Ποιός «ἔφερε» τήν δικτατορία τοῦ 1967;

Γιὰ νὰ μαθαίνουν οἱ νεώτεροι περὶ παπανδρεϊσμοῦ καὶ πολιτικάντηδων…

…Ἡ ὑπηρεσιακὴ κυβέρνησις Ἰωάννου Παρασκευοπούλου ὑποβάλλει τὴν παραίτησί της στὶς 30 Μαρτίου 1967 καὶ ὁ Βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ΙΓ΄ ἀρχίζει κύκλο ἐπαφῶν μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἀρχηγούς. Προηγεῖται ὁ Γεώργιος Παπανδρέου στὶς 10:00π.μ. γιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ἄλλοι ἕως τὴ 1:00 μ.μ. Ὁλοι, μὲ πρῶτον καὶ καλύτερο, τὸν «Γέρο τῆς Δημοκρατίας», συμφωνοῦν ὅτι ὁ σχηματισμὸς Οἰκουμενικῆς κυβερνήσεως εἶναι ἡ ἰδανικοτέρα λύσις. Στὶς 1:30μ.μ., λοιπόν, ὁ Κωνσταντῖνος ἀναθέτει στὸν πρέσβυ Μπίτσιο (διευθυντὴ τοῦ πολιτικοῦ γραφείου τοῦ Βασιλέως) νὰ τηλεφωνήσῃ σὲ ὅλους τους ἀρχηγοὺς γιὰ κοινὴ συνάντησι στὶς 6:00 μ.μ. γιὰ νὰ καταλήξουν. Ὁ Βασιλεὺς σηκώνει τὴν δευτέρα τηλεφωνικὴ συσκευὴ (τὸ ἐσυνήθιζε γιὰ νὰ καθοδηγῇ μὲ νεύματα ἢ μὲ ψιθυριστὲς φράσεις τὸν Μπίτσιο ἐὰν ὁ συνομιλητὴς ἔθετε κάποιο ἐρώτημα γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν προετοιμασμένος ὁ πρέσβυς). Κατάπληκτος ὁ Κωνσταντῖνος ἀκούει τὸν Γ. Παπανδρέου νὰ ἐρωτᾷ:: «Τί νὰ ἔλθω νὰ κάνω τὸ ἀπόγευμα;». Συνέχεια

Ἀνδροῦτσος ἤ Κολανδροῦτσος Γεώργιος. Ὁ Ναύαρχος τῶν Σπετσῶν.

Γεώργιος Ἀνδροῦτσος

Ανδρούτσος ή Κολανδρούτσος Γεώργιος (1782; -1849): ο ναύαρχος των Σπετσών Μία από τις σημαντικότερες μορφές του ναυτικού Αγώνα του 1821, ο Γεώργιος Ανδρούτσος, γνωστότερος σαν Κολανδρούτσος, γεννήθηκε στις Σπέτσες γύρω στα 1782. Ιδιοκτήτης του βρικιού «Παγκρατίων», που ναυπήγησε στις Σπέτσες το 1813, ασχολήθηκε δραστήρια με το ναυτεμπόριο της εποχής αποκτώντας παράλληλα την απαραίτητη για τον κατοπινό αγώνα εξαιρετική ναυτική εμπειρία.

Στις 3 Απριλίου 1821, αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης στις Σπέτσες, ο Κολανδρούτσος γίνεται μέλος της Επιτροπής η οποία διοίκησε στη διάρκεια του Αγώνα το νησί και διηύθυνε τις πολεμικές επιχειρήσεις του. Ο «Παγκρατίων» τον συνόδευσε σχεδόν σε όλες τις ναυτικές αποστολές του. Στις επιχειρήσεις του τρινήσιου ελληνικού στόλου στον Αργολικό, το Σεπτέμβριο του 1822, ηγήθηκε της ναυτικής μοίρας του νησιού του ως ναύαρχος, ενώ στα 1823 και 1824 εκλέχθηκε και επανεκλέχθηκε ναύαρχος των Σπετσών, διατηρώντας το αξίωμα αυτό μέχρι το τέλος του Αγώνα.

