Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ θέλω νὰ γράψω γιὰ τὸν Δυσσέα μας. Τὸν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο. Ἕναν ἄνδρα πρότυπο γιὰ τὴν ἐποχή του καὶ ὑπέρμετρα συκοφαντημένο. 

Γνώστης τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γλώσσης μας, ἦταν ἀπὸ τὶς σημαντικότερες καὶ πλέον συνειδητοποιημένες προσωπικότητες τοῦ ἀγῶνος. Κατεσυκοφαντήθη ἀπὸ κάθε πλευρά. Προσεπάθησαν νὰ μειώσουν τὴν ἀξία του πολιτικοί, συνεργᾶτες του, ἀκόμη καὶ ἱστορικοί. Ἐδολοφονήθη ἀπὸ «Ἕλληνες» γιὰ νὰ μὴ τὸν ἀφήσουν νὰ λάμψῃ σὲ μίαν Ἑλλάδα ποὺ χρειαζόταν τέτοιους ἀκριβῶς ἀνδρες. Δῆλα δή, στὸ πρόσωπο τοῦ Ὀδυσσέως ἐδολοφόνησαν τὸ ὄνειρο γιὰ ἐλευθερία τοῦ κάθε ῥαγιᾶ, πρὸ κειμένου νὰ τὸν κρατήσουν ῤαγιὰ γιὰ πάντα. 

Πληροφορίες γιὰ τὸ ποιόν του ἀντλοῦμε ἀπὸ πολλοὺς ἀγωνιστὲς καὶ  ἱστορικούς. Ὁ Κολοκοτρώνης ἀναφέρεται μὲ ἀγάπη καὶ θαυμασμὸ στὸν Ὀδυσσέα. Ὁ Μακρυγιάννης μὲ παράπονο καὶ πίκρα γιὰ τὸν δολοφονία του. Ὁ Φωτιάδης ἐπίσης μὲ θαυμασμό. Ὁ Κόκκινος τὸν τιμᾶ καὶ τὸν θαυμάζει… Καὶ τόσοι ἄλλοι ἐπίσης.
Γενικῶς, ἦταν ἕνα παλληκάρι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀλλάξῃ μὲ τὴν παρουσία του πολλά. Ἀλλὰ δὲν τὸν ἄφησαν!

Τραντακτὴ ἀπόδειξις ὁ Γκούρας, τὸ πρωτοπαλλήκαρό του. Παρὰ τοῦ γεγονότος τῆς πολυετοῦς συνεργασίας, τὰ τάλλαρα (τῶν δανείων) τῆς ἐποχῆς, διὰ χειρὸς Κωλέττου, ἐστάθησαν πιὸ καθοριστικά. Ἔτσι ὁ Γκούρας ἐπέρασε στὸ στρατόπεδο τῶν Ἐφιαλτῶν.  Ἐπλήρωσε χάνοντας τὴν οἰκογένειά του, ποὺ ἐτάφη κι αὐτή, μὲ τὴν σειρά της, κάτω ἀπὸ χώματα κι ἐρείπια, ὅταν ἐκτυπήθη τὸ Ἐρεχθεῖο στὸν βομβαρδισμὸ τῆς Ἀκροπόλεως, λίγο μετὰ τὸν θάνατο τοῦ  Γκούρα. Ἐλάχιστα ὅμως «ἐπλήρωσαν» σὲ σχέσι μὲ τὸ ἔγκλημα ποὺ διεπράχθη, ἀπὸ ἀδελφικὸ χέρι, κατὰ τοῦ ἔθνους.

Κυριότεροι ἐχθροὶ τοῦ Ἀνδρούτσου ὁ Μαυροκορδᾶτος καὶ ὁ Κωλέττης. Ὁ Φωτιάδης γράφει πὼς ὁ Γκούρας ἐξηγοράσθη μὲ 900.000 πρὸ κειμένου νὰ ὑπηρετήσῃ τὴν κυβέρνησι καὶ νὰ ἐξαλείψῃ τοὺς ἐχθρούς της. Δῆλα δή, παλληκάρια ὅπως ὁ Ὀδυσσεὺς καὶ στρατηγοὶ ὅπως οἱ Κολοκοτρώνης καὶ Καραϊσκάκης. 

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν μεγάλη νίκη τοῦ Ὀδυσσέως στὴν Γραβιᾶ,  τὴν ἀνακοπὴ τῆς καθόδου τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων στὴν Πελοπόννησο, τὸν ἀποδεκατισμὸ τῆς στρατιᾶς τοῦ Δράμαλη, ἦταν καὶ πολέμιος τῶν κοτζαμπάσηδων. Ἐπίστευε καὶ ἠγωνίζετο γιὰ τὴν οὐσιαστικὴ  ἐλευθερία τοῦ ἔθνους. Εἴπαμε, βαθύτατα μορφωμένος καὶ γνώστης τῆς ἱστορίας μας. Μὲ μεγάλα ὄνειρα καὶ μεγάλες προδοσίες στὴν πολυτάραχο ζωή του. Συνεπῶς; Ἄξιος, ἱκανὸς καί, καταληκτικὸς ἴσως ὁ μόνος σοβαρὸς ἀντίπαλος γιὰ νὰ ἀπομυθοποιήσῃ τὰ λαμόγια τῆς ἐποχῆς. Τοὺς Φαναριῶτες καὶ τοὺς σπόρους τοῦ Ἀλῆ-πασσᾶ.

Στὶς 4 πρὸς 5 Ἰουνίου 1825, δολοφονεῖται μετὰ ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια, στὸν φράγκικο πύργο τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν. Τὸ πτῶμα του ἐῤῥίφθη ἀπὸ τὸν πύργο καὶ οὐδεῖς θὰ ἐγνώριζε τὶς λεπτομέρειες ἐὰν δὲν ἀπεκάλυπτε τὸ ἔγκλημα ἕνας φύλαξ. 

Ἦταν μόλις 35 ἐτῶν! Στὸν ἀνθὸ τῆς νειώτης του! Ὄρθιος καὶ πάνοπλος, ἐμπρὸς σὲ μίαν πρόκλησι ποὺ ἐλέγετο ἀναδόμησις τῆς Ἑλλλάδος ἐκ τῆς τέφρας της!

 Δυνατός, εὐφυής, συνειδητοποιμένος, ἀνυπότακτος, ἐλεύθερος, πολέμιος τοῦ ἀδίκου…. Ἴσως ὁ μόνος ἐκ τῶν ἀγωνιστῶν ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀναλάβῃ οὐσιαστικὸ καὶ καθοριστικὸ ῥόλο τὴν διακυβέρνησι τῆς χώρας σὲ ὑγιεῖς βάσεις…. Ἄρα, πρὸς θάνατον!

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Ἂν καὶ σήμερα δὲν εἶναι καμμία ἐπέτειος, καμμία ἡμέρα μνήμης… δὲν  γινόταν. Τὸν Δυσσέα μας λίγο τὸν τιμοῦμε. Πρέπει νὰ μάθουμε τὰ λάθη τοῦ περελθόντος γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ μὴ τὰ ἐπαναλάβουμε στὸ αὔριο.  

πηγές: Ἡ ἐπανάστασις τοῦ ’21, Φωτιάδης, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Παπαῤ’Ρηγόπουλος, Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις,  Κόκκινος.

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ  κι ἐδῶ