Ἡ καταστολή τῆς ἀτυχοῦς ἐπαναστάσεως τῶν Ἑλλήνων πού ἔλαβε χώρα τόν Ἀπρίλιο – Μάιο τοῦ 1822, στή Νάουσα καί στήν περιοχή Ὀλύμπου – Πιερίων, ἀνάγκασε πολλούς Μακεδόνες ἀγωνιστές μαζί μέ τίς οἰκογένειές τους, νά καταφύγουν στό Νότο καί ἀρκετοί ἀπό αὐτούς ἐγκαταστάθηκαν στίς Βόρειες Σποράδες. Συνέχεια
Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει διόλου τὸ ἐὰν ἡ «βασιλομήτωρ» τῶν Παπανδρέου σεβόταν, ἐκτιμοῦσε καὶ τιμοῦσε τὰ δικά μας ἤθη καὶ ἔθιμα. Αὐτὸ ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει εἶναι τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ συμπεριφέρεται! Δὲν ὑπῆρξε τυχαῖον πρόσωπο. Οὔτε τυχαίως τρώει μὲ χρυσὰ κουτάλια….
Θὰ μποροῦσε γιὰ παράδειγμα νὰ μᾶς εἰρωνεύεται κανονικότατα, γιὰ τὶς τιμὲς ποὺ ἀποδίδουμε στοὺς νεκρούς μας.
Ὅταν ὅμως τολμᾶ νὰ τοὺς προσβάλλῃ δημοσίως, τότε τὸ λιγότερο ποὺ τῆς ἀξίζει εἶναι ἐξορία!
Μέσα στὴν ταχύτητα μὲ τὴν ὁποίαν προσλαμβάνουμε πλέον πληροφορίες μᾶς διέφυγε μία σημαντικὴ ἐπέτειος. Αὐτὴ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Χιμάρας.
Τό λιγότερον ποὺ ὀφείλουμε εἶναι μία στιγμή μας. Μία σκέψις μας. Κι ἕνα εὐχαριστῶ μας. Συνέχεια
Ἦταν νύχτα, 3 Νοεμβρίου 1940. Ἡ Θεσσαλονίκη βομβαρδιζόταν ἀπό τήν Ἰταλική ἀεροπορία. Τήν νύκτα ἐκείνη, μιά νέα γυναίκα 20-21 ἐτῶν, ἡ Φωτεινή, ἔμελλε νά γεννήσει τό πρῶτο καί τελευταῖο παιδί της. Ὁ ἄνδρας της ἔλειπε. Δυό-τρεῖς ἡμέρες πρίν, ἐπιστρατεύθηκε στό ΧV Σύνταγμα Πυροβολικοῦ.
