«Κωνσταντῆ θὰ πεθάνης!»

Τὸ παρακάτω κείμενον ἐδημοσιεύθη στὶς 6 Ἰουνίου 2014. Ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον σημαντικὰ γιὰ ἐμέναν, πρὸ κειμένου νὰ συνειδητοποιήσω τὸ πόσο σπουδαῖος ἦταν ὁ ρόλος τῶν διαφόρων «Κωνσταντήδων» κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ἐπαναστάσεως. Τὸ κείμνον, ἂν καὶ «πατοῦσε» σὲ ἱστορικὸ γεγονός, δὲν ἦταν ἱστορικό. Ἦταν ἀφορμὴ γιὰ νὰ «δῶ» μέσα μου τὸ ἐὰν ἐγὼ (καὶ μόνον ἐγὼ) δύναμαι νὰ λειτουργήσω σὰν τοὺς τόσους καὶ τόσους Κωνσταντῆδες τῆς ἱστορίας μας. Ἦταν μία «ἄσκησις» γιὰ τὸ πόσο πολὺ ἢ γιὰ τὸ πόσο λίγο ἐννοῶ τὰ ὅσα πιστεύω.
Τὸ κείμενον εἶχε ἐνημερωθεῖ ἀλλὰ ἀνέμενε στὰ πρόχειρα γιὰ νὰ συνδεθῇ μὲ τὰ ἱστορικὰ κείμενα, κάτι ποὺ θὰ καθυστερήσῃ ἀκόμη.
Οἱ σύνδεσμοι ἐντὸς τοῦ κειμένου δὲν «δουλεύουν», ἀλλὰ κάποιαν στιγμὴ στὸ μέλλον θὰ ἀποκατασταθοῦν.

Φιλονόη,
2 Σεπτεμβρίου 2023

Νύκτα σκοτεινὴ αὐτὴ τῆς 6ης Ἰουνίου τοῦ 1822
Λίγο πρὶν τὰ μεσάνυκτα… Νύκτα δίχως σελήνη… Καὶ τὸ μελτέμι ἔπαυσε…
Κάποιες σκιές, μὲ μίαν βάρκα κι ἕνα μπουρλότο, γλυστροῦν ἀθόρυβα σχεδὸν καὶ προσεγγίζουν, μετὰ πολλῶν κόπων καὶ βασάνων τὴν τουρκικὴ ναυαρχίδα, τὸ μεγάλο ντελίνι, ποὺ φιλοξενοῦσε περισσοτέρους ἀπὸ δύο χιλιάδες Τούρκους. Συνέχεια

Σωθήκαμε ἀπὸ τὸν ναζισμὸ ὅμως…

Σὰν σήμερα ἔγινε ἡ ἀπόβασις στὴν Νορμανδία.

Σωθήκαμε ἀπὸ τὸν ναζισμὸ καὶ οἱ ΗΠΑ ἐπέβαλαν τὸν σοσιαλισμὸ στὴν Εὐρώπη, γιὰ νὰ τὴν σώσουν ἀπὸ τὸν…. σοσιαλισμό.

Σήμερα ἡ Εὐρώπη, πληρώνει ἀκριβὰ τὸν σοσιαλισμὸ καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ ἠθικὸ δίδαγμα τῆς ἀποβάσεως στὴν Νορμανδία.
Ἀπὸ τὰ σκατὰ τοῦ ναζισμοῦ, στὰ σκατὰ τοῦ σοσιαλισμοῦ. Συνέχεια

Κλωνῆς: ἕνας Ἀμερικανὸς ἥρως ποὺ ἦταν …Κεφαλλονίτης!

Ὁ πλέον διάσημος ἀμερικανὸς στρατιώτης ἦταν …Κεφαλλονίτης!

Τὴν  ἱστορία τοῦ Κλωνῆ τὴν ἐδιάβασα πρὸ περίπου πέντε ἐτῶν, σὲ μίαν ἐκδήλωσι-ἀφιέρωμα γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου. Μάλιστα, εἰδικῶς σὲ ἐκείνον τὸν ἐορτασμό, συνειδητοποίησα πὼς ὑπάρχουν ἀκόμη Ἕλληνες ποὺ τιμοῦν τὴν ἱστορία μας καὶ τοὺς ἥρωές μας. 

Βαγγέλης Κλωνῆς λοιπόν σήμερα. 
Ἕνας ἄντρας ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κεφαλλονιᾶ καὶ κατὰ πῶς συμπεραίνουμε σήμερα, πρὸ κειμένου νὰ λάβῃ τὴν ἀμερικανικὴ ὑπηκοότητα, κατετάγῃ στὸν ἀμερικανικὸ στρατό.
Συνέχεια

Ἡ κορυφή τῆς Κρητικῆς θυσίας

17 Ἰουνίου 1771. Ἐκείνη τήν ἡμέρα οἱ τοῦρκοι γενίτσαροι σκότωσαν (ἔγδαραν ζωντανό) τόν Ἰωάννη Δασκαλογιάννη. Τόν ἥρωα τῆς Κρήτης. Τόν πρῶτο ἐπαναστάτη. Τόν καθαρότερο ἀλλά πιό εὔπιστο ἀπ΄ ὅλους. Ἔτσι, ἐκεῖνος ἔγινε θρῦλος καί πῆρε ἐκδίκησι….χρόνια μετά!  Τότε ὑπῆρχαν ἥρωες πού ἐθυσιάζοντο γιά αὐτούς πού τούς ἀκολουθοῦσαν καί γιά τίς ἰδέες τους.  Τώρα, μόνον Νενέκοι……                                                      

 Τό πραγματικό του ὄνομα ἦταν Γιάννης Ἀνδρουλιδάκης ( υἱός τοῦ Ἀνδρέα, δηλαδή).  Δάσκαλο τόν ἀποκαλοῦσαν, προφανῶς ἐπειδή ἦταν μορφωμένος.  Λίγοι, μορφωμένοι καί πολυταξιδεμένοι, ὑπῆρχαν τούς καιρούς ἐκείνους……..

Συνέχεια

«Οὐδέν μονιμότερον τοῦ προσωρινοῦ »

 Ἄς ποῦμε λίγα λόγια γιά τίς ἡμέρες ἐκείνες πού ἐνέπνευσαν τόν μεγάλο Γάλλο ζωγράφο Εὐγένιο Ντελακρουά τό 1824 νά δημιουργήση τόν περίφημο πίνακα «ἡ σφαγή τῆς Χίου». Τό πρωτότυπο ἐκτίθεται στό Λοῦβρο. Πιστό ἀντίγραφο ἐξετίθετο στό Μουσεῖο τῆς Χίου.

Ἡ κατάκτησις τῆς Χίου ἀπό τούς Τούρκους τό 1566, ἀνέστειλε προσωρινά τήν οἰκονομική δραστηριότητα τοῦ νησιοῦ. Βάσει τῶν ἀχτιναμέδων ἐπετράπη στούς κατοίκους νά συνεχίσουν ὄχι μόνο τήν ἐμπορική ἀλλά καί τήν πνευματική ἀνάπτυξι πού εἶχε ἀρχίσει κυρίως κατά τά τελευταῖα χρόνια τῆς Γενουατικῆς κατοχῆς. Κατά τόν 17ο αἰῶνα ἡ παιδεία στήν Χίο παρουσίασε νέα ἄνοδο καθώς πολλοί Χιῶτες ἐδώρισαν στό κοινό χρήματα, σπίτια καί σημαντικό ἀριθμό βιβλίων. Συνέχεια