Ἐγὼ ὅμως δὲν τὰ ἔχω μὲ τὰ ἔχω μὲ τὰ ἀριστερὰ σούργελα… Οὔτε μὲ τοὺς δεξιοὺς χαντούμηδες (αὐτοὺς ποὺ δὲν μποροῦν νὰ γεννήσουν), ἀλλὰ μὲ ἐκεῖνα τὰ τομάρια τοὺς πασόκους τὰ ἔχω, ποὺ τραγουδοῦν ἀκόμη.
Ἐκεῖνα τὰ τέρατα, ποὺ μετὰ τὸ 2009 μᾶς ἐπαρουσιάσθησαν καὶ σὰν δύναμις μεταῤῥυθμίσεως.
Τὰ βρωμόσκυλὰ μὲ τὰ ζιβάγκο, οἱ ξελιγωμένοι πρασινοφρουροὶ ποὺ κυβερνοῦν ἀκόμη.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ΠΑΣΟΚ (μΠατΣοΚ)-ΚΙΝΑΛ
Λίγα λόγια γιὰ τοὺς Μπακογιάννηδες καὶ τὴν «Γραμμὴ»
Περὶ Μπακογιάννη καὶ «Γραμμῆς».
Γιὰ νὰ μὴν λέμε καὶ καθεστωτικὲς κλαπ@ρχιδιές, μὲ ἀφορμὴ τὴν διένεξη Ταχιάου καὶ Μητσοτακεϊκου, σχετικῶς μὲ τὴν μετονομασία τῶν σταθμῶν τοῦ «Μετρό»… Συνέχεια
Διαφορετικές προπαγανδιστικές τακτικές;
Κάποτε λοιπόν, ὅταν ἀκόμη μᾶς χρειάζονταν ἐμᾶς, τοὺς χαχόλους, ὡς «ἐθνίκια», τὰ πάντα, Τύπος καὶ κινηματογράφος, βιβλία καὶ περιοδικά, σχολεῖα (κυβερνήσεις) καὶ ἐκκλησία, μεριμνοῦσαν μόνον γιὰ τὸ πῶς θὰ τονώσουν τὸ «ἐθνικό μας αἴσθημα». Κι ἔτσι, πολιτικοί, δάσκαλοι, παπάδες, ἠθοποιοί, δημοσιογράφοι, νομικοὶ ὑπηρετοῦσαν μόνον αὐτὸν τὸν σκοπό. 
Συνέχεια
Χώρα τῶν βολεμένων ἤ …;
Διαβάζω πὼς κάτι πρετεντέρηδες εἰσῆλθαν, πανηγυρικῶς, στὸν δρόμο ποὺ …«ἐχάραξαν» μενδώνηδες, παναγιωταρέες καὶ λοιποὶ …«ὑμέτεροι» μΠατΣοΚοτΣΥΡΙΖΑῖοι…
Ὁ Ἄδωνις κι ὁ Γιάνναρος, παρίσταναν τοὺς μούτσους,
πὼς κάβουρες ἐψάρευαν καὶ 15 λούτσους!!!!!
Συνέχεια
Χάπυ θὲρντ ὂφ σεπτέμπερ
Ἡ τρίτη τοῦ Σεπτέβρη 1843 εἶναι ὅταν καμμία 200αριὰ ποὺ δὲν εἶχαν ἀργομισθίες, μαζεύτηκαν στὸ Σύνταμα (χωρὶς γάμα) μὲ προτροπὴ τῆς βρεταννικῆς πρεσβείας καὶ ἀπῄτησαν σύνταμα (χωρὶς γάμα) καὶ ψῆφο γιὰ ὅλους ἐν ὀνόματι ἑνὸς λαοῦ τζονπαναραίων καὶ ψαράδων ποὺ δὲν ἤξεραν οὔτε τὴν ὑπογραφή τους νὰ βάλουν, μὲ ἀποτέλεσμα αὐτοὶ οἱ 200 νὰ πάρουν ἀπὸ τὴν ἑπομένη ἡμέρα ἀργομισθίες καὶ ἀξιώματα, τὰ ὁποῖα λίγο πολὺ διετήρησαν ἔως τὰ δισέγγονα καὶ τρισέγγονά τους.
Συνέχεια
Βλέπουμε τί στοχοποιοῦν γιὰ νὰ καταλάβουμε τί πρέπει νὰ κάνουμε
Ἂς ξεκινήσουμε, γιὰ ἀρχή, ἀπὸ τὴν κάθε ἐκδοχῆς καὶ ἀπόψεως καὶ ἐπιπέδων «δημοκρατικότητα» καὶ «ἀριστεροσύνη» καὶ «σοσιαλιστικότητα» τῶν κοινωνιῶν μας, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς ὅσο περισσότερο μᾶς ὠθοῦν πρὸς τὰ ἐκεῖ, τόσο περισσότερο μᾶς ἐξουσιάζουν μὲ τὴν δική μας συναίνεσιν!!!
Κι ἔτσι, μὲ τὸ σχετικῶς πρόσφατο παράδειγμα τῶν ἐκλογῶν, ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὡς λαὸς καταντήσαμε (ναί, καταντήσαμε ἀγαπητοί μου!!!) τόσο κομμουνιστο-σκεπτόμενοι, ποὺ οὐδόλως μᾶς ἀπασχολεῖ τὸ γεγονὸς τῆς (ἂς ποῦμε, χάριν τοῦ διαλόγου) κομμουνιστο-ἐξουσίας ἐπάνω μας, τῆς ἀνυπαρξίας ἀντιλόγου καί, καταληκτικῶς, τῆς κοινῶς διεπιστωμένης κατρακύλας μας.
Συνέχεια