Χαρά, ὑπερηφάνεια κι ἀνδρεία γιὰ τὸ …«παράλογον»!!!

Ξέρω καλὰ πὼς ὁ θάνατος δὲν νικιέται.
Μὰ ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἡ νίκη, παρὰ ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν Νίκη. Συνέχεια

Κρήτη, νησί μου…

Τὸ καλοκαῖρι τοῦ 1945, ὁ Νῖκος Καζαντζάκης περιοδεύει στὴν Κρήτη ὡς μέλος τῆς κυβερνητικῆς Ἐπιτροπῆς Διαπιστώσεως Γερμανικῶν Ὠμοτήτων.

Τοῦ Νίκου Καζαντζάκη

     Σοβαρὸ εἶναι τὸ πρόσωπο τῆς Κρήτης, πολυβασανισμένο. Μαδάρες γυμνές, τραχειές, ἀγέλαστες. Κυττάζεις ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο τὴν Κρήτη ν΄ ἁπλώνεται στὴν θάλασσα καὶ νοιώθεις πὼς ἀληθινὰ τὸ νησὶ ἐτοῦτο εἶναι γιοφύρι ἀνάμεσα σὲ τρεῖς ἠπείρους. Σημαδεμένο κι΄ ἀπ΄ τὶς τρεῖς τοῦτες μεγάλες Μοῖρες. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Εὐρώπη πήδησε κι΄ ἔκτισε φωλιὰ στὴν Κρήτη τὸ πεινασμένο ἀρπακτικὸ πουλὶ ποὺ τὸ λέμε πνεῦμα. Ἄπλωσε τὶς φτεροῦγες του στὸ Κρητικὸ χῶμα καὶ γέννησε τὸν μυστηριώδη, βουβὸ ἀκόμη, ὅλο ζωή, χάρη, κίνηση καὶ λαμπρότητα Κρητικὸ πολιτισμό. Συνέχεια

Ἐγκύκλειος Διαταγὴ Ἑλληνομακεδονικῆς Ἀμύνης. Ἴων Δραγούμης

Ἐγκύκλειος Διαταγὴ Ἑλληνομακεδονικῆς Ἀμύνης. Ἴων Δραγούμης

     Ὁ Ἴων Δραγούμης τὸ 1902 μπῆκε στὸ διπλωματικὸ κλάδο, καὶ ὑπηρέτησε ὡς ὑποπρόξενος, κατόπιν ἀπαιτήσεώς του, στὸ Μοναστήρι· ἐν συνεχεῖᾳ ὑπηρέτησε στὴν Ἀνατολικὴ Μακεδονία, στὸ Προξενεῖο Σερρῶν, στὴν Ἀνατολικὴ Ρωμυλία στὸ Προξενεῖο τοῦ Πύργου καὶ στὸ Προξενεῖο Φιλιππουπόλεως, ὡς τὸ 1907. Σὲ συνεργασία μὲ τὸν γαμπρό του Παῦλο Μελᾶ, ποὺ ἦταν σύζυγος τῆς ἀδερφῆς του, ὀργάνωσε τὶς ὀρθόδοξες κοινότητες ἐναντίον τῶν βουλγαρικῶν κομιτάτων, κινητοποίησε τὶς Ἑλληνικὲς Δυνάμεις καὶ ἀνεδείχθη ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τῆς μακεδονικῆς συγκρούσεως. Ἀνάλογες προσπάθειες κατέβαλε κατὰ τὴν διετία 1907 – 1909 στὴν Κωνσταντινούπολη, ὑπηρετῶντας στὴν ἐκεῖ ἑλληνικὴ πρεσβεῖα.

Συνέχεια

Ὅταν φοβᾶσαι…


Ὅταν φοβᾶσαι, ὁ φόβος διακλαδώνεται σὲ ἀναρίθμητες γενεές καὶ ἐξευτελίζεις ἀναρίθμητες ψυχές μπροστά καὶ πίσω σου.
Ὅταν ὑψώνεσαι σὲ μἰα γενναία πράξη, ἡ ράτσα σου ὁλάκερη ὑψώνεται καὶ ἀντρειεύει…

Συνέχεια

C.A.F.E….

Ἡ ἰδεοληπτικὴ ἀριστερομανία τοῦ νεοέλληνος, μὲ τὸν διαλελυμένον ἐγκέφαλον, μετὰ ἀπὸ ἀτελευτήτους προσκυνηματικοὺς μαραθωνίους παιδιόθεν, εἰς «Θιάσους», «Μετεωριζομένους Πελαργοὺς», «Καπνισμένα Τσουκάλια» καὶ «Μεθυσμένους Ἥλιους», τὸν κάνει νὰ παραλογίζεται ἀενάως καὶ τὸν καθιστᾶ ὡς τὸν πλέον πιστὸν σοβιετικὸν ὑπήκοον τοῦ 21ου αἰῶνος.
Χιλιάδες, αἴφνης, συμ«πολῖται» μας, θεωροῦν ὅτι ὁ Ν. Καζαντζάκης ἦτο ἀριστεροπροοδευτικὸς, λόγῳ τῆς γνωστῆς του περιπετειούλας μὲ κάποιους δεσποτάδες. Ὁ συνειρμὸς ἁπλοῦς, ὡς καὶ οἱ ἐγκέφαλοί των.
Πλήρης ντεμοντὲ ἀντικληρικαλισμοῦ καὶ παιδικοῦ ἰακωβινισμοῦ. Συνέχεια

Σκοπὸς τῆς ζωῆς εἶναι ὁ θάνατος…


Ἐρχόμαστε ἀπὸ μία σκοτεινὴ ἂβυσσο·
καταλήγουμε σὲ μία σκοτεινὴ ἂβυσσο· 
τὸ μεταξὺ φωτεινὸ διάστημα τὸ λέμε Ζωή.