Ευρισκόμενος, ύστερα από δική μου επιλογή, εδώ και μια δωδεκαετία στο Στρασβούργο, την καρδιά της Ευρώπης, παρακολουθώντας το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αλλά και το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, όλο και περισσότερο πείθομαι ότι, στα χρόνια διακυβερνήσεως της χώρας από τον θίασο των συριζογκαγκανόβλαχων, αυτή η χώρα έχει καταντήσει ένας ζωολογικός κήπος.
Με τους πολίτες-ζωάκια, να βρίσκονται κλεισμένοι στα κάγκελα μιας ιδιότυπης γυάλας, να περιμένουν κάποιον επισκέπτη να τους πετάξει κάποια …μπανανίτσα ή κάτι τις φαγώσιμο και να μαθαίνουν τι γίνεται στον έξω κόσμο από τους θηριοδαμαστές της ενημερώσεως (Ψύλος, Βαξεβάνης, Καρτερός).

Τρώγοντας αυτήν την «μασημένη» τροφή που προσφέρουν αφειδώς αυτοί οι «θηριοδαμαστές», νομίζουν ότι ο Τσίπρας, όπου πάει στο εξωτερικό τους κάνει «σκόνη», ότι όλοι έχουν να πουν καλό λόγο για την καταχρεωμένη Ψωροκώσταινα και ότι, όπου νάναι, οι αγορές θα χορεύουν …καλαματιανό, στους σκοπούς που θα παίζει ο Τσίπρας και η παρέα του.

Τα πράγματα, βέβαια, δεν είναι έτσι αλλά αυτό που «μετράει» είναι αυτοί οι πολίτες-ζωάκια,, να πεισθούν ότι το «τραβεστί» αυτό γκοβέρνο, τα καταφέρνει μια χαρά, έχει την διεθνή απήχηση των ενεργειών του και ότι όπου νάναι έρχεται έμπρακτα η στήριξη των νέων «συνεταίρων».
Διότι αν αυτοί οι πολίτες-ζωάκια, αποφασίσουν να παίξουν τον ρόλο που τους έδωσε η Φύση, εξεγερθούν, σπάσουν τα κάγκελα της γυάλας και βγούν έξω και τους πλακώσουν στις δαγκωματιές, τότε θα δούμε την Ελπίδα να έρχεται τρέχοντας

Μετά τιμής…

Ῥούσσης Νῖκος