Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Η απελευθέρωση της Β. Ηπείρου

Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια

Ὁ ἀνύπαρκτος πόλεμος τῆς ἀριστερᾶς μὲ τὸν φασισμό-ναζισμό!

Ὁ Μολότωφ (ὑπογράφοντας), Ὁ Ῥίμπεντροπ (μὲ τὰ μαῦρα πίσω ἀπὸ τὸν Μολότωφ) καὶ ὁ Στάλιν (δεξιὰ) στὶς 23 Αὐγούστου 1939

Ἐδῶ καὶ λίγες ἡμέρες ἔχουν σκυλιάσει οἱ φερόμενοι ὥς πολέμιοι τοῦ ναζισμοῦ καὶ ἀρλουμπολογοῦν μὲ τόνους ψεύδη, θάβοντας ἀκόμη καὶ τὰ ὀφθαλμοφανή. Οὐσιαστικῶς ὅλη αὐτὴ ἡ λασπολογία, (δὲν ἀθωώνω τοὺς ἄλλους…) εἶναι μία ἀκόμη προσπάθεια φιμώσεως τῆς ἀληθείας καὶ κουκουλώματός της. Μία δῆλα δὴ ἀπὸ τὰ ἴδια ποὺ ἔχουμε ζήσει τόσους καὶ τόσους χρόνους! Συνέχεια