Συχνὰ πυκνὰ ἀκούω διαβάζω φράσεις σὰν κι αὐτές:
«Ἕλληνες ξυπνᾶτε!!!»
«Ξυπνᾶτε πρόβατα!!!»
«Καναπεδάκηδες ἀφῆστε τοὺς καναπέδες σας!!!»
«Ἡ ἐπανάστασις τοῦ καναπέ!!!»
«Μά δέν βλέπεις πού ΚΑΝΕΙΣ δέν σηκώνεται;»
«Οἱ ἐπαναστάτες τοῦ πληκτρολογίου…»
Κι ἄλλα πολλά, παρομοίας λογικῆς καὶ …ἐκτιμήσεως.
Καὶ ΕΚΝΕΥΡΙΖΟΜΑΙ!!!! Συνέχεια
1η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955-Κύπρος: Η απαρχή μιας Εποποιϊας
Παναγιώτη Χαρατζόπουλου
Φυσικού Msc
Προέδρου Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς
Καθόλου δέν ήταν πρωταπριλιάτικο αστείο αυτό το οποίο συνέβη στην Κύπρο, την 1η Απριλίου 1955. Ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 31ης Μαρτίου προς την 1η Απριλίου 1955. Εκκωφαντικές εκρήξεις απο τη μιά άκρη του νησιού ως την άλλη, δόνησαν την ατμόσφαιρα κάνοντας τον κόσμο εκείνη την όμορφη, γαλήνια ανοιξιάτικη νύχτα να πεταχτεί στις βεράντες και τα μπαλκόνια προκειμένου να δει τι συμβαίνει. Ηταν το εντυπωσιακό αιφνιδιαστικό ξεκίνημα του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα του Κυπριακού Λαού, του Ελληνικού Επους της Κύπρου, του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955 – 59, για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την Ενωση με τη Μητέρα Ελλάδα.
Ο τετραετής αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59 όμως δεν ήλθε απο τη μια στιγμή στην άλλη. Ηταν αποτέλεσμα μιας πολυετούς προετοιμασίας αλλά και καρπός του διαχρονικού πόθου και των πολυετών προσπαθειών των Ελλήνων της Κύπρου και των θυσιών τους για την ελευθερία, την αυτοδιάθεση, την Ενωση με την Μητέρα Ελλάδα. Συνέχεια
Κάποιοι, ὅποιοι κι ὅσοι, ὁπουδήποτε στὸν πλανήτη, οἱασδήποτε ἡλικίας καὶ ἀνεξαρτήτως …«τυπικῆς μορφώσεως», ἀπὸ ἀρχῆς αὐτῆς τῆς (τάχα μου τάχα μου) ὑγιειονομικῆς κρίσεως, ἀπεφάσισαν, γιὰ λόγους προσωπικούς τους, νὰ ἀντιδράσουν στὴν παγκόσμιο δικτατορία.
Ἄλλοι τὸ ἔπραξαν διὰ (τῶν ἐπισήμων) νομικῶν (ἂς ποῦμε) ὅπλων τους…
Ἄλλοι πάλι μέσῳ τοῦ διαρκοῦς ἀγῶνος τους νὰ καταῤῥίψουν, μὲ ἄφθονο ἀποδεικτικὸ ὑλικό, τὰ ἐπίσημα ἀφηγήματα…
Ἄλλοι διὰ τῆς ἑκάστοτε, παλαιᾶς (καὶ νέας) κομματομηχανικῆς δομῆς…
Ἄλλοι διὰ τῶν μαζικῶν -ἂς ποῦμε- ἀντιδράσεων…
Κι ἄλλοι, οἱ πλέον ἴσως …«ἀκραῖοι», διὰ τῆς ἁπλῆς, σιωπηλῆς (καὶ σπανιότατα θορυβώδους), ἐσωτερικότητος.
Συνέχεια
Ζητᾶμε νὰ ἀντιμετωπίσουν, γιὰ παράδειγμα, τὸ πρόβλημα τῆς «οἰκονομικῆς κρίσεως», λησμονῶντας πὼς αὐτοὶ ποὺ ἔφεραν τὰ νομομαγειρεύματα τῶν μνημονίων εἶναι οἱ ἴδιοι ποὺ σήμερα τὸ παίζουν …«ἐθνοσωτῆρες». Καί, ἐὰν θέλετε, ξεφεύγοντας ἀπὸ τὰ κομματικὰ μαγαζάκια τῆς ΝουΔουλάρας καὶ τῆς κάθε μΠατΣοΚαρίας, ἑστιάζοντας μόνον στὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον ὅλα τὰ κόμματα ἀντιμετωπίζουν τὰ τῶν δανεισμῶν τῆς χώρας, μποροῦμε πανεύκολα νὰ διακρίνουμε τὸ ποιὸς μᾶς ἐμπαίζει καὶ τὸ ποιὸς πράγματι ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ἀλήθεια. 
Συνέχεια
Ἐχθές, τὴν ὥρα ποὺ ἔγραφα τὸ σχετικὸ μὲ τὶς σημερινὲς ἐκλογὲς κείμενόν μου:
Τὸ παρακάτω κείμενον ἀπευθύνεται μόνον σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἀκόμη στέκονται ὄρθιοι καὶ πολεμοῦν, ἀρνούμενοι νὰ σκύψουν ἐμπρὸς στοὺς δυνάστες μας. Γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους εἶναι μᾶλλον ἐπικίνδυνο!!!
Ἑβδομὰς τῶν (πραγματικῶν καὶ μεγάλων) παθῶν γιὰ τοὺς Ἕλληνες αὐτὴ ποὺ διανύουμε…
Καί, θέλουμε δὲν θέλουμε, στὸ πέρας αὐτῶν, τῶν τελευταίων ἑβδομάδων, ἀναμένει ἡ σταύρωσίς μας.
Μία σταύρωσις καὶ κάθαρσις μαζύ, ποὺ θὰ τὴν ὑποσθοῦμε, ἐφ΄ ὅσον, ἐδῶ ποὺ φθάσαμε, μεγαλυτέρα εἶναι ἡ ἡττοπάθειά μας, παρὰ ἡ πίστις μας. Γιὰ νὰ ἐπιιβιώσῃ ὅμως ὁ ἄνθρωπος καί, πολὺ περισσότερο, ἕνας λαός, ἀπαιτεῖται νὰ (ξανά)μάθῃ νὰ ἀγωνίζεται καὶ νὰ παλεύῃ μὲ κάθε εἴδους ἐχθρό, ἐσωτερικὸ καὶ ἐξωτερικό. Συνέχεια
