Πολλὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ δὲν μᾶς ἔχουν πεῖ… Περισσότερα ὅμως εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔχουν πεῖ …ἀνάποδα, διαστρεβλώνοντας τὰ ἱστορικὰ γεγονότα καί, καταληκτικῶς, διαβρώνοντας τὶς ἀντιλήψεις μας, τὸ ἦθος μας καὶ τὴν ταὐτότητά μας. Μὰ ἕνα ἀπὸ τὰ χείριστα ἱστορικὰ περιστατικὰ ἀποσιωπήσεως, διαστρεβλώσεως καὶ δηλητηριάσεως ἐθνικῆς συνειδήσεως εἶναι τὸ διαχρονικὸ κρατικὸ ἔγκλημα κατὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Συνέχεια
Η απελευθέρωση της Β. Ηπείρου
Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια
