Ἤθελα νἄμουν τσέλιγκας
Ἤθελα νἄμουν τσέλιγκας, νἄμουν κ᾿ ἕνας σκουτέρης,
νὰ πάω νὰ ζήσω στὸ μαντρί, στὴν ἐρημιά, στὰ δάσα,
νἄχω κοπάδι πρόβατα, νἄχω κοπάδι γίδια,
κ᾿ ἕνα σωρὸ μαντρόσκυλα, νἄχω καὶ βοσκοτόπια,
τὸ καλοκαίρι στὰ βουνά, καὶ τὸν χειμῶ στοὺς κάμπους. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Κρυστάλλης Κῶστας
Κώστας Κρυστάλλης.
… Ἀνάθεμά σε, ξενιτιά, μὲ τὰ φαρμάκια πὄχεις!..
Ποῦ νὰ τὸν πῶ τὸν πόνο μου, ποῦ νὰ τὸν ἀπορίξω;
Νὰ τὸν εἰπῶ στὰ τρίστρατα, τὸν παίρνουν οἱ διαβάτες,
νὰ τὸν ἀφήσω στὰ κλαριά, τὸν παίρνουν τ᾿ ἀγριοπούλια!..
Κι ἂν κλάψω, τὰ φαρμακερὰ τὰ δάκρια ποῦ νὰ πέσουν; …
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ Tραγούδι τῆς ξενιτιᾶς… Συνέχεια
Ἡ κατάρα
Κώστας Κρυστάλλης (1868 – 1894)
Ἀφιεροῦται τοῖς ἐξ Ἠπείρου ὀπαδοῖς τῆς ῥωμουνικῆς προπαγάνδας.
(Πιστὴ ἀντιγραφὴ ἀπὸ σπάνιον ἰδιοτικὸν ἀντίγραφον.)
Η ΚΑΤΑΡΑ
Νἄχετε τὴν κατάρα της! Εἶναι βαρειὰ ἡ κατάρα
τῆς μάνας, εἶναι χαλασιά,εἶναι φωτιὰ καὶ λαύρα, Συνέχεια