Βιβλιοσχολιάζοντας τὸ «Μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα»

Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις διότι πρόκειται γιὰ αὐστηρῶς προσωπικὲς ἀπόψεις. Παρακαλῶνται λοιπὸν πολὺ οἱ διάφοροι ΚΛΙΚοσυλλέκτες νὰ μείνουν μακρυά!!!
(Ξέρουν αὐτοί…!!!)

Τὸ 2013, ἕνα μικρὸ θὰ ἔλεγα βιβλιαράκι, ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Πελασγὸς» τοῦ Γιάννη Γιαννάκενα, εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος. Συγγραφεὺς ὁ ἱστορικός μας Δημήτριος Μιχαλόπουλος.


Τὸ ἐν λόγῳ ἔργο ἔφθασε στὰ χέρια μου τὸ …2017 καὶ μία πρώτη, πολὺ γενική, παρουσίασίς του ἔγινε ἐδῶ:

Μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα

Συνέχεια

14 Σεπτεμβρίου 1814 ἱδρύεται στήν Ὀδησσό ἡ Φιλική Ἑταιρεία

Γράφει ο Νικόλαος Φωτιάδης*

Πολλές προσπάθειες έκαναν οι ραγιάδες κατά τη διάρκεια της Τουρκικής τυραννίας για να αποτινάξουν το βάρβαρο ζυγό.
Προ της ιδρύσεως της «Φιλικής Εταιρείας» ιδρύθηκαν οι απελευθερωτικές οργανώσεις «Εταιρεία των καλών εξαδέλφων» από τον εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή, «Εταιρεία των Φιλομούσων» η οποία με την υποστήριξη του Ι. Καποδίστρια ίδρυσε στην Αθήνα ανώτερο εκπαιδευτήριο και το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον» στο Παρίσι το 1809.
ΙΔΡΥΣΗ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Οι ένθερμοι πατριώτες Συνέχεια

Ἀντωνιάδης Ἐμμανουήλ. Ὁ πολεμιστὴς καὶ ὁ δημοσιογράφος.

σημείωσις μεταγενεστέρα ἐν εἴδει προλόγου καὶ διευκρινήσεων

Τὸ παρακάτω κείμενον -ὕμνος θὰ λέγαμε σήμερα- ἀφορᾶ σὲ πρόσωπο ποὺ ἀντεπολιτεύθη μετὰ μανίας τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια, κάτι ποὺ ἔπραξαν συνειδητῶς ἅπαντες οἱ ἔχοντες ἐξαρτήσεις, ἐντολὲς καὶ γραμμὲς ἐκ τῆς ἀγγλικῆς στοᾶς, τοῦ μέτερνιχ καί, γενικότερα τῆς τοκογλυφικῆς μαφίας-δικτατορίας ποὺ ἐπεβλήθη στὸν τόπο μας, ἔχοντας διάφορες «βιτρίνες»,  ἀπὸ ἀρχῆς δημιουργίας τοῦ (ψευδο)-κρατιδίου «Ἑλλας».
Κι ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἀθανάσιος Πολυζωΐδης, μανιώδης συντάκτης ἀντικαποδιστριακῶν κειμένων, ἔτσι κι ὁ Ἀντωνιάδης Ἐμμανουήλ, ἡ σύσσωμος μαυροκορδατικὴ αὐλή, παρέα μὲ τὰ ἐξηγορασμένα ἑξαπτέρυγα καὶ ὑπανθρωπίδια τοῦ κωλέττου, ἔδρασαν ἅπαντες μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστὲ νὰ ἀποκλεισθῇ κάθε πιθανότης ἀπελευθερώσεως αὐτοῦ τοῦ τόπου καὶ τοῦ ῥαγιᾶ ἀπὸ τὰ δεσμά. Καί, τελικῶς, ἐπέβαλαν ἕνα βρωμερὸ καθεστὼς εἰς βάρος τῶν πραγματικῶν καὶ μοναδικῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ἐλευθερίας, οἱ ὁποίοι, ἐὰν δὲν προσκυνοῦσαν, τότε ἐδιώκοντο (στὴν καλλιτέρα τῶν περιπτώσεων) ἢ καὶ …ἐξηφανίζοντο (ὅπως ὁ Ὀδυσσεύς…!!!)

