Ἡ Ἔνωσις τῆς Δωδεκανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα τιμᾶται στὶς 17 Μαρτίου ἑκάστου ἔτους.
Σήμερα ὅμως, 13 Σεπτεμβρίου, τιμᾶται ἡ ἔνωσις τῆς Μεγίστης (Καστελλόριζον) μὲ τὴν Ἑλλάδα! Τιμᾶται δῆλα δὴ ἡ ἔπαρσις τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὴν Μεγίστη, στὶς 13 Σεπτεμβρίου 1943, ἀπὸ τὸν Μπαλτατζή, πλοίαρχο τοῦ ἀντιτορπιλικοῦ μας «Κουντουριώτης».
69 χρόνια δῆλα δή ἀπὸ τὴν πρώτη ἔπαρσιν τῆς Ἑλληνικῆς σημαίας στὰ Δωδεκάνησα!
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 4 Ἰουνίου
Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Ἄρτης.
Ἡ πορεία πρὸς τῆς ἀνεξαρτησία κάθε πόλεως, κάθε μικροῦ ἤ μεγάλου τόπου μέσα στὸ σύγχρονο κράτος ποὺ ἐμάθαμε νὰ λέμε Ἑλλάς, ἐπῆλθε μετὰ ἀπὸ ἀπὸ πολλοὺς ἀγῶνες, πολὺ αἷμα καὶ πολὺ πόνο.
Κάθε πτυχὴ τῆς ἱστορίας μας πιστεύω πὼς πρέπει νὰ τὴν μαθαίνουμε. Εἶναι πλέον ἡ Ἀνάγκη ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ἀπὸ ποῦ ἐξεκινήσαμε, τὸ ποῦ εἴμαστε καὶ τὸ ποῦ πρέπει νὰ φθάσουμε.
Πόσοι ἀπό ἐμᾶς θά πασκίσουν νά «εἰσέλθουν» στήν διαδικασία τῆς ἀναδομήσεως;
Συνέχεια
Κλωνῆς: ἕνας Ἀμερικανὸς ἥρως ποὺ ἦταν …Κεφαλλονίτης!
Ὁ πλέον διάσημος ἀμερικανὸς στρατιώτης ἦταν …Κεφαλλονίτης!
Τὴν ἱστορία τοῦ Κλωνῆ τὴν ἐδιάβασα πρὸ περίπου πέντε ἐτῶν, σὲ μίαν ἐκδήλωσι-ἀφιέρωμα γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου. Μάλιστα, εἰδικῶς σὲ ἐκείνον τὸν ἐορτασμό, συνειδητοποίησα πὼς ὑπάρχουν ἀκόμη Ἕλληνες ποὺ τιμοῦν τὴν ἱστορία μας καὶ τοὺς ἥρωές μας.
Βαγγέλης Κλωνῆς λοιπόν σήμερα.
Ἕνας ἄντρας ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κεφαλλονιᾶ καὶ κατὰ πῶς συμπεραίνουμε σήμερα, πρὸ κειμένου νὰ λάβῃ τὴν ἀμερικανικὴ ὑπηκοότητα, κατετάγῃ στὸν ἀμερικανικὸ στρατό.
Συνέχεια
Ὁ Δυσσέας.
Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ θέλω νὰ γράψω γιὰ τὸν Δυσσέα μας. Τὸν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο. Ἕναν ἄνδρα πρότυπο γιὰ τὴν ἐποχή του καὶ ὑπέρμετρα συκοφαντημένο.
Γνώστης τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γλώσσης μας, ἦταν ἀπὸ τὶς σημαντικότερες καὶ πλέον συνειδητοποιημένες προσωπικότητες τοῦ ἀγῶνος. Κατεσυκοφαντήθη ἀπὸ κάθε πλευρά. Προσεπάθησαν νὰ μειώσουν τὴν ἀξία του πολιτικοί, συνεργᾶτες του, ἀκόμη καὶ ἱστορικοί. Ἐδολοφονήθη ἀπὸ «Ἕλληνες» γιὰ νὰ μὴ τὸν ἀφήσουν νὰ λάμψῃ σὲ μίαν Ἑλλάδα ποὺ χρειαζόταν τέτοιους ἀκριβῶς ἀνδρες. Δῆλα δή, στὸ πρόσωπο τοῦ Ὀδυσσέως ἐδολοφόνησαν τὸ ὄνειρο γιὰ ἐλευθερία τοῦ κάθε ῥαγιᾶ, πρὸ κειμένου νὰ τὸν κρατήσουν ῤαγιὰ γιὰ πάντα.
Πληροφορίες γιὰ τὸ ποιόν του ἀντλοῦμε ἀπὸ πολλοὺς ἀγωνιστὲς καὶ ἱστορικούς. Ὁ Κολοκοτρώνης ἀναφέρεται μὲ ἀγάπη καὶ θαυμασμὸ στὸν Ὀδυσσέα. Ὁ Μακρυγιάννης μὲ παράπονο καὶ πίκρα γιὰ τὸν δολοφονία του. Ὁ Φωτιάδης ἐπίσης μὲ θαυμασμό. Ὁ Κόκκινος τὸν τιμᾶ καὶ τὸν θαυμάζει… Καὶ τόσοι ἄλλοι ἐπίσης.
Γενικῶς, ἦταν ἕνα παλληκάρι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀλλάξῃ μὲ τὴν παρουσία του πολλά. Ἀλλὰ δὲν τὸν ἄφησαν!