Σήμερα, λόγῳ τῆς ἡμέρας… θὰ ἀσχοληθῶ ΜΟΝΟΝ μὲ τοὺς μεγάλους μας Πολεμιστές, ποὺ σὲ ἐκείνην τὴν μεγίστη πορεία, τὴν Ἑλληνικὴ ἐπανάστασιν, βγῆκαν ἐμπρός, μὴ φοβούμενοι καὶ μὴ ἀντέχοντας τὴν μαύρη ζωὴ τῆς σκλαβιᾶς… κι ἀντιμετώπισαν πολὺ πιὸ πεπαιδευμένους ἐχθροὺς καὶ σαφὼς πολὺ καλλίτερα ἐξοπλισμένους…
Ἄνθρωποι ἀγνοὶ οἱ περισσότεροι, τρυφεροί, συνεσταλμένοι ποὺ ὅμως ἡ Ἀνάγκη τοὺς μετεμόρφωσε σὲ σὲ στρατιωτικούς ἀρχικῶς ἀλλά, σταδιακῶς Γίγαντες καὶ Ὑπερανθρώπους καὶ Ἥρωες…
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Πανουργιᾶς Ξηρὸς Δημήτριος
Ἀποστᾶται λέγονται ἐκεῖνοι…
Ἐδιάβαζα λοιπὸν ἱστορία… Τὸ συνηθίζω τώρα τελευταῖα…
Ἐδιάβαζα γιὰ τὴν κάθοδο τοῦ Δερβὶς πασσᾶ τὸ 1824, στὴν Στερεὰ Ἑλλάδα, καὶ γιὰ τὶς μάχες ποὺ ἐδόθησαν τότε, πρὸ κειμένου νὰ ἀντιμετωπισθῇ ἀκόμη μία προσπάθεια τοῦ σουλτάνου νὰ σβήσῃ τὴν ἐπανάστασι…
Μεταξὺ τῶν πολλῶν ποὺ ἔκανε ὁ Δερβὶς πασσᾶς ἦταν νὰ στείλῃ ἐπιστολὲς στοὺς ἐπανεστατημένους γκιαούρηδες, πρὸ κειμένου νὰ κάνῃ οἰκονομία δυνάμεων καὶ νὰ ἀποφύγῃ τὶς συγκρούσεις.
Ξέρετε τί τοῦ ἀπήντησε ὁ ἀμόρφωτος, ἀγροῖκος καί ταπεινός Πανουργιᾶς;
Παπακώστας Τζαμάλας.
Ὁ ἐν λόγῳ πρωταγωνιστὴς τῆς ἐπαναστάσεως ἦταν κι ὀλίγον …καθαρματάκι. Ἦταν αὐτὸς ποὺ συνήργησε στὴν δολοφονία τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου, κάτι γιὰ τὸ ὁποῖον οὐδέποτε ἐτιμωρήθη. Παρὰ ταὔτα ὅμως ὀφείλουμε νὰ ἀναγνωρίσουμε πὼς μετεῖχε καὶ στὶς πολεμικὲς πράξεις, ἀλλὰ καὶ γενικότερα στοὺς ἀγῶνες ἀπελευθερώσεως ἀπὸ τὴν τουρκοκρατία. Ἂλλως τὲ ἦταν μέσα στοὺς συντρόφους τοῦ Ὀδυσσέως στὴν Γραβιά. (Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ λεπτομέρεια μεγαλώνει τὸ μέγεθος τοῦ ἐγκλήματός του! Ἂλλως τὲ μαζὺ μὲ τὸν Γκούρα συνήργησε γιὰ τὸ μέγιστον αὐτὸ ἔγκλημα!!!)
Κρατᾶμε λοιπὸν μικρὸ καλαθάκι γιὰ τὸ ἦθος του, ἀλλὰ ὀφείλουμε ἐπίσης νὰ τὸν ἀναφέρουμε, ὅπως κι ὅλουτ τοὺς ἄλλους, καλοὺς ἢ κακούς.
