικολής Αποστόλης γεννήθηκε στα Ψαρά το 1770 και καταγόταν από παλιά ναυτική οικογένεια του Συνέχεια

4η Φεβρουαρίου. Μνήμη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες.  Μόνον Νενέκοι.

Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.

 Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια