Ἡ Σφαγὴ τῶν Ἀργείων ἀπὸ τοὺς Γάλλους στὶς 4 Ἰανουαρίου 1833.
«Τὸν Σεπτέμβριο, εἴπαμε νὰ φτιάξουμε μία ἐπιτροπὴ καὶ νὰ μοιράσουμε τοὺς ἀτάκτους, λίγους-λίγους ἀνάμεσα στὰ χωριά, νὰ εὑρίσκουν ἕνα πιάτο φαὶ καὶ νὰ μὴν γυρίζουνε ἀσύδοτοι νὰ ληστεύουνε τὸν κόσμο. Στὴν ἐπιτροπὴ ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ μένα, ὁ Νικολάκης ὁ Κριεζιώτης, ὁ Νότης Μπότσαρης, ὁ Δημητράκης Καλλέργης καὶ κανὰ δύο ἄλλοι, καὶ κάναμε ὅ,τι μπορούσαμε γιὰ νὰ σώσουμε τὸν τόπο καὶ τοὺς ἀνθρώπους.
Συνέχεια
Γράφει ο Νικόλαος Φωτιάδης*
Πολλές προσπάθειες έκαναν οι ραγιάδες κατά τη διάρκεια της Τουρκικής τυραννίας για να αποτινάξουν το βάρβαρο ζυγό.
Προ της ιδρύσεως της «Φιλικής Εταιρείας» ιδρύθηκαν οι απελευθερωτικές οργανώσεις «Εταιρεία των καλών εξαδέλφων» από τον εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή, «Εταιρεία των Φιλομούσων» η οποία με την υποστήριξη του Ι. Καποδίστρια ίδρυσε στην Αθήνα ανώτερο εκπαιδευτήριο και το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον» στο Παρίσι το 1809.
ΙΔΡΥΣΗ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Οι ένθερμοι πατριώτες Συνέχεια
Θὰ χρησιμοποιήσω τὸ πασιφανὲς ἐρώτημα ὡς τίτλο, διότι εἰλικρινῶς, ἔχω διαβάσῃ πάρα πολλά, ἀλλὰ οὐδὲ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ μὲ ἔπεισε ἀναφορικῶς μὲ τὸ ἐὰν ἦταν, ἤ ὄχι, δολοφόνοι τοῦ κυβερνήτου οἱ Μαυρομιχαλαῖοι.
Ἔχω ἀρκετὲς φορὲς καταθέσῃ ἀναφορὲς γιὰ τὶς πράξεις τοῦ Πετρόμπεη, ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως πράγματι ἔκανε κινήσεις κατὰ τοῦ κοινοῦ ἀγῶνος στὴν διάρκεια τῆς ἐπαναστάσεως. Αὐτὲς ὅμως οἱ πράξεις του δὲν τὸν χαρακτηρίζουν ὥς προδότη. Ἦταν κοτζάμπασης καὶ οἱ κοτζαμπάσηδες εἶχαν συγκεκριμένο ῥόλο ἐκείνην τὴν περίοδο. Τὸ ὅ,τι κι αὐτός, ἀλλὰ καὶ τόσοι ἄλλοι ὅμοιοί του, ξεπέρασαν τὶς ὅποιες πεποιθησιακές τους καταβολὲς καὶ συνέδραμαν στοὺς ἀγῶνες εἶναι πρὸς τιμήν τους. Ἐπὶ πλέον βέβαια αὐτῆς τῆς διαπιστώσεως πρέπει νὰ συνυπολογίσουμε πὼς ὁ υἱός του ἦταν ὅμηρος στὴν Πόλι.
Τέλος, ὅλη ἡ οἰκογένεια τῶν Μαυρομιχαλαίων ἐστήριξαν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις τοὺς ἀγῶνες.
Συνέχεια
Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες. Μόνον Νενέκοι.
Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.
Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.
Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια
