Παγκόσμιος Ἡμέρα τοῦ Πατέρα …

Ὄχι τόσο ἐμπορικὰ διαφημισμένη ὅσο ἡ «Ἡμέρα τῆς Μητέρας» ἢ ἡ «Ἑορτὴ τῶν ἐρωτευμένων», ἀλλὰ μέσα στὸ πλῆθος τῶν «Παγκοσμίων ἡμερῶν» τῆς χειραγωγήσεως, πάλι καλὰ ποὺ κάποιος ἐσκέφθη νὰ τὴν βάλῃ καὶ αὐτήν…

Ἀπό την Ἀρχαιότητα, τὴν Ἑλληνικὴ τοὐλάχιστον, ὁ θεσμὸς τοῦ Πατέρα ἦταν αὐτὸς ποὺ ἔδιδε «βαρύτητα» στὸ ὄνομα τοῦ παιδιοῦ. Ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὶς ἐποχὲς τῶν μητριαρχικῶν κοινωνιῶν ποὺ οἱ τότε «Ἀμαζόνες» ἐδιάλεγαν προσεκτικὰ τὸ σπέρμα ποὺ θὰ τὶς γονιμοποιοῦσε, ἔτσι ὥστε βαυκαλιζόμενες ὅτι εἶναι αὐτόνομες, νὰ λὲν αὐτάρεσκα στοὺς υἱούς των «ὁ πατέρας σου εἶναι ὁ Ἥρως τάδε»…

Φυσικὰ πάντα ὑπῆρχαν καὶ οἱ ἐγωΐστριες ποὺ μέσα ἀπὸ τὴν θέλησί των νὰ ἀποκτήσουν πάσῃ θυσίᾳ ἕνα παιδί, ἔκλεβαν τὸ σπέρμα ἀπὸ ἕναν «θεὸ» οἱ παλαιότερες, ἢ ἀπὸ ἕνα «one week stand» μὲ ἕναν σημερινὸ «ἀστέρα» οἱ πιὸ σύγχρονες, κρατῶντας τὸ παιδὶ καὶ στερῶντας του ἕναν πατέρα. Ἡ δική τους ἀδυναμία νὰ ἀλλάξουν πρὸς τὸ καλύτερο χάριν μιᾶς οἰκογενειακῆς συνυπάρξεως, εἶναι ἄλλωστε δυνατοτέρα ἀπὸ τὸ χρέος τους στὰ παιδιά τους νὰ μεγαλώσουν στὰ πρότυπα τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας…

Ὅταν ὁ Ὀδυσσεὺς ἐτύφλωσε τὸν Πολύφημο (μὲ τὴν μεγάλη φήμη υἱὸ τοῦ Ποσειδῶνος), στὸν ὁποῖο εἶχε συστηθεῖ σὰν Οὔτις (Κανείς), τοῦ εἶπε:
«Ἔ ξακουστὲ Πολύφημε… ὀνομαστὲ υἱε τοῦ Ποσειδῶνος… Ὅταν σὲ ῥωτήσουν ποιός σὲ ἐτύφλωσε, φώναξέ τους ὅτι τὸ ἔκανε ὁ Ὀδυσσεύς, ὁ υἱός του Λαέρτου.»

Ἕνα παιδὶ γιὰ νὰ διαπρέψῃ πρέπει νὰ ἔχῃ σωστὰ πρότυπα… καὶ κυρίως νὰ λάβῃ τὴν ἀγάπη ποὺ τοῦ πρέπει, μεγαλώνοντας σὲ ἕνα περιβάλλον ἀγάπης.

Ἡ Ἀγάπη τοῦ Πατέρα πρὸς ἕνα παιδί, πόσο μᾶλλον ὅταν αὐτὸ εἶναι υἱός, εἶναι τὸ δυνατότερο κίνητρο Ζωῆς. Δὲν εἰναι τυχαῖο ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα ἀκόμη οἱ διάφορες χμμμ… ὁμάδες Δυνάμεως, «ἐδοκίμαζαν» τὰ μέλη τους ἐὰν εἶναι πρόθυμα νὰ θυσιάσουν τὸν πρωτότοκό τους στὸν Βωμὸ τῆς ὁμάδος. Πίσω ἀπὸ τοὺς «μύθους κρύβεται ἕνα πολὺ σκοτεινό, μὰ ἐνδιαφέρον, παρασκήνιο ποὺ ἐξελίσσεται παράληλα μὲ τὴν Ἀνθρωπότητα.

Οἱ ἀγαθοὶ ἥρωες-βασιλεῖς (ὅπως ὁ Αἰγεὺς) προτιμοῦσαν νὰ δώσουν τοὺς υἱούς των νὰ τοὺς μεγαλώσουν ἄλλοι, ἡ παράδοσις βρίθει ἀπὸ παιδιὰ ποὺ εἶχαν ἀφεθεῖ στὴν ὕπαιθρο καὶ «ἐσώθησαν» ἀπὸ ἕναν βοσκό, ἐνῷ ἄλλοι πιὸ «μαῦροι» (ὅπως ὁ Ἀβραὰμ) δὲν ἐδίστασαν νὰ σηκώσουν τὸ μαχαίρι κατὰ τοῦ υἱοῦ των γιὰ νὰ δηλώσουν τὴν πίστι των…
Οἱ ἀγαθοὶ βασιλεῖς πάντα παρακολουθοῦσαν, διακριτικά, τὴν ἐξέλιξι τῶν υἱῶν των καὶ ὅταν ἐρχόταν ἡ στιγμή τους καλοῦσαν κοντά τους, νὰ ἀναλάβουν νὰ συνεχίσουν τὸ Ἔργο των.

Πολλὲς εἶναι οἱ γυναῖκες ποὺ στεροῦν ἕνα παιδὶ ἀπὸ τὸν πατέρα του… ἐλάχιστοι οἱ ἄνδρες ποὺ στεροῦν ἕνα παιδὶ ἀπὸ τὴν μητέρα του. Οἱ ἄνδρες, μὲ τὴν αὐθεντικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, ξέρουν πὼς ἕνα παιδὶ χρειάζεται καὶ τοὺς δύο γονεῖς γιὰ νὰ μεγαλώσῃ σωστά… ἀλλὰ δὲν ἐπιβάλλουν τὴν παρουσία των ὅταν κληθοῦν νὰ ἐπιλέξουν, μιᾶς καὶ ἡ παρουσία τῆς μητρὸς εἶναι πιὸ ἀπαραίτητος. Ἁπλὰ δίδουν χρόνο… πόσο μᾶλλον ὅταν οἱ ἐξελίξεις τους κρατοῦν ἀπησχολημένους σὲ ἕναν πόλεμο ποὺ δίδεται… κάπως σὰν τὸν Ὀδυσσέα ξανά, ποὺ μὲ τὸ ποὺ ἐγεννήθη ὁ μικρὸς Τηλέμαχος, ἔπρεπε νὰ φύγῃ γιὰ τὴν Τροία.

Συνηντήθησαν μετὰ ἀπὸ 20 ὁλόκληρα χρόνια… ὁ Τηλέμαχος οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ πολεμᾷ γιὰ νὰ γνωρίσῃ τὸν πατέρα του. Ἦταν τυχερὸς γιατί εἶχε τὴ σωστὴ ἀνατροφή, μιᾶς καὶ ἡ ἐρωτευμένη καὶ συνετὴ Πηνελόπη τοῦ ἔδωσε, μεγαλώνοντάς τον μόνη της, τὴν ἀνατροφὴ ποὺ τοῦ ἔπρεπε γιὰ νὰ γίνῃ ἐνάρετος ἄνδρας. Καὶ ὁ Ὀδυσσεὺς ὅμως εἶχε στὸ μυαλό του τὴν στιγμὴ ποὺ θὰ ἀγκάλιαζε τὸν υἱό του… αὐτὴ ἡ εἰκόνα τοῦ ἔδιδε θάῤῥος νὰ παλεύσῃ μὲ θεοὺς καὶ δαίμονες … 10 χρόνια στὴν Τροία καὶ ἄλλα 10 στὶς θάλασσες τοῦ Ἀγνώστου…

Ἡ σύνεσις τῆς Πηνελόπης εἶναι κάτι ποὺ οἱ περισσότερες ἐκτὸς γάμου «μαννᾶδες» σήμερα δὲν γνωρίζουν κἂν σὰν λέξι… καὶ τὰ παιδιὰ μεγαλώνουν μὲ τὶς γιαγιάδες, στερῶντας τους τὶς ἀρετές, τὸ χάδι καὶ τὴν ἀγκαλιὰ ἑνὸς πατέρα…

17 Ἰουνίου 2012 Παγκόσμιος Ἡμέρα τοῦ Πατέρα
Τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι ἀφιερωμένο σὲ ὅσους πατεράδες ἐστερήθησαν τὰ παιδιά τους…

© 2012 Νικόλαος Σ. Παναγοδημητρόπουλος

Νομίζω πὼς τὸ παραπάνω κείμενον πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσῃ ὅλους.
Κι αὐτοὺς ποὺ τὰ ἔχουν ὅλα καλῶς στὴν ζωή τους, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο αὐτοὺς ποὺ δὲν τὰ ἔχουν.
Γνωρίζω ἀρκετὲς μονογονεϊκὲς οἰκογένειες. 
Ἐλάχιστες ἐξ  αὐτῶν  εἶναι (καὶ φαίνονται) ὑγιεῖς.
Οἱ περισσότεροι κρατοῦν μῖσος, καλὰ φυλαγμένο στὴν καρδιά τους, ποὺ συνήθως βγαίνει ἐπάνω στὰ παιδιά τους…
Κρίμα…
Κρίμα διότι  ὅλοι χαμένοι εἶναι ἀπὸ κάτι τέτοιο..
Καὶ ἰδίως οἱ ἴδιοι.

Φιλονόη.