Ἡ Σφαγὴ τῶν Ἀργείων ἀπὸ τοὺς Γάλλους στὶς 4 Ἰανουαρίου 1833.
«Τὸν Σεπτέμβριο, εἴπαμε νὰ φτιάξουμε μία ἐπιτροπὴ καὶ νὰ μοιράσουμε τοὺς ἀτάκτους, λίγους-λίγους ἀνάμεσα στὰ χωριά, νὰ εὑρίσκουν ἕνα πιάτο φαὶ καὶ νὰ μὴν γυρίζουνε ἀσύδοτοι νὰ ληστεύουνε τὸν κόσμο. Στὴν ἐπιτροπὴ ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ μένα, ὁ Νικολάκης ὁ Κριεζιώτης, ὁ Νότης Μπότσαρης, ὁ Δημητράκης Καλλέργης καὶ κανὰ δύο ἄλλοι, καὶ κάναμε ὅ,τι μπορούσαμε γιὰ νὰ σώσουμε τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους.
Συνέχεια
Χριστούγεννα στὸ Ναύπλιο στῆς γῆς τὸ σκαλοπάτι
οἱ Βαυαροὶ στολίζουν τὸ δένδρο στὸ παλάτι
ὅτι κρεμοῦν στὰ φύλλα του δὲν στέκεται καὶ πέφτει
βγαίνουν στοὺς δρόμους καὶ ῥωτοῦν, ψάχνουν νὰ εὑροῦν τὸ φταίκτη
Συνέχεια
…ἀλλὰ καὶ οἱ καταπατημένοι (ἀρχαιολογικοὶ μὰ καὶ πάσης φύσεως) χῶροι!!!
Γράφει ἡ Κωνσταντῖνα Λαπαθιώτου
Βρῆκε λέει ὁ περιφερειάρχης Πελοπονήσου ὁ Τατούλης, 1,5 ἑκατομμύριο εὐρῶ γιὰ νὰ τὰ χαρίσῃ στὴν πλουσιοτέρα ἐκκλησία τῆς Ἀργολίδος, πρὸ κειμένου νὰ κτίσῃ ἐκεῖ ἡ ἐκκλησία, κτίριο Συσσιτίων 1.000 τμ, καὶ ἐπάνω σὲ ἀρχαιολογικὸ χῶρο παρακαλῶ!!!
Δεῖτε προσεκτικὰ αὐτὸ τὸ πανῶ, ποὺ ἀνηρτήθη στὶς 30 Νοεμβρίου, στὰ κάγκελα, ἀνάμεσα στὰ ἀποχωρητήρια καὶ στὸ 1ο Δημοτικὸ σχολεῖο Ναυπλίου….
Στὸ βάθος διακρίνονται τὰ δύο Λύκεια τῆς πόλεως.
Παρατηρῆστε τὸ μαῦρο χρῶμα τῆς μπογιᾶς, τὸν γραφικὸ χαρακτήρα, τὸ σύνθημα καί, κυρίως τὰ σκίτσα στὸ κάτω μέρος μὲ τὸ ἀνθρωπάκι ποὺ φορᾶ κράνος καὶ κυνηγᾶ μὲ τὸ ῥόπαλο τὸν ἀγκυλωτὸ σταυρό!!!
Τί βλέπει ὁ πολίτης ποῦ ἔχει ἐξοικειωθεῖ τὸ μάτι του κι ἀναγνωρίζει τὰ σύμβολα;
Βλέπει καθαρὰ ἕναν ἀναρχικὸ ἐπάνω!!! Συνέχεια
Ἀραχναῖο (Χέλι).
Τὸ Βαλτέτσι τῆς Ἀργολίδος.
Ἄλλο ἕνα δείγμα τοῦ διαφημιζομένου «Ἠθικοῦ Πλεονεκτήματος» καὶ τῶν «Ἀγώνων» τῆς Ἀριστεράς!
29 Ἰουλίου – 1 Αὐγούστου 1944. ΕΛΑΣ καὶ ΟΠΛΑ ἔσφαξαν 83 κατοίκους – ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά(!)- ἐκ τῶν ὁποίων τοὺς 63 τοὺς ἔῤῥιξαν, πολλοὺς ἀκόμη ζωνταντούς, σὲ ξεροπήγαδο πλησίον τῆς Μονῆς Ἀγνοῦντος, στὴν Ἐπίδαυρο.
Στὸ χωριὸ ἔκαναν ὁλικὸ πλιάτσικο τῶν πάντων!!!
Συνέχεια
Ἄχθος Ἀρουρης…
Ὁ Μπάμπης Ἄννινος, στὰ «Ἱστορικὰ Σημειώματα», Ἀθῆναι, 1925, γράφει σχετικὰ μὲ τὴν σύλληψη τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρίτσου:
«Καθ’ ἧν ἐποχὴν διεφυλάττετο δέσμιος ὁ Ὀδυσσεὺς εἰς τὴν μονὴν Δόμπου, οἱ ἐν Πελοποννήσῳ εὑρισκόμενοι ὀπλαρχηγοὶ Ῥουμελιῶται καὶ Σουλιῶται ἀπεφάσισαν νὰ τρέξουν εἰς βοήθείαν αὐτοῦ.
Συνέχεια
