Γιὰ ἀρχὴ ὑπερασπιζόμεθα τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τοὺς ἀξιοπρεπεῖς…

Ἂν καὶ γύρω μας πράγματι ἡ φτώχεια, ἀκραία ἤ μή, εἶναι διακριτή, ἐν τούτοις κάτι πολὺ μεγαλύτερο εἶναι αὐτὸ ποὺ χαρακτηρίζει τὴν καθημερινότητά μας. Κι αὐτὸ τὸ κάτι εἶναι ἡ μιζέρια ἢ ἄλλως ἡ «καρμιριά», ποὺ λέει ὁ λαός μας. Μία στάσις ποὺ ἀποδεικνύει πὼς ὁ φόβος προηγεῖται τῆς πτωχοποιήσεως καὶ ἡ ὑποταγὴ πρῶτα ἐπιλέγεται ἀπὸ τὸ θῦμα καὶ μετὰ ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὸν θύτη. Συνέχεια

Θὰ ἢμασταν καλλίτεροι ἐὰν δὲν ἤμασταν …χέστες!!!

Ἔλεγαν κάποτε ὅτι οἱ ἔφιπποι ἀστυνομικοὶ τοῦ Καναδᾶ εἶχαν ἀγοράση μὲ τὸ ταμεῖο τους τὸ «Ἐλευθέριος Βενιζέλος».
Ἐθαύμαζα καὶ ἐπικροτοῦσα.

Πρὸ μερικῶν μηνῶν ἔμαθα ὅτι τὸ ταμεῖο τῶν Τούρκων ἀξιωματικῶν εἶχε ἀγοράση τὴν British Steel.
Ξανὰ ἐθαύμασα καὶ ξανά-ἐπικροτοῦσα.
Συνέχεια

Γ@μῶ τὶς ἀναπτύξεις «ἀπολαμβάνουμε»!!!

  • Νεκρό τετράχρονο κοριτσάκι ἀπὸ φωτιὰ σὲ παράγκα.
  • 63χρονη πέθανε ἀπὸ τὸ κρύο μέσα στὸ σπίτι της. Συνέχεια

Φθάνουμε λοιπὸν στὸ τέλος…

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν εἴδαμε νὰ διακινῇ τὸ «The Economist» (τῶν Rothschild) αὐτὴν τὴν εἰκόνα…

…χαρακτηρίζοντάς την ὡς «φωτογραφία τῆς δεκαετίας». Συνέχεια

Λίγο-λίγο θὰ χάσουμε καὶ τὰ ταξειδάκια μας

Λίγα μόλις χρόνια πρὶν ἕνας πολὺ μικρὸς ἀριθμὸς ἀνθρώπων μποροῦσε νὰ ταξειδεύσῃ μὲ ἀεροπλάνο.
Ἐννοῶ πρὶν ἀπὸ (ὄχι περισσότερα ἀπὸ) 30-40 χρόνια.

Οἱ τιμὲς τῶν ἀεροπορικῶν εἰσιτηρίων ἦσαν ἀπαγορευτικές.
Ἕνα ταξείδι μὲ ἐπιστροφὴ Ἀθήνα Νέα Ὑόρκη, ἐκόστιζε, τὸ 1979, 1200 δολλάρια.
Μὲ σημερινὴ ἀξία τοῦ δολλαρίου αὐτὸ ἰσοδυναμεῖ σὲ 4000 δολλάρια σήμερα ἢ κοντὰ στὰ 3600 εὐρῶ.
Συνέχεια

Χρῆμα ἐγγυᾶται (καὶ) τὸν …«ἀνθρωπιζμό»!!!

Αὐτὰ εἶναι γνωστότατα πλέον, ἀκόμη καὶ στοὺς πλέον δυσπίστους ἀλλά, ἐν εἴδει «ἐπαναλήψεως», λόγῳ τῶν τελευταίων ἡμερῶν ποὺ διανύουμε μέσα στὸ 2019, ἂς τὰ συνοψίσουμε. Στὴν χώρα μας, ἀποδεδειγμένως, ἐὰν δὲν ῥέῃ τὸ χρῆμα, γιὰ νὰ …μπουκώνῃ ξελιγωμένους, δὲν γίνεται νὰ προχωρήσῃ κάτι, πολλῷ δὲ μᾶλλον κάθε μορφῆς «ἀλληλεγγύης» καὶ ἀνθρωπιζμοῦ».  Κι ἐμεῖς, οἱ λοιποὶ ἰθαγενεῖς αὐτοῦ τοῦ τόπου, ποὺ ἀκόμη δὲν τὸν πάθαμε αὐτὸν τὸν καλὰ χρηματοδοτούμενον «ἀνθρωπιζμὸ» εἶναι διότι δὲν …«τσιμπήσαμε» τὸ κάτι μας…
Παρ’ ὅλα αὐτὰ ἀντιλαμβανόμεθα θαυμάσια πλέον πὼς εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ ὑποκύψουν, ἀκόμη καὶ γιὰ ψίχουλα, πρὸ κειμένου νὰ προλάβουν κάτι νὰ ἁρπάξουν.
Συνέχεια