Ἀφιέρωμα σήμερα… Πᾶνος Κορωναῖος. Στρατιωτικός, μὲ μεγάλη δράσιν.
Πρόσωπο …«μυστήριο», μὲ πολλὲς «ἄστοχες» δράσεις κι ἐπιλογές, κατὰ τὴν κρίσιν μου, ἀλλὰ καὶ μὲ πολλὲς ἐνδιαφέρουσες ἄλλες, κατὰ περρίπτωσιν. Πάντως καὶ μόνον ἡ ἐνεργὸς συμμετοχή του στὴν ἐκθρόνησιν τοῦ Ὄθωνος, σὲ μίαν ἐποχὴ μάλιστα ποὺ ὁ Ὄθων ἦταν περισσότερο …«Ἕλλην» ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, συνιστᾶ μεγάλο «ἀγκάθι» στὸν βίο του.
Κατὰ τὰ ἄλλα συνηργάσθη ἄψογα καὶ μὲ Ἄγγλους καὶ μὲ Γάλλους καὶ μὲ Ῥωσσους. Πολυτάραχος ὁ βίος του. Πολυτάραχος καὶ ἐντυπωσιακός.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1853
Γνωρίζοντας τὴν Δόμνα (ποὺ ξεχάσαμε)
Παρευρέθην πρὶν λίγες ἡμέρες σὲ μίαν παρέα, ὅπου συζητώντας διεπίστωσα πὼς οἱ συνδαιτημόνες μου ἀγνοοῦσαν αὐτὴν τὴν ἡρωικὴ μορφὴ τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821: τὴν Δόμνα Βισβίζη! Ἔτσι, σκέφθηκα νὰ γράψω δύο ἀράδες γιὰ τὴν γυναῖκα ἀπὸ τὸν Αἶνο τοῦ Ἔβρου, ποὺ ἔγινε ὁ φόβος κι ὁ τρόμος γιὰ τὰ τουρκικὰ ἀσκέρια.
Συνέχεια
Γεώργιος Σουρῆς…
Ποιὸς εἶδε κράτος λιγοστὸ
σ᾿ ὅλη τὴ γῆ μοναδικό,
ἑκατὸ νὰ ἐξοδεύῃ
καὶ πενήντα νὰ μαζεύῃ;
Συνέχεια
Ἡ Ἑλλάδα στὰ χρόνια τῆς χολέρας
Το 1853 ξέσπασε, με αφορμή, υποτίθεται, την προστασία των Ορθοδόξων στους Αγίους Τόπους, ένας νέος Ρωσσοτουρκικός Πόλεμος, ο οποίος εξελίχθηκε στον λεγόμενο Κριμαϊκό Πόλεμο.
ΟΙ Ρώσσοι σύντριψαν τον τουρκικό στόλο στη Σινώπη, τον Σεπτέμβριο του 1853, προκαλώντας την έντονη αντίδραση Βρεταννών και Γάλλων, οι οποίοι για κανένα λόγο δεν επιθυμούσαν ήττα των Οθωμανών, η οποία θα συνεπαγόταν ισχυροποίηση της Ρωσσίας και ίσως κυριαρχία της στα Στενά των Δαρδανελλίων.
Έτσι προειδοποίησαν αρχικά τη Ρωσσία να σταματήσει τον πόλεμο με τους Τούρκους. Όταν ο τσάρος αρνήθηκε του κήρυξαν τον πόλεμο, συμμαχώντας με τους Τούρκους και τους Ιταλούς του Βασιλείου του Πεδεμοντίου. Συνέχεια
Ἡ «ἐφιαλτικὴ» ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες Ἀντιμετώπισις τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ 1821
Οι Βαυαροί, (Γερμανοί) που ήρθαν με τον Όθωνα και κυβέρνησαν την Ελλάδα απολυταρχικά επί τριάντα ολόκληρα χρόνια (1833-1862), θα περιφρονήσουν και θα αγνοήσουν και τους φτωχούς λαϊκούς αγωνιστές του ’21, που είχαν ποτίσει με ποταμούς αιμάτων το δέντρο της λευτεριάς και που τώρα ζητούσαν αποκατάσταση.
Συνέχεια