Ἀφιέρωμα σήμερα… Πᾶνος Κορωναῖος. Στρατιωτικός, μὲ μεγάλη δράσιν.
Πρόσωπο …«μυστήριο», μὲ πολλὲς «ἄστοχες» δράσεις κι ἐπιλογές, κατὰ τὴν κρίσιν μου, ἀλλὰ καὶ μὲ πολλὲς ἐνδιαφέρουσες ἄλλες, κατὰ περρίπτωσιν. Πάντως καὶ μόνον ἡ ἐνεργὸς συμμετοχή του στὴν ἐκθρόνησιν τοῦ Ὄθωνος, σὲ μίαν ἐποχὴ μάλιστα ποὺ ὁ Ὄθων ἦταν περισσότερο …«Ἕλλην» ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, συνιστᾶ μεγάλο «ἀγκάθι» στὸν βίο του.
Κατὰ τὰ ἄλλα συνηργάσθη ἄψογα καὶ μὲ Ἄγγλους καὶ μὲ Γάλλους καὶ μὲ Ῥώσσους. Πολυτάραχος ὁ βίος του. Πολυτάραχος καὶ ἐντυπωσιακός.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ῥωσσοτουρκικοὶ πόλεμοι
1η Ἀπριλίου 1955. Κύπρος, ἡ ἀπαρχὴ μίας ἐποποιΐας.
1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955-Κύπρος: Η απαρχή μιας Εποποιϊας
Παναγιώτη Χαρατζόπουλου
Φυσικού Msc
Προέδρου Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς
Καθόλου δέν ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο αυτό το οποίο συνέβη στην Κύπρο, την 1η Απριλίου 1955. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955. Εκκωφαντικές εκρήξεις απο τη μιά άκρη του νησιού ως την άλλη, δόνησαν την ατμόσφαιρα κάνοντας τον κόσμο εκείνη την όμορφη, γαλήνια ανοιξιάτικη νύχτα να πεταχτεί στις βεράντες και τα μπαλκόνια προκειμένου να δει τι συμβαίνει. Ηταν το εντυπωσιακό αιφνιδιαστικό ξεκίνημα του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του Κυπριακού Λαού, του Ελληνικού Επους της Κύπρου, του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 – 59, για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την Ενωση με τη Μητέρα Ελλάδα.
Ο τετραετής αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59 όμως δεν ήλθε απο τη μια στιγμή στην άλλη. Ηταν αποτέλεσμα μιας πολυετούς προετοιμασίας αλλά και καρπός του διαχρονικού πόθου και των πολυετών προσπαθειών των Ελλήνων της Κύπρου και των θυσιών τους για την ελευθερία, την αυτοδιάθεση, την Ενωση με την Μητέρα Ελλάδα. Συνέχεια
Ὥρα νά ἐκμεταλλευθοῦμε τόν Παρθενώνα;
Βλέπω ὅτι εἶστε πολλοὶ ποὺ συζητᾶτε σοβαρὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ γίνῃ ἡ Ἀκρόπολις πασαρέλλα. (Γιὰ τοὺς Τούρκους στὴν Ἁγια-Σοφιὰ ποὺ ἔκαναν τὸ ἴδιο, καὶ τοὺς Ἄγγλους ποὺ ἔκαναν τσιμπούσια στὴν αἴθουσα τῶν κλοπιμαίων, φωνάζαμε, ἔτσι;)
Τί νά πῶ!
Ἄντε, καὶ τὴν Τσικνοπέμπτη, σήμερα, στὴν Ἀκρόπολι ῥὲ παιδιά! Ἄλλωστε τὸ ἔχουμε ξανακάνει. Γιὰ νὰ «διαφημισθοῦμε» στοὺς ξένους πάντοτε. Παρθενῶνα ἔχουμε νὰ πουλήσουμε· τί ἄλλο ἔχουμε;… Συνέχεια
Θανάσιμες παγίδες…
Ἡ βιτρίνα εἶναι ἕνας πόλεμος. Ἕνας μεγάλος πόλεμος.
