Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μακεδόνες

Ἱστορία τῆς Ἀμφιπόλεως μέσα ἀπὸ τὰ νομίσματα

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Λαειτεία, Ἑννέα Ὁδοὶ καὶ Ἀμφίπολις

Τί ἦταν αὐτό πού ᾡνόμασε Ἀμφίπολιν τό 437 π. Χ. ὁ Ἀθηναῖος Ἄγνων; Ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψις ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ μετονομασία τῶν Ἑννέα Ὁδῶν, ὅμως αὐτὴ δὲν εἶναι ὅλη ἡ ἀλήθεια. Ἡ Ἀμφίπολις περιελάμβανε, ἐκτὸς τῶν Ἑννέα Ὁδῶν καί, ἀκόμη μίαν πόλι, ποὺ εὑρίσκετο σὲ Βισαλτικὸ ἔδαφος καί, ἔκειτο, ἀκριβῶς στὴν ἀπέναντι ἀπὸ τὶς Ἑννέα Ὁδοὺς ὄχθη τοῦ Στρυμῶνος ποταμοῦ. Ἐπρόκειτο γιὰ τὴν Βισαλτικὴ Λαειτία, τὸ ὄνομα τῆς ὁποίας οὐδέποτε ἀπεκαλύφθη καὶ ποὺ πάντα ἡ πορεία της ἦταν ἀνεξάρτητος τῆς πορείας τῶν Ἑννέα Ὁδῶν. Συνέχεια →

Μὲ …«ἀρχαῖα» ἀγκίστρια «ψάρευαν» οἱ Ἄγγλοι τὶς ἀρχαιότητές μας!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μία ἀκόμη καταγγελία ἀπὸ τὸν Γεώργιο Λεκάκη, ποὺ ὅπως πάντα καὶ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΕΙ καὶ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τὰ ὅσα καταγγέλλει.
Καὶ φυσικὰ ΟΥΔΕ ΜΙΑ «ἀρχή» ἤ δημοσία ὑπηρεσία ἠσχολήθη μὲ τὸ ζήτημα. Ὅλα εἶχαν κι ἔχουν καλῶς…
Καί γιατί νά μήν ἔχουν;
Ἐδῶ ὁ πολὺς …«ἐθνάρχης» Βενιζέλος μᾶς ἔβαλε σὲ ἕναν πόλεμο γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ τὰ ἀφεντικά του… Συνέχεια →

Ἡ Θράκη αἱμοδότης τῶν ἀγώνων…

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Δρόμος στὴ Σωζόπολη, 1933

  H Θράκη, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, υπήρξε μια σημαντική κοιτίδα του ελληνισμού. H γειτνίασή της με τις Παραδουνάβιες ηγεμονίες και τη Ρωσσία, καθώς και η εκτεταμένη θρακική παραλία της Μαύρης Θάλασσας μετέτρεψαν την Ανατολική και Βόρεια Θράκη σε μεγάλο αιμοδότη των αγώνων. O τέταρτος μυημένος στη Φιλική Εταιρεία ήταν ο Αντ. Κομιτζόπουλος από τη Φιλιππούπολη. Μεγάλο μέρος των ομογενών της Οδησσού είχε θρακική καταγωγή, όπως ο Μαρασλής από τη Φιλιππούπολη και οι αδελφοί Κουμπάρη από τη Μεσημβρία. Οι παραθαλάσσιες πόλεις της σημερινής Βουλγαρίας -Μεσημβρία, Αγχίαλος, Σωζόπολη, Βάρνα- προσέφεραν ουσιαστική στήριξη στη Φιλική Εταιρεία. Ενα από τα σημαντικότερα παραρτήματα της Εταιρείας υπήρξε αυτό της Αδριανούπολης. Συνέχεια →

Μυστική σύσκεψη Μακεδόνων Ὁπλαρχηγῶν στή μονή Ἁγίου Διονυσίου Ὀλύμπου (3 Νοεμβρίου 1827)

ἀπὸ τὸν/τὴν

0


Ἡ καταστολή τῆς ἀτυχοῦς ἐπαναστάσεως τῶν Ἑλλήνων πού ἔλαβε χώρα τόν Ἀπρίλιο – Μάιο τοῦ 1822, στή Νάουσα καί στήν περιοχή Ὀλύμπου – Πιερίων, ἀνάγκασε πολλούς Μακεδόνες ἀγωνιστές μαζί μέ τίς οἰκογένειές τους, νά καταφύγουν στό Νότο καί ἀρκετοί ἀπό αὐτούς ἐγκαταστάθηκαν στίς Βόρειες Σποράδες. Συνέχεια →

Τὸ ἀντὰρτικο κίνημα τοῦ 1896, στὴν Μακεδονία…

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

Τὸ ζήτημα τῶν ἑλληνικῶν ἐδαφικῶν διεκδικήσεων στὸ μακεδονικὸ χῶρο στὰ τέλη τοῦ 19ου αἰώνα καὶ ἡ τύχη τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Μακεδονίας κατὰ τὴν ἴδια χρονικὴ περίοδο ἦταν ἄμεσα συνδεδεμένο μὲ τοὺς στόχους τῆς Ἐθνικῆς Ἐταιρείας, ἡ ὁποία ἰδρύθηκε τὸ 1894 καὶ ἀποτέλεσε τὸ ἀπαραίτητο ἀντίβαρο στὴ χλιαρὴ καὶ ἄτολμη ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

Τὰ ἐπαναστατικὰ σχέδια τῆς Ἐθνικῆς Ἐταιρείας καὶ τοῦ μακεδονικοῦ κομιτάτου δὲν ἄφησαν ἀδιάφορους τοὺς μάχιμους πυρῆνες τοῦ μακεδονικοῦ ἑλληνισμοῦ. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πρωταγωνιστὲς τῆς ἐπανάστασης τοῦ 1878, εἶχαν καταφύγει στὴ Θεσσαλία καὶ σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα κατάρτισαν μὲ τὴ συνδρομὴ τῆς Ἐθνικῆς Ἐταιρείας ἔνοπλα σώματα, ποὺ πέρασαν στὴ Μακεδονία γιὰ νὰ συνεχίσουν ἐκεῖ τὴ δράση τους. Συνέχεια →

Ἡ γενοκτονία τῶν Μακεδόνων.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ἡ Μακεδονία, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἐστάθη πόλος ἕλξεως πολλῶν κατακτητῶν.
Οἱ περισσότεροι ὅμως ἐξ αὐτῶν, καὶ τῶν Σλαύων συμπεριλαμβανομένων, συμπεριεφέρθησαν τόσο βιαίως στοὺς κατοίκους πού, τελικῶς, κατέληξαν στὰ ὅρια τῆς γενοκτονίας οἱ διώξεις.
Ἀποκορύφωμα βέβαια ἐστάθη ἡ παρουσία τῶν Βουλγάρων ποὺ ὀρέγοντο μίαν Μακεδονία δική τους, ἀπὸ ἀρχῆς τῶν Βαλκανικῶν πολέμων. Ὅταν διεπίστωσαν πὼς κάτι τέτοιο δὲν θὰ τοὺς τὸ ἐπέτρεπαν οἱ Ἑληνικοὶ πληθυσμοί, διότι οὐδέποτε ἐπεζήτησαν τὴν ἐλευθερία τους γιὰ νὰ χάσουν τὴν ταὐτότητά τους, τότε ἐξεκίνησαν οἱ Συνέχεια →