1790-1862
Γεννήθηκε στη Δρέμισσα το 1790. Μέχρι την Επανάσταση ήταν Ιερέας στην Δρέμισσα. Τότε εγκατέλειψε τα ιερατικά του άμφια και ζώστηκε τα άρματα, για να πολεμήσει τον κατακτητή.
Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες κυρίως με την συνεργασία των Κοντογιανναίων, όπως στη Γραβιά, Προφήτη Ηλία Άμφισσας, Αετό Υπάτης, Δίστομο, Αράχωβα, Σκαρμίτα, Δομοκό, Νεβρόπολη, Βελεστίνο, Πέτρα, Πλάτανο, Αλμυρό κλπ. Επίσης μεγάλη ήταν και η συμβολή του στην επιτυχή άμυνα της Ακροπόλεως των Αθηνών, όταν Φρούραρχος ήταν ο Γκούρας.
Μετά την απελευθέρωση της χώρας ήταν από τους λιγοστούς Δρεμισσιώτες αγωνιστές που δέχτηκε να πάρει ως αμοιβή των αγώνων του, μεγάλη κτηματική έκταση στη θέση Ποταμάκια της Λαμίας.
Επί Όθωνα έγινε αντισυνταγματάρχης, αργότερα όμως περιέπεσε σε δυσμένεια. Κατά τα λεγόμενα Μουσουριανά. Συνέπεια τούτου, το 1847, κατα τη στάση του συνταγματάρχη Φαρμάκη στη Ναυπακτία στασιάζει και αυτός στη Φθιώτιδα. Τα κυβερνητικά στρατιωτικά αποσπάσματα τον κατεδίωξαν με μανία και αναγκάστηκε να καταφύγει στην τουρκοκρατούμενη ακόμα τότε Θεσσαλία.
Το 1848 δεν δέχτηκε την αμνηστία που του έδωσε η κυβέρνηση Κουντουριώτη. Ο λόγος ήταν ότι δεν αμνηστεύτηκαν και άλλοι όμοιοι του. Αργότερα μαζί με τους άλλους φυγάδες αξιωματικούς και με την βοήθεια πολλών τουρκαλβανών εισέβαλαν από την Θεσσαλία στη Φθιώτιδα και σκόρπισαν τον τρόμο στις παραμεθόριες επαρχίες. Τους υποχρέωσαν όμως να καταθέσουν τα όπλα οι οπλαρχηγοί Μαμούρης, Παπακώστας, Γρίβας Γαρδικιώτης.
Κατά την επανάσταση της Θεσσαλίας το 1854, τον βρίσκουμε να πολεμά τους τούρκους σαν αρχηγός του τμήματος Δυτικού Παγασητικού. Συνεργαζόμενος με τους Πανουργιά, Δυοβουνιώτη και Φαρμάκη οδηγεί το Πήλιο σε επανάσταση.
Πέθανε στη Λαμία το 1862.
Ὁ Ἀθανάσιος Διᾶκος καὶ ἡ μάχη τῆς Ἀλαμάνας!
Ὁ Ἀγαπητὸς Φιλίστωρ ἔχει κάνει μίαν ἐξαίρετο ἐργασία-ἀφιέρωμα στὸν Ἥρωα Ἀθανάσιο Διᾶκο! Μία ἐργασία ποὺ παρουσιάζει πολὺ συνοπτικὰ τὴν σύντομη ζωὴ τοῦ ἥρωος.
Ἡ ἐπέτειος τῆς μάχης σήμερα. 190 χρόνια μετὰ ὀφείλουμε μίαν στιγμή μας στὸ παλληκάρι ποὺ ἀγωνίστηκε γιὰ νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι!
Τὸν σκότωσαν μὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς φρικτοτέρους τρόπους ποὺ μπορεῖ νὰ διανοηθῆ ἄνθρωπος! Κι ὅπως μᾶς μεταφέρει ὁ Τάκης Λάππας, ἔως τὴν στιγμὴ ποὺ ἔσβησε, σιγοτραγούδαγε…
«γιὰ δὲς καιρό ποὺ διάλεξε,
ὁ Χάρος νὰ μὲ πάρῃ,