Ἕνα πόλεμος ποὺ οὐδέποτε ἔληξε καὶ σὲ ἐπίπεδα ἐντυπώσεων, ἀλλὰ καὶ στὰ πεδία τῶν μαχῶν.
Παρὰ τὶς ἀναρίθμητες ἀπώλειες, σὲ ἀνθρώπινες ζωὲς καὶ σὲ περιουσιακὰ στοιχεῖα, ἀναζητᾶ πάντα ἀφορμὲς καὶ τρόπους νὰ ξεκινήσῃ ἐκ νέου τὶς παραστάσεις του.
Παραλλήλως, γιὰ λόγους ἀσκήσεως καὶ προετοιμασίας, ἢ ἀκόμη καὶ διατηρήσεως, τοῦ «θερμοῦ κλίματος», σὲ διάφορα πεδία κι ἐπίπεδα, ἐξακολουθεῖ νὰ μαίνεται ἀπάνθρωπος, στυγνός, καταστροφικός, ἀνατρέποντας ἰσοῤῥοπίες καὶ δυναμιτίζοντας τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἀσφάλεια ὁλοκλήρων λαῶν.
Λέγεται, ἐπισήμως, ῥωσσοτουρκικὸς πόλεμος, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι ἕνας πόλεμος – βιτρίνα, γιὰ νὰ ἀποκρυβοῦν στοιχεῖα ποὺ ἀφοροῦν στὸν γεωπολιτικὸ ἔλεγχο, ὄχι φυσικὰ τῶν κατὰ περίπτωσιν ἡγεμόνων, ἀλλὰ αὐτῶν ποὺ ἐλέγχουν τὴν ἐξουσία μέσῳ τοῦ χρήματος.
Συνέχεια
Ἡ Ἀδριανούπολις τὸν 19ο αἰῶνα Μητρόπολις ΟΛΩΝ τῶν Θρακῶν
Ἐπανάσταση τοῦ 1821.
(…) Στὴν πόλη αὐτή, στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1829, μετὰ ἀπό τὸν νικηφόρο πόλεμο τῶν Ρώσσων ἐναντίον τῶν Τούρκων, ὑπεγράφη ἡ ὁμώνυμη συνθήκη, μὲ τὸ ἄρθρο 10 τῆς ὁποίας, ἡ Τουρκία ἀποδέχθηκε χωρὶς ὅρους ὅλες τὶς διατάξεις τῆς συνθήκης τοῦ Λονδίνου, ποὺ ἀποτέλεσαν τὴν ἀφετηρία ἀναγνωρίσεως τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἀνεξαρτήτου κράτους, μετὰ τὴν νικηφόρα Συνέχεια
Ἡ Ἑλλάδα στὰ χρόνια τῆς χολέρας
Το 1853 ξέσπασε, με αφορμή, υποτίθεται, την προστασία των Ορθοδόξων στους Αγίους Τόπους, ένας νέος Ρωσσοτουρκικός Πόλεμος, ο οποίος εξελίχθηκε στον λεγόμενο Κριμαϊκό Πόλεμο.
ΟΙ Ρώσσοι σύντριψαν τον τουρκικό στόλο στη Σινώπη, τον Σεπτέμβριο του 1853, προκαλώντας την έντονη αντίδραση Βρεταννών και Γάλλων, οι οποίοι για κανένα λόγο δεν επιθυμούσαν ήττα των Οθωμανών, η οποία θα συνεπαγόταν ισχυροποίηση της Ρωσσίας και ίσως κυριαρχία της στα Στενά των Δαρδανελλίων.
Έτσι προειδοποίησαν αρχικά τη Ρωσσία να σταματήσει τον πόλεμο με τους Τούρκους. Όταν ο τσάρος αρνήθηκε του κήρυξαν τον πόλεμο, συμμαχώντας με τους Τούρκους και τους Ιταλούς του Βασιλείου του Πεδεμοντίου. Συνέχεια