Μελετοῦσα πρὸ μερικῶν ἡμερῶν γιὰ τὴν καταστροφὴ τῶν Ψαῤῥῶν κι ἀνερωτήθην γιὰ τὴν κατάληξιν τῶν αἰχμαλώτων. Δύσκολο νὰ φθάσῃ ὁ νοῦς μου τὴν τόση βία… Δὲν ἀντέχεται… Κάθε φορὰ ποὺ κάπως ἡ ἱστορία «ξεκλειδώνει» τὶς ἀλήθειες της ἐμπρός μου, ἔρχεται τὸ αἷμα γιὰ νὰ μοῦ θαμπώσῃ τὴν σκέψι… Δὲν ἀντέχεται…
«Χρηστός και ήσυχος πολίτης, τίμιος άνθρωπος και φιλόπατρις εις το άκρον», ανέφερε στη νεκρολογία του Νικολή Αποστόλη η «Γενική Εφημερίς» στις 23 Απριλίου 1827. Ο χαρακτηρισμός αυτός ανταποκρίνεται απόλυτα στον αρχηγό της ναυτικής μοίρας του ηρωικού νησιού των Ψαρών, του οποίου ο βίος και η όλη δράση διακρίνονται για τη γενναιότητα και μεγαλοψυχία του, τη φιλοπατρία και ανιδιοτέλειά του.
Ο Νικολής Αποστόλης γεννήθηκε στα Ψαρά το 1770 και καταγόταν από παλιά ναυτική οικογένεια του Συνέχεια
Χάρτης των Κυδωνιών από τον Φ. Κόντογλου
Ὅταν πρὸ ἐτῶν διάβαζα Κόντογλου, μαθαίνοντας οὐσιαστικῶς τὸ μέγεθος καὶ τὴν αἴγλη τῶν Κυδωνιῶν στὶς ἀρχὲς τοῦ περασμένου αἰῶνος, συνειδητοποίησα πὼς αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, κατάφερναν πάντα, ἀνεξαρτήτως τῶν δυναστῶν, νὰ προκόβουν, νὰ ξεπερνοῦν τὶς δυσκολίες καὶ νὰ ἀποκαθιστοῦν τὶς ὅποιες βλάβες εἶχαν πάθῃ στὸ παρελθόν τους.
Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, αὐτὸς ἀκριβῶς εἶναι ὁ ρόλος τοῦς ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς. Νὰ στέκεται ὀρθός.
Δὲν γράφω τὴν πραγματικὴ ἔκφρασιν γιὰ τίτλο, διότι ἔχω γίνει πάλι ἔξαλλη! Κι ὅταν γίνομαι ἔξαλλη δὲν νομίζω νὰ μπορῶ νὰ συγκρατήσω τὴν γλώσσα μου.
Ὀρθότερος τίτλος θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν «βγῆκαν τὰ ….«τοῦτττττ» παγανιά!»
Ἀλλὰ εἶμαι ἀκόμη ἀρκούντως ἐγκρατής!
Τὸ θέμα μας σήμερα ἡ «ὀπτικὴ» τοῦ βιβλίου τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ, γιὰ τὴν Γεωγραφία!!! (Ἔλα …«τοῦττττ» στὸν τόπο σου παρακαλῶ… Διότι ἐτοῦτοι εἶναι ἀσύδοτοι ἐν τελῶς! Ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὰ …μαθηματικά, προπαγάνδα κατὰ τῆς ἱ Συνέχεια
Ἄς ποῦμε λίγα λόγια γιά τίς ἡμέρες ἐκείνες πού ἐνέπνευσαν τόν μεγάλο Γάλλο ζωγράφο Εὐγένιο Ντελακρουά τό 1824 νά δημιουργήση τόν περίφημο πίνακα «ἡ σφαγή τῆς Χίου». Τό πρωτότυπο ἐκτίθεται στό Λοῦβρο. Πιστό ἀντίγραφο ἐξετίθετο στό Μουσεῖο τῆς Χίου.
Ἡ κατάκτησις τῆς Χίου ἀπό τούς Τούρκους τό 1566, ἀνέστειλε προσωρινά τήν οἰκονομική δραστηριότητα τοῦ νησιοῦ. Βάσει τῶν ἀχτιναμέδων ἐπετράπη στούς κατοίκους νά συνεχίσουν ὄχι μόνο τήν ἐμπορική ἀλλά καί τήν πνευματική ἀνάπτυξι πού εἶχε ἀρχίσει κυρίως κατά τά τελευταῖα χρόνια τῆς Γενουατικῆς κατοχῆς. Κατά τόν 17ο αἰῶνα ἡ παιδεία στήν Χίο παρουσίασε νέα ἄνοδο καθώς πολλοί Χιῶτες ἐδώρισαν στό κοινό χρήματα, σπίτια καί σημαντικό ἀριθμό βιβλίων. Συνέχεια
