Μία, ἰδιαιτέρως σοβαρὴ λεπτομέρεια, ἀναφορικῶς μὲ τὰ ὅσα γνωρίζουμε γιὰ τὴν Ἱστορία μας, εἶναι ἡ ἔννοια τῆς φυλῆς. Ὅλοι μας θεωροῦμε πὼς ὁ Πελοποννησιακὸς Πόλεμος ἦταν ἐμφύλιος πόλεμος, ἀλλᾶ μᾶλλον, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ νοοῦμε λάθος τὶς γλωσσικὲς ἔννοιες, κάτι τέτοιο δὲν ἴσχυε. Ὀπωσδήποτε ὑπῆρξαν καὶ ἐμφύλιοι, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν τότε πολεμικῶν ἐπεισοδίων, ἀλλὰ ἦσαν ἀπολύτως τοπικοὶ καὶ οὐδόλως θὰ μποροῦσαν νὰ χαρακτηρίσουν γενικῶς τὸν ἐν λόγῳ πόλεμο ὡς ἐμφύλιο. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Θουκυδίδης
Ὁ ἁγιασμὸς τῆς ἀριστερᾶς
Προχθὲς ὁ Ἱερώνυμος, ἐξ αἴφνης, θυμήθηκε τὸν Αἴσωπο καὶ τὸν Θουκυδίδη, ἀναφέροντας χαρακτηριστικά: «τὰ σπίτια μας καίγονται κι ἐμεῖς τραγουδᾶμε»!!!
Ἔτσι συνῴψισε ὁ Θουκυδίδης τὴν καταστροφικὴ ἀδυναμία τῆς Ἀθηναϊκῆς Πολιτείας νὰ ἀντιληφθῇ τὰ πραγματικὰ διακυβεύματα καὶ νὰ τὰ ἀντιμετωπίσῃ μὲ ὀρθὴ προτεραιότητα. Συνέχεια
Διαχρονικὲς συμβουλὲς Διπλωματίας καὶ Πολέμου ἀπὸ τὸν Σπαρτιάτη βασιλέα Ἀρχίδαμο.
Οἱ Λακεδαιμόνιοι, ἀφοῦ ἄκουσαν καὶ τὶς κατηγορίες τῶν συμμάχων τους, ἐναντίον τῶν Ἀθηναίων καὶ τὰ ὅσα εἶπαν οἱ Ἀθηναῖοι, τοὺς ἀπομάκρυναν ὅλους κ’ ἔκαναν σύσκεψη μόνοι τους γιὰ τὴν κατάσταση. Οἱ περισσότεροι συμφωνοῦσαν ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι ἦσαν ἔνοχοι καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ κηρυχτῆ ὁ πόλεμος ἀμέσως. Ἀλλὰ ὁ βασιλεὺς Ἀρχίδαμος, τὸν ὁποῖο θεωροῦσαν συνετὸ καὶ σώφρονα, εἶπε τὰ ἐξῆς: Συνέχεια
Ἕνας ἀσήμαντος κι ἄσημος τάφος, στὴν Ἀμφίπολιν.
Στὴν Ἀμφίπολι, κατὰ τύχη, εὑρέθη ἕνας πολὺ σπουδαῖος τάφος καὶ μάλιστα ἀσύλητος.
Δὲν ἦταν μὲ πεντακόσια μέτρα διάμετρο.
Δὲν εἶχε σφίγγες στὴν εἴσοδο. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν ὑπῆρχε κἂν εἴσοδος.
Δὲν εἶχε λιοντάρι στὴν κορυφή. Γιὰ τὴν ἀκρίβεια δὲν ὑπῆρχε κἂν κορυφή.
Τὰ κανάλια δὲν ἐπεσκέφθηκαν τότε τὴν Ἀμφίπολι. Συνέχεια
Τί ἔλεγε ὁ Θουκυδίδης γιά περιόδους κρίσεως, ὅπως ἡ σημερινή;
Κάντε τὸν κόπο να διαβάσατε τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα τοῦ Θουκυδίδη καὶ δεῖτε πόσο ἀναλυτικοὶ καὶ σκεπτόμενοι ἤταν οἱ ἄνθρωποι.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ
Βιβλίο 3. Κεφάλαιο 82
Για ὅσα ἔγιναν, γίνονται καὶ θὰ γίνουν…
1. Σ’ αὐτές τις ἀκρότητες ἔφτασε ὁ ἐμφύλιος πόλεμος καὶ προκάλεσε μεγάλη ἐντύπωση, γιατὶ ἦταν ὁ πρῶτός που ἔγινε.
Ἀργότερα μπορεῖ νὰ πῇ κανεὶς ὅτι ὁλόκληρος ὁ Ἑλληνισμὸς συνταράχτηκε, γιατὶ παντοῦ σημειώθηκαν ἐμφύλιοι σπαραγμοί.
Οἱ δημοκρατικοὶ καλοῦσαν τοὺς Ἀθηναίους νὰ τοὺς βοηθήσουν καὶ οἱ ὀλιγαρχικοὶ τοὺς Λακεδαιμονίους.
Ὅσο διαρκοῦσε ἡ εἰρήνη δὲν εἶχαν οὔτε πρόφαση, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν διάθεση νὰ τοὺς καλέσουν γιὰ βοήθεια.
Μὲ τὸν πόλεμο, ὅμως καθεμιὰ ἀπὸ τὶς ἀντίπαλες πολιτικὲς παρατάξεις μποροῦσε εὔκολα νὰ βρῇ εὐκαιρία νὰ προκαλέσῃ ἐξωτερικὴ ἐπέμβαση γιὰ νὰ καταστρέψῃ τοὺς ἀντιπάλους της καὶ νὰ ἐνισχυθῇ ἡ ἴδια γιὰ ν’ ἀνατρέψῃ τὸ πολίτευμα. Συνέχεια
Ὁ Ναὸς τῆς Ὁμονοίας…
Ὁ Ἀκράγας εἶναι πόλη στὴ νότια ἀκτὴ τῆς Σικελίας καὶ ἰδρύθηκε γύρω στὸ 582-580 π.Χ. ἀπὸ ἀρχαίους Ἕλληνες ἀποίκους τῆς Γέλας (κατὰ τὸν Θουκυδίδη) ἢ Ροδίους (κατὰ τὸν Πολύβιο)
Στὸν Ἀκράγαντα (Ἀγκριτζέντο), κτίστηκε τὸν 5ο αἰ. π.Χ. ὁ τεραστίων διαστάσεων δωρικὸς ναὸς τῆς Ὁμονοίας (39×17μ.). Στὰ νεώτερα χρόνια μετετράπηκε σὲ καθολικὴ ἐκκλησία καὶ διετήρησε αὐτὸν τὸν χαρακτῆρα ἔως τὸ τέλος τοῦ 18ου αἰώνος.. Συνέχεια