Παρά τους όχι και τόσο κολακευτικούς χαρακτηρισμούς των τοπικών ιστοριογράφων, του Αν. Ορλάνδου, ο οποίος περιγράφει τον Κολανδρούτσο ως «άνδρα γενναίον μεν, τίμιον και σοβαρόν, αλλ’ ουχί ι­κανότητος αναλόγου προς την ναυαρχικήν θέσιν…», και του Αν. Χατζη-Αναργύρου, ο οποίος τον χαρακτηρίζει Συνέχεια

Σάν σήμερα, 30 Μαρτίου 1822 ἡ Χίος πνίγηκε στό αἷμα

Εκατόν δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, δολοφονήθηκαν, ξεριζώθηκαν… Άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Το αίμα έτρεχε ποτάμι, μέχρι τη θάλασσα. Το γαλάζιο του νερού βάφτηκε κόκκινο. Ουρλιαχτά, θάνατος, απόγνωση. Καμμένη γη. Χωριά ολόκληρα πυρπολήθηκαν. Μητέρες μέσα στους καπνούς ψάχνουν να βρουν τα παιδιά τους. Τα πρόσωπα τους μαύρα από τις στάχτες. Βλέμμα θολό. Το βλέμμα της τρέλας. Που να κρυφτούν; Δεν ξέρουν.Τούρκοι παντού. Αγρίμια. Δολοφονούν, βιάζουν. Κατακόκκινοι βαμμένοι από το αίμα των αθώων θυμάτων τους συνεχίζουν να σκοτώνουν όποιον βρουν στο διάβα τους. Η Χίος πεθαίνει… 30 Μαρτίου 1822.

Συνέχεια

«Σὰν κρέας σὲ σφαγεῖο…»

Ο πίνακας τον οποίο απέσυραν οι γραικύλοι υπάλληλοι των Ιουδαίων
απο το Βυζαντινό Μουσείο Χίου.. Τον απέσυραν επειδή την σφαγή αυτή, όπως και πολλές άλλες της περιόδου, την έκαναν κυρίως οι Εβραίοι…

Σὰν σήμερα ἔγινε ἡ μεγάλη σφαγὴ τῆς Χίου.

Σὰν σήμερα, πρὸ 191 ἐτῶν, ἡ χειροτέρα μορφὴ βαρβάρων, καθοδηγουμένη, ὅπως σὲ κάθε ἀνάλογο σφαγή, ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς Ἑβραίους, ἐρήμωσε τὴν Χίο.
Σὰν σήμερα, πρὸ δύο περίπου αἰώνων, τὸ νησὶ μετετράπῃ σὲ λίμνη αἵματος…
Ὁ θρῆνος ἀκόμη φθάνει στὰ αὐτιά μας, ὑπόκωφος, ἀλλὰ τρομακτικός…

Συνέχεια

Ἔνωσις τῆς Κρήτης μέ τήν Ἑλλάδα (1η Δεκεμβρίου 1913)

Ἤ – μέ τό παλαιό ἡμερολόγιο – στίς 14 Δεκεμβρίου τοῦ 1913. Συνέχεια

Ὁ Ἀθανάσιος Διᾶκος καὶ ἡ μάχη τῆς Ἀλαμάνας!

Ὁ Ἀγαπητὸς Φιλίστωρ ἔχει κάνει μίαν ἐξαίρετο ἐργασία-ἀφιέρωμα στὸν Ἥρωα Ἀθανάσιο Διᾶκο! Μία ἐργασία ποὺ παρουσιάζει πολὺ συνοπτικὰ τὴν σύντομη ζωὴ τοῦ ἥρωος.

Ἡ ἐπέτειος τῆς μάχης σήμερα. 190 χρόνια μετὰ ὀφείλουμε μίαν στιγμή μας στὸ παλληκάρι ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι!

Τὸν σκότωσαν μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς φρικτοτέρους τρόπους ποὺ μπορεῖ νὰ διανοηθῆ ἄνθρωπος! Κι ὅπως μᾶς μεταφέρει ὁ Τάκης Λάππας, ἔως τὴν στιγμὴ ποὺ ἔσβησε, σιγοτραγούδαγε…

«γιὰ δὲς καιρό ποὺ διάλεξε,

ὁ Χάρος νὰ μὲ πάρῃ,

Συνέχεια