Ἐν τούτοις, ἀκριβῶς διότι στὸ ζήτημα τῆς τυπογραφίας, ἔστῷ καὶ ἀπὸ τὴν πλευρά του, προσέφερε κάτι στὸν τόπο, ὀφείλουμε νὰ παρουσιάζουμε κι αὐτοῦ τὸν (ἐπίσημο) βίο. Ἀνεπισήμως βέβαια τὰ πολλά, παρασκηνιακά, ποὺ ἔπραξε, ὡς ἀκόμη ἕνας πράκτωρ τῶν ξένων τοκογλύφων, οὐδέποτε θὰ τὰ μάθουμε, καθὼς ἐπίσης οὐδέποτε θὰ μάθουμε τὰ «ἔργα καὶ ἡμέρας» τῶν κάθε εἴδους ἀνθελληνίστων σκουπιδιῶν ποὺ διεφέντευσαν, πάντα μὲ τὸ ἀζημίωτον, τὸν τόπο, κυνηγῶντας μὲ πάθος καὶ μένος καὶ ὁρμὴ κάθε Ἐλευθέρα φωνή.
Σήμερα ἁπλῶς παραμένουμε αὐτήκοοι καὶ αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ ἐκπεσμοῦ καὶ ξεπεσμοῦ ὅλης αὐτῆς τῆς συμμορίας ἀνθελλήνων, ποὺ λυμαίνετο τὸν τόπο ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο αἰῶνες.

Τέλος, στὸ τέλος, ὁ Ἀντωνιάδης ἴσως γιατί «τὰ στερνὰ (πρέπει νὰ) τιμοῦν τὰ πρῶτα», ἴσως διότι μετενόησε, ἴσως καὶ διότι πράγματι, ὡς ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Δραγούμη, κατενόησε τὸ ποιὸς ἤθελε τί, ἀπεῖχε τῶν διαφόρων ἐνεργειῶν καλλέργη, παρ΄ ὅ,τι τὸν ἐστήριζε γιὰ χρόνια. Ἴσως τελικῶς καὶ νὰ ἀντελήφθη τὸ ἐθνικὸ συμφέρον… Ἴσως… Ἴσως…

Φιλονόη

Ο Εμμανουήλ Αντωνιάδης [1] – αγωνιστής του ’21, δημοσιογράφος, μαχητής της ελευθεροτυπίας, τυπογράφος και πολιτικός -γεννήθηκε στη Χαλέπα της Κρήτης το 1791 και πέθανε στην Αθήνα τον Αύγουστο του  1863. Το 1814 εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο. Μέλος εκ των πρώτων της Φιλικής Εταιρείας «κατελίμπανε συνεχώς τας υποθέσεις αυτού, ίνα απελλών συσκεφθή μετ΄ άλλων εταίρων τα περί του μεγάλου αγώνος» [2].

Συνέχεια

Ἡ τελευταία μάχη τοῦ ἀγῶνα γιά τήν Ἑλληνική ἀνεξαρτησία

Στίς 22 Φεβρουαρίου τοῦ 1821 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης διαβαίνει τόν ποταμό Προῦθο καί ὑψώνει τήν σημαία τῆς ἐπαναστάσεως στό Ἰάσιο τῆς Μοδοβλαχίας, ὅπου οἱ τοπικοί ἄρχοντες ἦσαν Ἕλληνες Φαναριῶτες. Ὀκτώ χρόνια μετά ὁ ἀδελφός του, Δημήτριος ἔμελλε νά δώσῃ τήν τελευταία μάχη τοῦ ἀγῶνα γιά τήν Ἐθνική Ἀνεξαρτησία. Σάν σήμερα.

Μινώταυρος

Ἡ Μάχη τῆς Πέτρας

Ἡ Μάχη της Πέτρας υπήρξε Συνέχεια

Εἰς τὸν κάμπο τοῦ Μαραθῶνος

Ἀλληγορικὴ παράστασις: «Νὰ θυμᾶστε τὸν Μαραθῶνα».
Ὁ Μιλτιάδης ἐμφανίζεται σὲ Τοῦρκο στρατιώτη, προαναγγέλλοντας τὴν νίκη τῶν Ἑλλήνων. 
Πηγή : JOLY, Alexis Victor. Vues de la Grèce moderne, Lithographiées par A.J., accompagnées d’un texte descriptif, par E.L., Παρίσι, Imprimerie de Dondey-Dupré, MDCCCXXIV [=1824].

Ἀπὸ τὸν ἀγαπητό μας Φειδία μία ἐξαιρετικὴ ἐργασία-ἔρευνα γιὰ τὴν μάχη τοῦ Μαραθῶνος, καθὼς φυσικὰ καὶ τὰ σχετικὰ ἀφιερώματα ποὺ τὴν συνοδεύουν. Σημαντικὸ στοιχεῖον τὸ ὁδοιπορικό, μέσα ἀπὸ τὶς (προφορικὲς ἔως τότε) παραδόσεις μας πού, ὡς (προφορικὸς) μῦθος, παρέμειναν στοὺς τόπους μας, γιὰ νὰ διηγοῦνται οἱ παλαιότεροι στοὺς νεωτέρους τὰ ἔνδοξα ἐκείνα γεγονότα.

Σημαντικὴ (προσωπικὴ) σημείωσις, ἀπὸ βίωμά μου σὲ χωριὸ τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τῶν Θηβῶν. Συνέχεια