Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1991
Κλωνῆς: ἕνας Ἀμερικανὸς ἥρως ποὺ ἦταν …Κεφαλλονίτης!
Τὴν ἱστορία τοῦ Κλωνῆ τὴν ἐδιάβασα πρὸ περίπου πέντε ἐτῶν, σὲ μίαν ἐκδήλωσι-ἀφιέρωμα γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου. Μάλιστα, εἰδικῶς σὲ ἐκείνον τὸν ἐορτασμό, συνειδητοποίησα πὼς ὑπάρχουν ἀκόμη Ἕλληνες ποὺ τιμοῦν τὴν ἱστορία μας καὶ τοὺς ἥρωές μας.
Βαγγέλης Κλωνῆς λοιπόν σήμερα.
Ἕνας ἄντρας ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κεφαλλονιᾶ καὶ κατὰ πῶς συμπεραίνουμε σήμερα, πρὸ κειμένου νὰ λάβῃ τὴν ἀμερικανικὴ ὑπηκοότητα, κατετάγῃ στὸν ἀμερικανικὸ στρατό.
Συνέχεια