Ευρισκόμενος, ύστερα από δική μου επιλογή, εδώ και μια δωδεκαετία στο Στρασβούργο, την καρδιά της Ευρώπης, παρακολουθώντας το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αλλά και το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, όλο και περισσότερο πείθομαι ότι, στα χρόνια διακυβερνήσεως της χώρας από τον θίασο των συριζογκαγκανόβλαχων, αυτή η χώρα έχει καταντήσει ένας ζωολογικός κήπος.
Με τους πολίτες-ζωάκια, να βρίσκονται κλεισμένοι στα κάγκελα μιας ιδιότυπης γυάλας, να περιμένουν κάποιον επισκέπτη να τους πετάξει κάποια …μπανανίτσα ή κάτι τις φαγώσιμο και να μαθαίνουν τι γίνεται στον έξω κόσμο από τους θηριοδαμαστές της ενημερώσεως (Ψύλος, Βαξεβάνης, Καρτερός).
Ἀφορμὴ γιὰ τὴν σημερινή μας ἀνάρτησιν εἶναι ἕνα δημοσίευμα στὸ «ΕΘΝΟΣ» ποὺ παρουσιάζει τὴν ἀνάπτυξιν τῆς ἀγροτικῆς οἰκονομίας στὴν Μεσόγειο, καὶ εἰδικῶς στὰ νησιὰ τοῦ Ἀρχιπελάγους, ὡς ἀποτέλεσμα …μετακινήσεως πληθυσμῶν ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ ἤ τὴν Ἀνατολία ἤ τέλος πάντων ἀπὸ Ἀνατολάς…