Γιὰ νὰ μαθαίνουν οἱ νεώτεροι περὶ παπανδρεϊσμοῦ καὶ πολιτικάντηδων…

…Ἡ ὑπηρεσιακὴ κυβέρνησις Ἰωάννου Παρασκευοπούλου ὑποβάλλει τὴν παραίτησί της στὶς 30 Μαρτίου 1967 καὶ ὁ Βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ΙΓ΄ ἀρχίζει κύκλο ἐπαφῶν μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἀρχηγούς. Προηγεῖται ὁ Γεώργιος Παπανδρέου στὶς 10:00π.μ. γιὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν καὶ οἱ ἄλλοι ἕως τὴ 1:00 μ.μ. Ὁλοι, μὲ πρῶτον καὶ καλύτερο, τὸν «Γέρο τῆς Δημοκρατίας», συμφωνοῦν ὅτι ὁ σχηματισμὸς Οἰκουμενικῆς κυβερνήσεως εἶναι ἡ ἰδανικοτέρα λύσις. Στὶς 1:30μ.μ., λοιπόν, ὁ Κωνσταντῖνος ἀναθέτει στὸν πρέσβυ Μπίτσιο (διευθυντὴ τοῦ πολιτικοῦ γραφείου τοῦ Βασιλέως) νὰ τηλεφωνήσῃ σὲ ὅλους τους ἀρχηγοὺς γιὰ κοινὴ συνάντησι στὶς 6:00 μ.μ. γιὰ νὰ καταλήξουν. Ὁ Βασιλεὺς σηκώνει τὴν δευτέρα τηλεφωνικὴ συσκευὴ (τὸ ἐσυνήθιζε γιὰ νὰ καθοδηγῇ μὲ νεύματα ἢ μὲ ψιθυριστὲς φράσεις τὸν Μπίτσιο ἐὰν ὁ συνομιλητὴς ἔθετε κάποιο ἐρώτημα γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν ἦταν προετοιμασμένος ὁ πρέσβυς). Κατάπληκτος ὁ Κωνσταντῖνος ἀκούει τὸν Γ. Παπανδρέου νὰ ἐρωτᾷ:: «Τί νὰ ἔλθω νὰ κάνω τὸ ἀπόγευμα;».

• Μπίτσιος: «Γιὰ νὰ ἀποφασίσετε μὲ τοὺς ἄλλους ἀρχηγοὺς σχετικὰ μὲ τὴν σύνθεσιν τῆς Οἰκουμενικῆς κυβερνήσεως, ὥστε νὰ ἀκολουθήσῃ αὔριο τὸ πρωὶ κιόλας ἡ ὁρκωμοσία».
• Παπανδρέου: «Οἰκουμενικῆς κυβερνήσεως; Ποιᾶς Οἰκουμενικῆς κυβερνήσεως;».
• Μπίτσιος: «Μά, αὐτῆς ποὺ προετείνατε καὶ ἐσεῖς καὶ οἱ ἄλλοι πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ στὸν Βασιλέα καὶ πού…».
• Παπανδρέου: «Ὀχι κύριε πρεσβευτά, ἡ Ἕνωσις Κέντρου δὲν μετέχει σὲ καμμία Οἰκουμενικὴ κυβέρνησιν. Χαίρετε».

Βασιλιᾶς καὶ Μπίτσιος ἀποροῦν!!!! Ὁ Κωνσταντῖνος ξαναδίδει ἐντολὴ στὸν πρέσβυ νὰ ξανὰ πάρῃ τὸν Παπανδρέου τηλέφωνο, μήπως ἔγινε κάποια παρανόησις. Ὁ Μπίτσιος τηλεφωνεῖ καὶ μὲ εὐγένεια θυμίζει στὸν «Γέρο» ὅτι ἡ Οἰκουμενικὴ κυβέρνησις προετάθη ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Παπανδρέου!!!

• Παπανδρέου: «Δὲν ἔχει σημασία τί προέτεινα τὸ πρωί. Τώρα δὲν μὲ δεσμεύει καὶ δὲν ἰσχύει πιὰ ἐκείνη ἡ πρότασις. Ἐπαναλαμβάνω: Ἡ Ἕνωσις Κέντρου δὲν πρόκειται νὰ μετάσχῃ σὲ Οἰκουμενικὸ κυβερνητικὸ σχῆμα. Ὁ Βασιλεὺς δικαιοῦται νὰ ὁρκίσῃ πρωθυπουργὸ τῆς δικῆς του ἐπιλογῆς, ἀρκεῖ, βεβαίως, ἐν συνεχείᾳ, νὰ πάρῃ τὴν ψῆφο τῆς Βουλῆς, ἐκτὸς ἂν θὰ πρόκειται γιὰ ὑπηρεσιακὴ κυβέρνησιν ποὺ θὰ διενεργήσῃ ἐκλογὲς ἐντὸς τῆς γνωστῆς προθεσμίας. Ἀντίο σας».

Ἡ ἄρνησις αὐτὴ τοῦ ἰδίου τοῦ, πρὶν ἀπὸ μερικὲς μόλις ὧρες, ἑαυτοῦ του ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου –περίεργος καὶ ἀνεξήγητος ἐκείνη τὴν στιγμὴ-καὶ ἡ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ σχηματισθῇ ἀμέσως κυβέρνησις ἀναγκάζουν τὸν ἀνώτατο ἄρχοντα νὰ ἀναθέσῃ τὴν ἐντολὴ στὸν Παναγιώτη Κανελλόπουλο, γιὰ νὰ ὁδηγήσῃ μὲ τὴν γνωστὴ μετριοπάθειά του τὴν χώρα σὲ ἐκλογές. Τὸν Κανελλόπουλο προέλαβε στὶς 21 Ἀπριλίου ἡ Χούντα. Μιὰ Χούντα, τὴν ὁποία στὴν οὐσία ἔφερε ἡ ἀφροσύνη τοῦ «Γέρου τῆς Δημοκρατίας», ὁ ὁποῖος ἔκανε τὰ πάντα γιὰ νὰ προστατεύσῃ τὸν υἱὸ τοῦ Ἀνδρέα, ποὺ ἦταν μπλεγμένος στὴν ὑπόθεσι ΑΣΠΙΔΑ (κίνημα ἀλὰ Πλαστήρα γιὰ ἀνατροπὴ τοῦ Πολιτεύματος)…

Θανάσης Περάκης