Ἡ Ἔνωσις τῆς Δωδεκανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα τιμᾶται στὶς 17 Μαρτίου ἑκάστου ἔτους.
Σήμερα ὅμως, 13 Σεπτεμβρίου, τιμᾶται ἡ ἔνωσις τῆς Μεγίστης (Καστελλόριζον) μὲ τὴν Ἑλλάδα! Τιμᾶται δῆλα δὴ ἡ ἔπαρσις τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὴν Μεγίστη, στὶς 13 Σεπτεμβρίου 1943, ἀπὸ τὸν Μπαλτατζή, πλοίαρχο τοῦ ἀντιτορπιλικοῦ μας «Κουντουριώτης».
69 χρόνια δῆλα δή ἀπὸ τὴν πρώτη ἔπαρσιν τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὰ Δωδεκάνησα!
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1945
Διαιωνίζοντας τὸ μῖσος μέσα ἀπὸ τὶς ἑορτὲς τῶν ἀριστερῶν
Οἱ ἑορτὲς τῶν ἀριστερῶν δὲν εἶναι ἑορτὲς μίσους!!!
Διοργανώνουν ἑορτὲς γιὰ τὸν μακελάρη τῆς Πελοποννήσου καπετᾶν Περδίκα καὶ δηλώνουν:
«θὰ βγοῦμε νικητὲς καὶ ἂς εἶναι οἱ θυσίες μας βαρειές…».
Ἡ αἱματηρὴ πορεία τοῦ ἐν λόγῳ ἀντάρτου τοῦ ΕΛΑΣ καὶ τοῦ λεγομένου ΔΣΕ, εἶναι γραμμένη σὲ μίαν σειρὰ φιλικῶν του κειμένων, τὰ ὁποῖα εἶναι τόσο ἀντικειμενικὰ καὶ πλήρη, ὥστε νὰ μὴν ἀναφέρονται διόλου στὴν συμμετοχή του στὶς σφαγὲς τοῦ Μελιγαλᾶ, τῶν Γαργαλιάνων καὶ τῆς Πύλου, ἢ στὰ Δεκεμβριανὰ τῶν Ἀθηνῶν.
Εἶναι σὰν νὰ ἐξηφανίσθη μετὰ τὴν σφαγὴ τοῦ λοχαγοῦ Θανάση Οἰκονομοπούλου, τὸ καλοκαίρι τοῦ 1943 στὸ Γαρδίκι γιὰ ἀντεκδίκηση, μέχρι τὴν ἀνοίξη τοῦ 1945, ποὺ φυγοδικοῦσε στὸ Μαίναλο, ἐπικηρυγμένος γιὰ 25 ἑκατομμύρια δραχμές. Συνέχεια
Γιὰ τὴν Εἰρήνη ποὺ …ξεχάσαμε!!!
6 Αὐγούστου 1945
Ῥίψις ἀτομικῆς βόμβας στὴν Χιροσίμα.
«Ἂν χίλιοι ἥλιοι λάμψουν ταὐτοχρόνως μίαν ἠμέρα στὸν οὐρανό,
ἴσως νὰ φανῇ σὰν τὴν μεγαλοσύνη τοῦ ἑνὸς καὶ μοναδικοῦ…
…ἀλλὰ θὰ εἶναι ὁ θάνατος…
…ὁ καταστροφέας τοῦ κόσμου».
Μαχαμπαρᾶτο Ἀρχαῖο Ἰνδικὸ Κείμενον.
Θάβοντας τὶς ἀνθρωποσφαγὲς πίσω ἀπὸ τὸ «ἀριστερὸ ἠθικὸ πλεονέκτημα»!!!
Ἀραχναῖο (Χέλι).
Τὸ Βαλτέτσι τῆς Ἀργολίδος.
Ἄλλο ἕνα δείγμα τοῦ διαφημιζομένου «Ἠθικοῦ Πλεονεκτήματος» καὶ τῶν «Ἀγώνων» τῆς Ἀριστεράς!
29 Ἰουλίου – 1 Αὐγούστου 1944. ΕΛΑΣ καὶ ΟΠΛΑ ἔσφαξαν 83 κατοίκους – ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά(!)- ἐκ τῶν ὁποίων τοὺς 63 τοὺς ἔῤῥιξαν, πολλοὺς ἀκόμη ζωνταντούς, σὲ ξεροπήγαδο πλησίον τῆς Μονῆς Ἀγνοῦντος, στὴν Ἐπίδαυρο.
Στὸ χωριὸ ἔκαναν ὁλικὸ πλιάτσικο τῶν πάντων!!!
Συνέχεια
Ἡ ἐκτέλεσις στὸ Βαλτεσινῖκο
2 Μαΐου 1944.
Ἐκτέλεσις 18 Ἀθῴων Ἑλλήνων στὸ Βαλτεσινῖκο Ἀρκαδίας Συνέχεια
Λευκὴ Τρομοκρατία. Ἐναντίον ἐνόχων ἐγκληματιῶν ἤ ἀθῴων ἀγωνιστῶν;
Ὅπως γιὰ τὰ περισσότερα γεγονότα τῆς δεκαετίας 1940-49 ὑπάρχουν δύο, ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες καταγραφές, γιὰ τὴν καταδίωξη τῶν μελῶν τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ/ΚΚΕ, ἔτσι ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ γιὰ τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια τῶν γεγονότων τῆς περιόδου 1945-46, ποὺ πέρασε στὴν Ἱστορία μὲ τὸ ὄνομα «Λευκὴ Τρομοκρατία».
Ἐγώ, μὲ τὴν δική μου ἔρευνα, ἔχω καταλήξει στὴν ἄποψη τοῦ ὅτι τοὐλάχιστον στὴν Πελοπόννησο, στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία, τὰ θύματα ἦσαν ἠθικοὶ καὶ φυσικοὶ αὐτουργοὶ ἐγκλημάτων κατὰ τὴν περίοδο τῆς ΕΑΜοκρατιάς καὶ τῆς «Κοκκίνου Τρομοκρατίας» τοῦ 1943-44 καὶ ὄχι ἁπλᾶ καὶ ἀθῴα μέλη τοῦ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ.
Συνέχεια