Σὰν σήμερα… 6 Σεπτεμβρίου 1955.
Στὴν Κωνσταντινούπολι ξεσπᾶ τὸ πογκρὸμ τῶν Τούρκων, μὲ ἀφορμὴ τήν, ὅπως ἀπεδείχθη, σκηνοθετημένη ἀπὸ τὴν ἰδίαν τὴν τουρκικὴ κυβέρνησι, προβοκάτσια στὸ σπίτι τοῦ Κεμᾶλ Ἀτατοῦρκ, στὴν Θεσσαλονίκη.
Πραγματικὴ αἰτία οἱ ἐξελίξεις στὸ Κυπριακό. Συνέχεια
Η τέχνη των Σιωνιστών του να καθιστούν και να μετατρέπουν τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ προβλήματα σε …ΔΙΚΑ ΜΑΣ, ώστε το κόστος επιλύσεως,οικονομικό και πολιτικό, να μην τους επιβαρύνει και να μην τους στοχοποιεί ούτε κατ’ ελάχιστον, είναι πλέον διακριτή.
Ζητούσαν από τους Τούρκους να αποτρέψουν την Ανεξαρτησία της Κύπρου.
Κι ενώ οι Τούρκοι πολιτικοί δήλωναν ότι ΔΕΝ υπάρχει θέμα Κύπρου για την Τουρκία, οι «Αγγλοι» (βλέπε Rothschild) κατάφεραν να προκαλέσουν την εισβολή του Τουρκικού στρατού στην Κύπρο.
Συνέχεια
Τι ετοιμάζουν οι τούρκοι και «σημαδεύουν με κόκκινους σταυρούς» τα σπίτια των Ελλήνων της Πόλεως;
Έρχεται νέο πογκρόμ στην Πόλη;
Μία αττό τις ττιο εφιαλτικές ημέρες για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινουπόλεως «ζωντανεύει» σήμερα, με την επέτειο των πενήντα εννέα χρόνων οπό το πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955.
Ήταν τότε που τούρκοι εθνικιστές κατέστρεψαν, λεηλάτησαν και βεβήλωσαν τα σπίτια, τους ναούς, τα σχολεία των Ελλήνων της Πόλεως. Και άφησαν πίσω τους καμένα όνειρα, κατεστραμμένες ελπίδες και 100.000 Έλληνες χριστιανούς να ρωτούν «γιατί τόσο μίσος»; Συνέχεια
«Ακόμη πιο σαφής ήταν ο Μεταξάς όταν εξηγούσε τη θέση της Ελλάδας απέναντι στην Αγγλία – και σ’ ό,τι αφορούσε την περιβόητη ουδετερότητα – μιλώντας στις αρχές Μάη του ’40 με το Βρετανό δημοσιογράφο Αρθουρ Μάρτον και ενώ ήδη η Γερμανία είχε εξαπολύσει τον πόλεμο: «Είμεθα ουδέτεροι εφ’ όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές, ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης»(«Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις», εκδόσεις
«Πάπυρος», σελ. 76).» Συνέχεια
Ο Γεώργιος Γρίβας με αγωνιστές της ΕΟΚΑ
Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.
Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.
Σχετικὰ πρόσφατα ὁ Obama προσπάθησε νὰ «γλείψῃ» τοὺς Τούρκους πλέκοντας τὸ ἐγκώμιο τοῦ Τουρκικοῦ λαοῦ, που ἀντιστάθηκε ἡρωικὰ στὴν προσπάθεια ἀναστηλώσεως μιᾶς ἀρχαίας αὐτοκρατορίας (!) ὑπονοῶντας … τὴν Μικρασιατικὴ Ἐκστρατεία!
Μία ἐκστρατεία ποὺ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ διέταξαν στοὺς ἠγέτες-μαριονέτες τῆς Ἑλλάδος τότε μὲ στόχο τὰ πετρέλαια τῆς Μέσης Ἀνατολῆς πάντα.
Στὸ ἄκουσμα αὐτῆς τῆς συκοφαντίας … οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ … ἔκαναν τὶς ΠΑΠΙΕΣ.
Καμμία ἀντίδρασις, κανένα διάβημα. Συνέχεια
