Γιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι στὴν ἱστορία δεν παίζουν ῥόλο οἱ ἰδεολογίες ἀλλὰ ἡ θέσις ποὺ παίρνει ὁ κάθε ἕνας σὲ μία ἱστορικὴ στιγμή, μποροῦμε νὰ δοῦμε τὴν περίπτωση τοῦ Dollfuss.
Μέλος τοῦ χριστιανοκοινωνικοῦ κόμματος ἐδέχθη τὴν ἐξουσία ἀρχικά, μετὰ ἐγκαθίδρυσε δικτατορία (μονοκομματικὸ καθεστώς) προκειμένου νὰ ἀντιμετωπισθῇ ὁ κίνδυνος τόσο τοῦ Hitler ὄσο καὶ τοῦ κο Συνέχεια
Οἱ Λακεδαιμόνιοι, ἀφοῦ ἄκουσαν καὶ τὶς κατηγορίες τῶν συμμάχων τους, ἐναντίον τῶν Ἀθηναίων καὶ τὰ ὅσα εἶπαν οἱ Ἀθηναῖοι, τοὺς ἀπομάκρυναν ὅλους κ’ ἔκαναν σύσκεψη μόνοι τους γιὰ τὴν κατάσταση. Οἱ περισσότεροι συμφωνοῦσαν ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι ἦσαν ἔνοχοι καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ κηρυχτῆ ὁ πόλεμος ἀμέσως. Ἀλλὰ ὁ βασιλεὺς Ἀρχίδαμος, τὸν ὁποῖο θεωροῦσαν συνετὸ καὶ σώφρονα, εἶπε τὰ ἐξῆς: Συνέχεια
H IG ετοιμάζει τον Χίτλερ για τον Μεγάλο Πόλεμο
Η έναρξη της Μεγάλης Ύφεσης και η απότομη πτώση της τιμής του πετρελαίου δεν πτοεί τον Bosch για το σχέδιο της υδρογόνωσης. Υπήρχε όμως ένας ισχυρός παράγων στη διοίκηση της IG που σκεφτόταν διαφορετικά.Τον Ιούλιο του 1930 ο Bosch επιστρέφει μετά από δύο μήνες διακοπών για να βρεθεί μπροστά σε μία εξέγερση στο σχέδιό της υδρογόνωσης.Του είπαν ότι η Leuna πρέπει να κλείσει αμέσως.
Οι αντίπαλοί του υποστήριζαν ότι αντιπροσώπευε ένα δυσβάσταχτο βάρος για τα οικονομικά της IG, τα οποία ήταν ήδη επιβαρυμένα από την εξασθενημένη οικονομία. Παρά το γεγονός ότι 300 εκατομμύρια μάρκα είχαν χυθεί στο έργο, η διεργασία δεν ήταν ακόμη έτοιμη για εμπορική εκμετάλλευση. Το κόστος της συνθετικής βενζίνης, επεσήμαναν, ήταν σαράντα με πενήντα pfennigs το λίτρο, ενώ η διεθνής τιμή της φυσικής βενζίνης ήταν μόνο επτά pfennigs . Το έργο πνίγονταν στο κόστος του.
Συνέχεια
Συνέχεια ἀπὸ τὸ
Η ρήτρα στη Συνθήκη των Βερσαλλιών ότι οι σύμμαχες χώρες δεν χρειάζεται να επιστρέψουν την γερμανική βιομηχανική ιδιοκτησία που κατέσχεσαν ήταν ένα πλήγμα, βεβαίως, για τις εταιρείες της IG. Αλλά τουλάχιστον ήταν σίγουροι ότι τα κατασχεθέντα εργοστάσια και τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία σοβαρού ανταγωνισμού στη μεταπολεμική αγορά των χρωμάτων. Το μη-γερμανικό προσωπικό στα ξένα εργοστάσια τους δεν γνώριζε καμμία από τις ζωτικής σημασίας τεχνικές πληροφορίες και τεχνογνωσία.
Οι ξένες ευρεσιτεχνίες είχαν εσκεμμένα διατυπωθεί έτσι ώστε μόνον εκείνοι που διέθεταν τεχνογνωσία να μπορούν να τις λειτουργήσουν. Οι Γάλλοι είχαν λύσεi το πρόβλημά τους με τη συνεργασία τους με τις IG εταιρείες να κάνουν χρωστικές στη Γαλλία-μια ευκαιρία που εξασφαλίστηκε από την συμφωνία των Bosch-Frossard στις Βερσαλλίες.
Οι Αμερικανοί, από την άλλη πλευρά, προσπάθησαν αρχικά, να αναπτύξουν μια εγχώρια βιομηχανία χρωστικής μόνοι τους, χωρίς τους Γερμανούς. Ο Στρατός πίστευε ότι μια ισχυρή, ανεξάρτητη αμερικανική βιομηχανία χρωστικών ήταν κρίσιμη για την εθνική αυτοάμυνα.
O Ιωσήφ Μπόρκιν εκδίδει το βιβλίο του το 1978 “ΕΓΚΛΗΜΑ & ΤΙΜΩΡΙΑ της I.G.FARBEN”
ένα βιβλίο που είναι η ιστορία της πλέον ισχυρής βιομηχανίας που ιδρύθηκε ποτέ.
Θα περιηγηθούμε στην ιστορία του με παράλληλες αναφορές και στα ιστορικά αλλά και στα τεχνολογικά τεκταινόμενα των τελευταίων 150 ετών και πως αυτά διαμορφώνουν και τις σημερινές συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
Το 1934 ο Μπόρκιν προσλαμβάνεται σαν αναλυτής ερευνητής από τηνUS Senate Special Committee για να ερευνήσει τις βιομηχανίες πυρομαχικών. Ο προϊστάμενος του για να τον βοηθήσει του προσκομίζει τη συμφωνία μεταξύ της Standard Oil Company & I.G. Farben. Ο Μπόρκιν από τότε μέχρι το 1978 παρακολουθεί στενά όλες τις δραστηριότητες της IG FARBEN.
«Χωρίς την IG FARBEN η Γερμανία δεν θάταν ποτέ σε θέση να ξεκινήσει τον επιθετικό πόλεμο το 1939» ήταν το συμπέρασμα πολιτικών και στρατιωτικών ειδικών με εντολή του Αϊζενχάουερ να εξετάσουν τη συνεισφορά της IG FARBEN στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο WWII.
Συνέχεια
