Ὥρα νά ἐκμεταλλευθοῦμε τόν Παρθενώνα;

Βλέπω ὅτι εἶστε πολλοὶ ποὺ συζητᾶτε σοβαρὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ γίνῃ ἡ Ἀκρόπολις πασαρέλλα. (Γιὰ τοὺς Τούρκους στὴν Ἁγια-Σοφιὰ ποὺ ἔκαναν τὸ ἴδιο, καὶ τοὺς Ἄγγλους ποὺ ἔκαναν τσιμπούσια στὴν αἴθουσα τῶν κλοπιμαίων, φωνάζαμε, ἔτσι;)
Τί νά πῶ! 
Ἄντε, καὶ τὴν Τσικνοπέμπτη, σήμερα, στὴν Ἀκρόπολι ῥὲ παιδιά! Ἄλλωστε τὸ ἔχουμε ξανακάνει. Γιὰ νὰ «διαφημισθοῦμε» στοὺς ξένους πάντοτε. Παρθενῶνα ἔχουμε νὰ πουλήσουμε· τί ἄλλο ἔχουμε;… Συνέχεια

10η πρὸς 11η Ἰουνίου 323 παχ. Τὸ τέλος.

Οἱ πολλὲς διοικητικὲς φροντίδες, οἱ κόποι, οἱ τραυματισμοὶ καὶ τελευταία ὁ θάνατος τοῦ πιὸ στενοῦ του φίλου, Ἠφαιστίωνος, τοῦ ἔφθειραν τὴν ὑγεία. Ὁ Ἀλέξανδρος ἀῤῥώστησε βαρειὰ καὶ στὶς 10 πρὸς 11 Ἰουνίου τοῦ 323 π.Χ. ἄφησε τὴν τελευταία του πνοὴ στὴν Βαβυλῶνα, στὸ παλάτι τοῦ Ναβουχοδονόσορος Β’, σὲ ἡλικία μόλις 32 ἐτῶν καὶ 11 μηνῶν. Συνέχεια

Ὁ στρατιωτικὸς συνεργάτης τῶν Γερμανῶν.

Ο Γεώργιος Πούλος.

«Ἀπὸ τὴν διεξαγωγὴν τῆς πολυκρότου δίκης τῆς σπείρας Πούλου καὶ Σία […] συνάγεται ὅτι οἱ δικαζόμενοι αὐτοὶ ἐγκληματίαι τοῦ λαοῦ τῆς Μακεδονικῆς ἰδία ὑπαίθρου, ἀποπειρῶνται νὰ συγκαλυφθοῦν ὑπὸ τὸν μανδύαν τὸν ἀντικομμουνιστικόν. Οὐδὲν ψευδέστερον τούτου καὶ οὐδὲν συκοφαντικώτερον τῆς μνήμης τῶν ἀθῴων θυμάτων των, τὰ ὁποῖα σήπονται εἰς τὰ ξηροπήγαδα τῆς Μακεδονικῆς ὑπαίθρου μὲ τὰ συρματόσχοινα πισθάγκωνα δεμένα […], τὰ φρικιαστικὰ ἐγκλήματα τῆς ὁποίας εἶναι ἐφάμιλλα μὲ τὰ ἐπακολουθήσαντα φρικαλέα Δεκεμβριανά. Κατὰ κανόνα, τὰ θύματά των ᾖσαν κάθε ἄλλο παρὰ Κομμουνισταὶ…» Συνέχεια

Ἡ τύχη τῶν παραδοθέντων Τούρκων κι Ἑβραίων στὸ Βραχώρι.

Από το βιβλίο του συγγραφέα “Βραχώρι 11 Ιουνίου 1821”

Παρασκευή 10 Ιουνίου 1821 και οι Τούρκοι του Βραχωριού δέχονται πια να παραδοθούν. Οι Έλληνες οπλαρχηγοί συμφωνούν. Δίνονται διαβεβαιώσεις για προστασία της ζωής όσων από τους Τούρκους και τους Εβραίους παραδοθούν. Όμως άτακτοι ένοπλοι Έλληνες που δεν ελέγχονται πια από τους οπλαρχηγούς του αγώνα επιδίδονται σε σφαγές φτωχών αιχμάλωτων Τούρκων και ιδιαίτερα Εβραίων, που είχαν πάρει το μέρος των κατακτητών και για να τους το δείξουν είχαν βασανίσει μέχρι θανάτου, αφού πρώτα τον τύφλωσαν με αγκαθιές, τον Παπαλέξη Δηματά, ιερέα του Βραχωριού.

Συνέχεια

4η Φεβρουαρίου. Μνήμη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες.  Μόνον Νενέκοι.

Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.

 Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια