«…Ἐμεῖς δὲν θὰ φύγουμε μακρυὰ πολὺ ἀπὸ τὸ παλαιό μας χωριό. Θέλουμε νὰ βλέπουμε. Ἀπέναντι θὰ κάνουμε νέο χωριό. Κτήματα δημόσια καὶ μοναστηριακὰ εἶναι ἐκεῖ. Χίλιες δραχμὲς ἅμα πάρῃ ὁ καθένας μας, θὰ φτιάξη τὸ σπιτάκι του κι ἔχει ὁ Θεός, ποῦ ξέρεις, νὰ ξαναπᾶμε γρήγορα στὴν Παλαιὰ Κουτσούφλιανη, ἐλευθερωμένη…»
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἕνωσις Κρήτης-Ἑλλάδος
1 Δεκεμβρίου 1913, Ἕνωσις τῆς Κρήτης με τήν Ἑλλάδα
KAI TA ΠPO AYTHΣ ΔIAΔPAMATIΣΘENTA ΓEΓONOTA
Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.
Μέσα στο πνεύμα της φράσης αυτής, που κινείται μεταξύ εθνικής επιταγής και εξορκισμού, θα γραφτούν λίγα λόγια μια που σήμερα συμπληρώνονται 87 χρόνια από την επίσημη Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Το Νησί μας είναι πολύμορφα σημαδεμένο από το χρόνο και την Ιστορία. Ρωμαίοι, Σαρακηνοί, Γενουάτες, Βενετοί, Τούρκοι και Γερμανοί στηριζόμενοι στη λογική της υπεροχής τους χρησιμοποιούν τους θαλάσσιους και εναέριους δρόμους και μακριά από φραγμούς και ηθικές αναστολές την καταλαμβάνουν.
Τα πέτρινα χρόνια της προτελευταίας κατοχής καλύπτουν το χρονικό διάστημα Συνέχεια
Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης …Ὅταν οἱ Ἕλληνες γεννιοῦνταν ἥρωες..
Ξημέρωμα του 1897 η Κρήτη «βράζει» από τις θηριωδίες των Τούρκων. Οι Κρητικοί αποφασίζουν να κηρύξουν την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Στον Προφήτη Ηλία του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης οχυρώνονται οι επαναστάτες και υψώνουν την ελληνική σημαία, που τους παρέδωσε ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναύαρχου Κανάρη.
Συνέχεια
Καὶ τὸ …«τοῦτττττ» κτενίζεται!
Δὲν γράφω τὴν πραγματικὴ ἔκφρασιν γιὰ τίτλο, διότι ἔχω γίνει πάλι ἔξαλλη! Κι ὅταν γίνομαι ἔξαλλη δὲν νομίζω νὰ μπορῶ νὰ συγκρατήσω τὴν γλώσσα μου.
Ὀρθότερος τίτλος θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν «βγῆκαν τὰ ….«τοῦτττττ» παγανιά!»
Ἀλλὰ εἶμαι ἀκόμη ἀρκούντως ἐγκρατής!
Τὸ θέμα μας σήμερα ἡ «ὀπτικὴ» τοῦ βιβλίου τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ, γιὰ τὴν Γεωγραφία!!! (Ἔλα …«τοῦττττ» στὸν τόπο σου παρακαλῶ… Διότι ἐτοῦτοι εἶναι ἀσύδοτοι ἐν τελῶς! Ἀκόμη καὶ μέσα ἀπὸ τὰ …μαθηματικά, προπαγάνδα κατὰ τῆς ἱ Συνέχεια
Λευτεριά….
«Ὅταν συλλογιέμαι, ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια, τὴν μέρα ἐκείνη ποὺ πάτησε ὁ πρίγκηπας Γεώργιος τῆς Ἑλλάδας, πάει νὰ πῇ ἡ Λευτεριά, τὸ χῶμα τῆς Κρήτης, τὰ μάτια μου βουρκώνουν ἀκόμα καὶ τρέχουν. Τί μυστήριο λοιπὸν ἀκατάλυπτο εἶναι ὁ ἀγώνας τοῦ ἀνθρώπου!
Ἔνωσις τῆς Κρήτης μέ τήν Ἑλλάδα (1η Δεκεμβρίου 1913)
Ἤ – μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο – στίς 14 Δεκεμβρίου τοῦ 1913. Συνέχεια