Ἡ Ἔνωσις τῆς Δωδεκανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα τιμᾶται στὶς 17 Μαρτίου ἑκάστου ἔτους.
Σήμερα ὅμως, 13 Σεπτεμβρίου, τιμᾶται ἡ ἔνωσις τῆς Μεγίστης (Καστελλόριζον) μὲ τὴν Ἑλλάδα! Τιμᾶται δῆλα δὴ ἡ ἔπαρσις τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὴν Μεγίστη, στὶς 13 Σεπτεμβρίου 1943, ἀπὸ τὸν Μπαλτατζή, πλοίαρχο τοῦ ἀντιτορπιλικοῦ μας «Κουντουριώτης».
69 χρόνια δῆλα δή ἀπὸ τὴν πρώτη ἔπαρσιν τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὰ Δωδεκάνησα!
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 22 Ἀπριλίου
Διεθνὴς ἡμέρα της Γῆς
Ἡ 22α Ἀπριλίου εἶναι ἡ διεθνὴς ἡμέρα τῆς Γῆς, ὅπως καθιερώθηκε μὲ ἀπόφαση τῆς Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ ΟΗΕ.
Ἀποτελεῖ ἡ ἡμέρα αὐτὴ μία συλλογικὴ ἔκφρασις τῆς ἐπιθυμίας τοῦ κόσμου γιὰ τὴν δημιουργία μίας πιὸ βιωσίμου καὶ ἀνθρωπίνου κοινωνίας.
Μία εὐκαιρία νὰ θυμηθοῦμε καὶ νὰ προσέξουμε τὸ μεγάλο σπίτι μας, τὸν πλανήτη μας!
Γιατὶ ἡ ἴδια ἡ ἐπιβίωσις, ἡ ὑγεία καὶ ἡ ἀνάπτυξις εἶναι ἀλληλένδετες μὲ τὴν ὕπαρξη ἀσφαλοῦς καὶ καθαροῦ περιβάλλοντος. Συνέχεια
Κώστας Κρυστάλλης.
… Ἀνάθεμά σε, ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!..
Ποῦ νὰ τὸν πῶ τὸν πόνο μου, ποῦ νὰ τὸν ἀπορίξω;
Νὰ τὸν εἰπῶ στὰ τρίστρατα, τὸν παίρνουν οἱ διαβάτες,
νὰ τὸν ἀφήσω στὰ κλαριά, τὸν παίρνουν τ᾿ ἀγριοπούλια!..
Κι ἂν κλάψω, τὰ φαρμακερὰ τὰ δάκρια ποῦ νὰ πέσουν; …
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Tραγούδι τῆς ξενιτιᾶς… Συνέχεια
Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγώνας τῆς Κύπρου.
Ο Γεώργιος Γρίβας με αγωνιστές της ΕΟΚΑ
Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.
Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.
Ἡ πολιορκία τῆς Ἀκροπόλεως.
Γεώργιος Δροσίνης
Γεώργιος Καραϊσκάκης, πολιορκία τῆς Ἀκροπόλεως
Ἀπό: Ὁ Μπάρμπα Δῆμος, Διηγήσεις Ἀγωνιστοῦ, Ἐκδ. Σύλλογος πρὸς διάδοσιν ὠφελίμων βιβλίων, Ἀθῆναι 1964.
Ὁ Καραϊσκάκης κατήγετο ἀπὸ τὴν Σκουληκαριάν, χωρίον τῆς Ἄρτας, καὶ ἐγεννήθη εἰς τὰ 1782. Πρὸ τῆς Ἐπαναστάσεως ὑπηρέτησε καὶ αὐτὸς τὸν Ἀλῆ πασσᾶν ἔπειτα ἑνώθηκε μὲ τοὺς κλέπτας. Εἰς τὴν ἀρχὴν τῆς Ἐπαναστάσεως δὲν ἐφάνηκε πολὺ πρόθυμος νὰ πολεμήσῃ, κατόπιν ὅμως ἄρχισε ν᾿ ἀγωνίζεται μετὰ τῶν ἄλλων ἀρχηγῶν τῆς Ρούμελης πρὸς σωτηρίαν τοῦ Μεσολογγίου. Ἀλλὰ μόνον κατὰ τὰ τέλη τῆς Ἐπαναστάσεως ὑψώνεται ἔξαφνα καὶ γιγαντώνεται καὶ κάμνει ἐντὸς ὀλίγων μηνῶν τὸ ἓν μετὰ τὸ ἄλλο τὰ κατορθώματα ἐκεῖνα ποὺ τὸν ἐδόξασαν.
Νάουσα, τὸ ἄλλο Ζάλογγο.
Μαζὺ μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, στοὺς ἀγῶνες συνέπραξαν καὶ πόλεις ποὺ δὲν ἀπηλευθερώθησαν ἀμέσως.
Μία ἀπό αὐτές, ἡ Νάουσα, παρὰ τοῦ ὄ,τι εὐημεροῦσε, ἐπανεστάτησε τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1822, κατὰ τῶν δυνάμεων κατοχῆς. (Ἕνα δεῖγμα τῆς ἀνάγκης γιὰ ἀπελευθέρωσι ΟΛΩΝ τῶν Ἑλλήνων. Κι ὄχι μόνον τῶν καταπιεσμένων!)