Μία οὐδόλως γνωστὴ πτυχὴ τῆς ἱστορίας μας, ποὺ συνέβῃ λίγα χρόνια πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐπαναστάσεως, ἦτο ἡ ἐπίθεσις ποὺ ἐδέχθῃ ἡ Λευκάδα ἀπὸ τὸν Ἀλῆ πασσᾶ, τὸν Μάϊο τοῦ 1807.
Μεταξὺ τῶν πολλῶν περιοχῶν ποὺ ὁ Ἀλῆ πασσᾶς προσπάθησε νὰ προσαρτήσῃ στὸ μεγάλο του βασίλειον, ἦταν καὶ τὰ Ἑπτάνησα. Ἄλλως τε οἱ κατ’ ἐξακολούθησιν ἐπιθέσεις του στὴν Πρέβεζα καὶ στὴν Πάργα ἀποδεικνύουν πὼς ὀνειρεύετο ἕνα μεγάλο βασίλειο, ἱκανὸ νὰ ἀνατρέψῃ καὶ τὸν ἴδιον τὸν σουλτάνο, μὲ Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 17 Ἰουνίου
Τραπεζίτες στὴ Θεσσαλονίκη τοῦ 1795…
Πῶς νὰ ἀλλάξῃ κάτι σὲ αὐτὸν τὸν τὸπο… σ΄αὐτὸν τὸν πλανήτη…
Τὸ χρῆμα εἶναι δύναμη. Εἶναι ἡ δύναμη ποὺ παραγράφει, ποὺ ἐξαφανίζει τὶς ἄσχημες πράξεις. Ποὺ σοῦ δίνει ἀσυλία καὶ σοῦ ἀνοίγει τὸ δρόμο γιὰ νὰ συνεχίσῃς νὰ πράττῃς.
Ἡ διάσωση τῶν τραπεζῶν εἶναι ὅπως πάντα τὸ ζητούμενον. Σώζουν τὶς τράπεζες γιὰ νὰ σωθοῦν καὶ αὐτοί, σώζουν τὶς τράπεζες καὶ πνίγουν τὸν λαό. Καὶ δὲν εἶναι τωρινὸ αὐτό…
Καὶ ὅπως πάντα, οἱ τραπεζίτες εἶναι συγκεκριμένης φυλῆς.
Ἔτος: 1795.
Τόπος: τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη.
Ἡ σωτήρια δράσις τοῦ Ἑλληνικοῦ στόλου στὶς Κυδωνιές.
Χάρτης των Κυδωνιών από τον Φ. Κόντογλου
Ὅταν πρὸ ἐτῶν διάβαζα Κόντογλου, μαθαίνοντας οὐσιαστικῶς τὸ μέγεθος καὶ τὴν αἴγλη τῶν Κυδωνιῶν στὶς ἀρχὲς τοῦ περασμένου αἰῶνος, συνειδητοποίησα πὼς αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, κατάφερναν πάντα, ἀνεξαρτήτως τῶν δυναστῶν, νὰ προκόβουν, νὰ ξεπερνοῦν τὶς δυσκολίες καὶ νὰ ἀποκαθιστοῦν τὶς ὅποιες βλάβες εἶχαν πάθῃ στὸ παρελθόν τους.
Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι ὁ ρόλος τοῦς ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς. Νὰ στέκεται ὀρθός.
Ἡ ἐπικὴ μάχη Κιλκίς-Λαχανᾶ.
Αὐτὸ τὸ …άφήσαμε, λόγῳ μεγάλης πιέσεως ἀπὸ τόσα καὶ τόσα γεγονότα.
Ἡ ἐπικαιρότης ἀπὸ τὴν μία, οἱ ὑποχρεώσεις ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Σήμερα ὅμως ἔφθασε ἡ στιγμή του.
Καιρὸς νὰ ἀρχίσουμε νὰ μαθαίνουμε ἐκ νέου τὶς ἡρωϊκὲς σελῖδες τῆς ἱστορίας μας.
Ὁ Δοῦλος Δασκαλογιάννης, γραμματικὸς τοῦ Καστελιοῦ…
Σήμερα, λόγῳ τῆς ἡμέρας, καὶ λόγῳ τῆς βλακείας μας, ἀλλὰ καὶ λόγῳ τοῦ ὅ,τι χρειαζόμεθα κάπου κάπου νὰ μαθαίνουμε τὶς ῥίζες μας, ἕνα μικρὸ ἀφιέρωμα.. Τόσο δά..
Στὸν Μέγιστο Δασκαλογιάννη… Συνέχεια
Ἡ ἡμέρα τοῦ πατέρα.
Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα …
Όχι τόσο εμπορικά διαφημισμένη όσο η «Ημέρα της Μητέρας» ή η «Γιορτή των ερωτευμένων», αλλά μέσα στο πλήθος των «Παγκόσμιων ημερών» της χειραγώγησης, πάλι καλά που κάποιος σκέφτηκε να την βάλει και αυτήν…
Από την Αρχαιότητα, την Ελληνική τουλάχιστον, ο θεσμός του Πατέρα ήταν αυτός που έδινε «βαρύτητα» στο όνομα του παιδιού. Ακόμη και από τις εποχές των μητριαρχικών κοινωνιών που οι τότε «Αμαζόνες» διάλεγαν προσεκτικά το σπέρμα που θα τις γονιμοποιούσε, έτσι ώστε βαυκαλιζόμενες ότι είναι αυτόνομες, να λένε αυτάρεσκα στους γιους τους «ο πατέρας σου είναι ο Ήρωας τάδε»… Συνέχεια